​Plaga ma oczy i jest wymierzona w Komunistyczną Partię Chin

(Minghui.org) Kiedy pod koniec zeszłego roku nastąpił gwałtowny wzrost liczby nowych infekcji, Komunistyczna Partia Chin (KPCh) nagle i bez żadnego planu zakończyła swoją trzyletnią politykę „zero COVID” 7 grudnia 2022 roku. Od tego czasu w Chinach nastąpiło tsunami infekcji i zgonów, co doprowadziło do zapełnienia szpitali i krematoriów.

Pan Li Hongzhi, założyciel Falun Dafa, ujawnił 15 stycznia, że pandemia pochłonęła w Chinach 400 milionów istnień ludzkich od czasu jej wybuchu trzy lata temu. Wskazał również, że w 2003 roku SARS zabił 200 milionów Chińczyków.

Po ujawnieniu przez Pana Li szokującej liczby zgonów KPCh i jej media zachowywały się w sposób nietypowy – milczały. Jest prawdopodobne, że wielu członków KPCh i urzędników państwowych zaczęło zdawać sobie sprawę z tego, co się dzieje – epidemia COVID jest wymierzona w członków i zwolenników KPCh.

Epidemia SARS w 2003 roku była poprzedzona rozkazem Jianga, by wyeliminować Falun Gong

Powszechnie wiadomo, że KPCh dopuszcza się poważnych naruszeń praw człowieka. Wśród jej przestępstw najdłużej trwającą i najgorszą zbrodnią są prześladowania Falun Gong, które trwają od czasu, gdy były przywódca KPCh Jiang Zemin rozpoczął ogólnokrajową kampanię przeciwko Falun Gong w lipcu 1999 roku. Przyrzekł on wykorzenienie Falun Gong w ciągu trzech miesięcy. Mimo systematycznych represji, pełnych przemocy i oczerniającej propagandy, nie wszyscy urzędnicy byli chętni brać udział w prześladowaniach od samego początku, a niektórzy sympatyzowali z praktykującymi, którzy cierpieli z powodu prześladowań.

W takich okolicznościach reżim Jianga zainscenizował incydent samospalenia na placu Tiananmen 23 stycznia 2001 roku, w wigilię Chińskiego Nowego Roku. W ciągu dwóch godzin agencja informacyjna Xinhua ogłosiła światu w języku angielskim, że pięciu „praktykujących Falun Gong” podpaliło się na placu Tiananmen. Tak szybkie opublikowanie informacji było czymś niespotykanym, biorąc pod uwagę ścisłą cenzurę mediów kontrolowanych przez KPCh. Dowody potwierdziły, że żaden z samospalonych nie był praktykującym Falun Gong i że cały incydent został zainscenizowany. Niemniej jednak KPCh odniosła sukces w nakierowaniu opinii publicznej przeciwko Falun Gong. Udało jej się to za pomocą rozpowszechniania propagandy przeciwko praktyce w państwowych mediach – w telewizji, mediach drukowanych i stacjach radiowych. KPCh umieściła nawet część propagandy w podręcznikach, zatruwając młode umysły. Wielu chińskich obywateli zwróciło się przeciwko niewinnym praktykującym Falun Gong, którzy po prostu chcieli żyć zgodnie z zasadami Prawdy-Życzliwości-Cierpliwości.

Na początku represji Jiang wydał rozkaz „zniesławienia ich reputacji [praktykujących Falun Gong], doprowadzenia do ich bankructwa finansowego i fizycznego zniszczenia”. W 2002 roku wydał kolejny rozkaz zabijania praktykujących dla ich organów. W tym czasie duża liczba praktykujących udała się do Pekinu, aby apelować o prawo do praktykowania Falun Gong. Aby uniknąć wmieszania w to swoich rodzin, pracodawców, lokalnych urzędników i sąsiadów, często odmawiali ujawnienia swoich nazwisk lub adresów. W rezultacie Jiang i jego zwolennicy wysłali tych praktykujących – których liczbę szacowano wówczas na dwa lub trzy miliony – do utajnionych miejsc, gdzie byli zabijani na żądanie dla ich organów. Po ujawnieniu w 2006 roku tej przerażającej zbrodni grabieży organów od żywych praktykujących, niezależni śledczy określili ją jako „nową formę zła na tej planecie”.

