​Darwin i luki w jego teorii ewolucji (część 1)

(Minghui.org) Teoria ewolucji drogą doboru naturalnego napotkała wiele wyzwań, odkąd Karol Darwin opublikował ją w swojej książce O powstawaniu gatunków z 1859 roku. Teoria przeczy różnym wyznaniom, a współczesne odkrycia naukowe dowiodły, że trzy elementy świadczące o ewolucji (mianowicie anatomia, podobieństwo embrionów i archeologia) są bezpodstawne. Biologia molekularna i genetyka wykazały ponadto, że teoria ewolucji jest niemożliwa. W rzeczywistości nawet sam Darwin był nieśmiały i pełen wątpliwości, kiedy po raz pierwszy przedstawił hipotezę ewolucji.

Niemniej jednak, po opublikowaniu O pochodzeniu gatunków w 1859 roku, szybko przyciągnęła ona wiele uwagi. Karol Marks, który opublikował Manifest Komunistyczny 11 lat wcześniej, przyjął ją i napisał w 1860 roku, że „książka Darwina jest bardzo ważna i służy mi jako podstawa nauk przyrodniczych dla walki klasowej w historii”.

Zarówno Darwin, jak i Marks dorastali w religijnych rodzinach i we wczesnych latach studiowali teologię. Następnie jednak stworzyli dwa ateistyczne systemy, odpowiednio teorię ewolucji i komunizm. Jeden z mnichów w Mongla w Birmie powiedział, że Darwin był reinkarnacją króla demonów. Podobnie jak Marks, przybył na ten świat, aby zniszczyć ludzkość. Minghui.org opublikowało wiele artykułów, takich jak „Dlaczego ateistyczna Komunistyczna Partia Chin wymaga od członków przysięgi wieczystej wierności?”, które analizowały Marksa i komunizm. W tej trzyczęściowej serii skupiamy się na życiu Darwina i jego teorii ewolucji.

1. Życie Darwina

Darwin urodził się w Shrewsbury w Anglii w 1809 roku. Zarówno jego ojciec, jak i dziadek ze strony ojca byli lekarzami. Jego dziadek ze strony matki był założycielem firmy Wedgwood produkującej artykuły gospodarstwa domowego.

Kłamstwo i próżność

Chociaż został ochrzczony w młodym wieku i często uczęszczał do kościoła ze swoją matką, Darwin był próżny od dzieciństwa i często rywalizował ze swoim rodzeństwem o uwagę. W tym celu dużo kłamał.

„Jako mały chłopiec byłem bardzo skłonny do wymyślania celowych kłamstw i zawsze robiłem to w celu wywołania podniecenia”, napisał w swojej autobiografii „Wspomnienia o rozwoju mojego umysłu i charakteru”, „Na przykład, kiedyś zebrałem wiele cennych owoców z drzew mojego ojca i ukryłem je w krzakach, a następnie pobiegłem z zapartym tchem, aby rozpowszechnić wiadomość, że odkryłem zapas skradzionych owoców”.

Przy innej okazji powiedział innemu małemu chłopcu (Leightonowi), że może produkować różnokolorowe prymule i pierwiosnki, podlewając je pewnymi kolorowymi płynami. „...co było oczywiście wyolbrzymioną opowieścią i nigdy nie zostało przeze mnie wypróbowane” – wyjaśnił.

Lata studiów

Darwin spędził dwa lata w szkole medycznej Uniwersytetu w Edynburgu, a następnie trzy lata w Christ's College na Uniwersytecie w Cambridge. Uważał jednak wykłady za „nieznośnie nudne” i często zwracał uwagę na polowanie i detonowanie materiałów wybuchowych. Z tego powodu zyskał przydomek „Gaz” i został kiedyś publicznie upomniany przez dyrektora szkoły.

