(Minghui.org) Chiny znane są jako shenzhou (boska kraina) ze względu na swoją długą i bogatą historię duchową. Jednak w ciągu kilkudziesięciu lat od przejęcia władzy przez Komunistyczną Partię Chin (KPCh) w 1949 r. sytuacja uległa radykalnej zmianie.
Podczas niesławnej rewolucji kulturalnej zburzono niezliczone świątynie, klasztory taoistyczne, kościoły i zabytki. W ostatnich latach niektóre z pozostałych zabytków kultury stały się atrakcjami turystycznymi, które przynoszą zyski. Wydarzenia te spowodowały, że społeczeństwo coraz bardziej oddala się od tradycyjnych wartości.
Chcielibyśmy prześledzić historię i dziedzictwo Chin, mając nadzieję na znalezienie nowych perspektyw dotyczących ludzkości, naszego społeczeństwa i nie tylko.
Historia zaczyna się od Żółtego Cesarza
Najwcześniejszą udokumentowaną ścieżką duchową była ścieżka Żółtego Cesarza sprzed 5000 lat. Po usłyszeniu o Guang Chengzi, starożytnym mędrcu, który praktykował kultywację, Żółty Cesarz odwiedził go, aby zapytać o istotę Tao. „Nie zwracaj uwagi na to, co widzisz lub słyszysz – po prostu zachowaj spokój duszy” – poradził Guang. „W ten sposób twoje ciało w naturalny sposób osiągnie spokój i czystość. Nie obciążając swojego ciała i nie zużywając swojej esencji, osiągniesz długowieczność”.
Oświecony tymi słowami Guanga, Żółty Cesarz odwiedził innych mędrców i kontynuował naukę. Po wytrwałej praktyce w końcu osiągnął doskonałość. Pozostawił po sobie Wewnętrzny Kanon Żółtego Cesarza, przełomowe dzieło poświęcone medycynie chińskiej.
Innym znanym mędrcem był Laozi, powszechnie uważany za założyciela taoizmu. Jego klasyczny tekst Tao Te Ching od pokoleń inspiruje ludzi i dostarcza im mądrości. „Ludzie podążają za ziemią, ziemia podąża za niebem, niebo podąża za Tao, a Tao podąża za naturą” – napisał.
Laozi napisał, że należy „porzucić taktykę i zrezygnować z materialnych interesów”. Z czasem człowiek będzie w stanie „zachować skromność”, a także „stać się mniej samolubnym i chciwym”.
Laozi i Konfucjusz żyli w tej samej epoce, podobnie jak Sakjamuni w Indiach. W okresie od VIII do III wieku p.n.e. (określanym przez niemieckiego filozofa Karla Jaspersa jako epoka osiowa) Sokrates i Platon byli filozofami w starożytnej Grecji. Mędrcy Laozi, Konfucjusz i Sakjamuni stworzyli główne filary kultury orientalnej – buddyzm, taoizm i konfucjanizm – podczas gdy Sokrates i Platon w znacznym stopniu przyczynili się do rozwoju cywilizacji zachodniej.
Od Żółtego Cesarza po Laozi ideologia taoizmu głęboko zakorzeniła się w chińskiej kulturze. W okresie dynastii Han konfucjanizm został wybrany jako autorytatywna doktryna i od tego czasu dominował w egzaminach cesarskich. W tym samym czasie cesarz Ming z dynastii Han zaprosił buddyzm do Chin, co jeszcze bardziej wzbogaciło chińską cywilizację w ciągu ostatnich 2000 lat.
Legenda o Ge Hong
Ge Hong, legendarna postać z dynastii Jin, nie tylko odniósł sukces w praktykowaniu kultywacji, ale także opanował chińską medycynę i alchemię. Jego główne dzieła to Baopuzi (klasyk taoistyczny), Zhou Hou Jiu Zu Fang (zbiór receptur na chińskie leki) oraz Legenda o nieśmiertelnych.
W Baopuzi Ge przyznał, że byli ludzie, którzy popełniali złe uczynki w imię taoizmu. Powodowało to zamieszanie i zniechęcało tych, którzy szczerze dążyli do osiągnięcia Tao. Jednakże wskazał on również, że nie należy się zniechęcać, ponieważ boskie istoty rzeczywiście istnieją, a kultywowanie w kierunku boskości jest praktyczną ścieżką.
Niektórzy odrzucili tę tezę, twierdząc, że boskie istoty nie istnieją, ponieważ nie możemy ich zobaczyć. Ge nie zgodził się z tym i napisał: „Niebo i ziemia są bezgraniczne, a cudowność nieograniczona... Tylko dlatego, że nie widzisz boskich istot, nie możesz twierdzić, że ich nie ma”.
W rzeczywistości istnieje wiele zapisów dotyczących boskich istot. Historyk Liu Xiang z dynastii Han udokumentował ponad 70 boskich istot w Liexian Zhuan (Biografie nieśmiertelnych). Liu był poważnym uczonym, a jego pisma były wiarygodne.
Legendy o nieśmiertelnych można znaleźć również w oficjalnych kronikach historycznych. Na przykład Księga Późniejszych Han zawiera takie opowieści, w tym jedną o Fei Changfangu, którego mistrz posiadał niezwykłe zdolności. Inną postacią był Zhang Kai, który dobrze znał się na medycynie chińskiej i potrafił stworzyć mgłę pokrywającą obszar kilku mil kwadratowych.
(Ciąg dalszy nastąpi)
Tekst przetłumaczony z wersji anglojęzycznej, która ukazała się na stronie en.Minghui.org dnia 7 listopada 2025
Copyright © 1999-2025 Minghui.org. Wszelkie prawa zastrzeżone.