Później Darwin postanowił studiować na Uniwersytecie w Cambridge i zostać duchownym. „Ale ponieważ nigdy nie otworzyłem klasycznej książki od czasu opuszczenia szkoły, ku mojemu przerażeniu odkryłem, że w ciągu dwóch ostatnich lat zapomniałem, choć może się to wydawać niewiarygodne, prawie wszystko, czego się nauczyłem, w tym nawet kilka greckich liter” – napisał. „Dlatego nie udałem się do Cambridge w zwykłym czasie w październiku, ale pracowałem z prywatnym nauczycielem w Shrewsbury i udałem się do Cambridge po wakacjach bożonarodzeniowych, na początku 1828 roku”.

„Podczas trzech lat, które spędziłem w Cambridge, mój czas został zmarnowany, jeśli chodzi o studia akademickie, tak samo jak w Edynburgu i w szkole” – wyjaśnił. Spędzał dużo czasu na strzelaniu, polowaniu i jeździe konnej. „Wpadłem w towarzystwo sportowe, w tym kilku rozproszonych, mało myślących młodych mężczyzn. Często spotykaliśmy się na wspólnych wieczornych kolacjach, choć często uczestniczyli w nich ludzie z wyższych sfer i czasami piliśmy za dużo”. Darwin dodał. „Mój czas został tam niestety zmarnowany, gorzej niż zmarnowany”.

Archiwa odkryte przez Uniwersytet Cambridge w 2009 roku ujawniły więcej szczegółów z życia Darwina w ciągu tych trzech lat. „Do pomocy w codziennych obowiązkach zatrudniał cały sztab ludzi, w tym pomywacza, praczkę i czyściciela butów”, donosi Reuters w artykule z 2009 roku zatytułowanym „Archiwa rzucają światło na studenckie czasy Darwina”.

„Krawiec, kapelusznik i fryzjer dbali o to, by dobrze się prezentował, a kominiarz i węglarz podtrzymywali ogień. Płacił nawet dodatkowe pięć i pół pensa każdego dnia, aby mieć warzywa wraz z podstawową racją mięsa i piwa w Christ's College” – czytamy dalej w artykule.

Jego ojciec był wściekły i powiedział: „Nie dbasz o nic poza strzelaniem, psami i łapaniem szczurów, a będziesz hańbą dla siebie i całej swojej rodziny”.

Ale Darwin zignorował te słowa. On i jego przyjaciele zorganizowali debatę przeciwko chrześcijanom, sprawiając, że około 50 studentów teologii zwątpiło w swoją wiarę. Darwin wspominał te trzy lata w Cambridge jako „najbardziej radosne w moim szczęśliwym życiu”.

Teoria ewolucji

Inteligencja ludzkiego mózgu, tajemnica ludzkiego ciała i precyzja ciał kosmicznych nie mogą być wyjaśnione przypadkowością i dlatego wywołały intensywne zainteresowanie w ciągu ostatnich tysięcy lat. William Paley w opublikowanej w 1802 roku Teologii naturalnej twierdził, że skomplikowana struktura ludzkiego ciała, taka jak oczy i stawy, musiała zostać zaprojektowana przez inteligentnego Stwórcę.

Choć książka Paleya początkowo go przekonała, Darwin później ją odrzucił. Nie wierzył w istnienie Wieży Babel ani znaku tęczy opisanego w Starym Testamencie. Co więcej, nie mógł zrozumieć, dlaczego Bóg miałby karać ludzi za ich grzechy. Uważał również, że to niesprawiedliwe, że zwierzęta tak bardzo cierpią... Opierając się na tym rozumowaniu, można by uznać Darwina za obrońcę zwierząt. W rzeczywistości było wręcz przeciwnie, ponieważ Darwin pasjonował się polowaniem i zabijaniem.

Według jego autobiografii, jako młody chłopiec Darwin „pobił szczeniaka... po prostu dlatego, że cieszył się poczuciem władzy”. Uwielbiał strzelać tak bardzo, że powiedział: „Jeśli istnieje szczęście na ziemi, to jest właśnie to”. To zrozumiałe, że wielu ludzi poluje dla jedzenia i/lub sportu, ale Darwin poszedł znacznie dalej. „Mój zapał był tak wielki, że kładłem moje nie zasznurowane buty strzeleckie przy łóżku, kiedy kładłem się spać, aby nie tracić nawet pół minuty na zakładanie ich rano” – napisał.

Żona Darwina, Emma, była pobożną chrześcijanką. Wielokrotnie namawiała Darwina do zrewidowania „O powstawaniu gatunków” , ponieważ bez wiary ten świat byłby beznadziejny. Darwin jednak jej nie słuchał. W rzeczywistości nawet bliski przyjaciel Darwina, Alfred Russel Wallace, nie zgadzał się, że ludzka aktywność umysłowa pochodzi z ewolucji.

Długotrwałe choroby

Darwin poślubił swoją kuzynkę Emmę w 1839 roku i mieli dziesięcioro dzieci – sześciu synów i cztery córki. Większość z nich borykała się jednak z różnymi problemami.

Najstarszy syn William (urodzony w 1839 r.) był bezpłodny; drugi syn George (urodzony w 1845 r.) był zawsze nerwowy i lubił rozmawiać o chorobach innych ludzi; trzeci syn Francis (urodzony w 1848 r.) cierpiał na depresję; czwarty syn Leonard (urodzony w 1850 r.) był bezpłodny; piąty syn Horace (urodzony w 1851 r.) był zawsze chory i polegał na matce, która się nim opiekowała; szósty syn Charlie (urodzony w 1856 r.) zmarł w wieku 2 lat. Najstarsza córka Anne (ur. w 1841 r.) zmarła na szkarlatynę w wieku 10 lat; druga córka Mary (ur. w 1842 r.) zmarła zaraz po urodzeniu; trzecia córka Henrietta (ur. w 1843 r.) była bezpłodna; czwarta córka Elizabeth (ur. w 1847 r.) mogła mieć pewne problemy rozwojowe jako dziecko i nigdy nie wyszła za mąż.

W późniejszych latach Darwin przypisywał te nieszczęścia małżeństwu z bliskim krewnym. Z drugiej strony Emma uważała, że cierpienia jej dzieci były wynikiem braku szacunku jej męża dla Boga. W rzeczywistości małżeństwa między bliskimi krewnymi nie były rzadkością w ówczesnej Europie. Ale niewielu z nich miało takie problemy ze swoim potomstwem.

Trzy lata po tym, jak Darwin zaczął pisać O powstawaniu gatunków, zapadł na dziwną chorobę. Często cierpiał na nudności, wymioty, kołatanie serca, stany zapalne skóry, bezsenność, bóle głowy, bóle brzucha, wrzody jamy ustnej i inne objawy. W rezultacie mógł pracować tylko dwie lub trzy godziny dziennie.

Kiedy jednak przyjeżdżali lekarze, objawy ustępowały i nie można było zdiagnozować żadnej choroby. Ojciec Darwina był lekarzem, ale również nie miał o niczym pojęcia. W ciągu kilkudziesięciu lat od czasu, gdy Darwin po raz pierwszy wykazał te objawy, odwiedził ponad 20 renomowanych lekarzy, ale żaden z nich nie był w stanie mu pomóc.

Aby złagodzić ból, Darwin próbował zabiegów wodnych, moczenia się w zimnej wodzie lub spania pod wilgotnym, zimnym kocem. Od czasu do czasu owijał wokół siebie drut miedziany nasączony octem lub drut cynkowy, mając nadzieję, że przekieruje ból psychiczny na ból fizyczny. Niewiele mu to jednak pomagało. Zmarł w 1882 roku.

(Ciąg dalszy w części 2)

Tekst oryginalny ukazał się w wersji anglojęzycznej na stronie en.Minghui.org dnia 21 marca 2023 r.

Dostępna wersja po angielsku

Dostępna wersja po chińsku