Wkrótce nastąpiły konsekwencje. W styczniu 2003 roku osoba będąca „super roznosicielem” wirusa SARS została przyjęta do szpitala Sun Yat-Sen Memorial Hospital w prowincji Guangdong – placówki zamieszanej w grabież organów – i zaraziła 30 pielęgniarek i lekarzy, którzy następnie doprowadzili do szybkiego dalszego rozprzestrzenienia się choroby. Chociaż był to ten sam typ wirusa co COVID, KPCh odnosiła się do SARS jako fei dian (nietypowe zapalenie płuc), aby zataić prawdę. W rzeczywistości KPCh wówczas również zbudowała prowizoryczne szpitale, aby poddać pacjentów SARS kwarantannie – tak jak to zrobiła w przypadku epidemii COVID.

Kolejna fala

Hu Jintao, sekretarz generalny KPCh w latach 2002-2012, kontynuował kampanię utrzymania stabilności po SARS za pośrednictwem Komitetu ds. Politycznych i Prawnych (PLAC). Prześladowania Falun Gong trwały – podobnie jak grabież organów. Wielu zwykłych obywateli zdecydowało się pozostać obojętnymi na prześladowania Falun Gong i zależało im tylko na zarabianiu pieniędzy. Korupcja była szeroko popierana i nie stosowano się do żadnych norm moralnych.

Zarówno Zhou Yongkang (minister bezpieczeństwa publicznego w latach 2002-2007 i sekretarz partii centralnego PLAC w latach 2007-2012), jak i Bo Xilai (gubernator Liaoning, minister handlu i sekretarz partii w Chongqing) byli kluczowymi sprawcami prześladowań i współwinowajcami w zbrodni grabieży organów.

Wkrótce nastąpiły dalsze konsekwencje. Zarówno Zhou, jak i Bo zostali zatrzymani w 2013 roku za nadużycie władzy i korupcję. Następnie pod koniec 2019 roku wybuchła nowa fala koronawirusa, która doprowadziła do zamknięcia Wuhan 23 stycznia 2020 roku (dwa dni przed Chińskim Nowym Rokiem). Wirus należał do tej samej rodziny co SARS z 2003 roku, ale KPCh – która miała teraz większe wpływy na arenie światowej – zdołała przekonać WHO do nazwania wirusa COVID-19 (choroba koronawirusowa 2019, ang. Coronavirus Disease 2019). Jednak określenie „COVID-19” ujawniło prawdę – pandemia wybuchła w 2019 roku, a nie 23 stycznia 2020 roku, kiedy to KPCh zamknęła Wuhan.

Cofając się na osi czasu: 1) wybuch SARS w 2003 roku mógł być konsekwencją propagandy nienawiści na placu Tiananmen w 2001 roku (incydent samospalenia na placu Tiananmen 23 stycznia 2001 roku – przyp. tłum.) i rozkazu Jianga z 2002 roku, by zabijać praktykujących dla ich organów; 2) ponieważ KPCh nie wyciągnęła lekcji z SARS z 2003 roku ani nie zmieniła swojej złej natury, pandemia COVID mogła nadejść jako zemsta na KPCh za jej kłamstwa, zło i walkę klas.

Plagi mają oczy

W różnych kulturach istniało przekonanie, że plagi mają oczy i że są wymierzone w określone grupy ludzi, zamiast atakować losowo. Podczas prześladowań religijnych chrześcijan w starożytnym Rzymie wybuchło wiele plag, a sama Plaga Antoninów (165-180 n.e.) zabiła 10% ówczesnej populacji. Chrześcijanie zajmowali się wówczas chorymi. Pozostawali jednak niezainfekowani nawet po tym, jak przytulali swoich zmarłych bliskich, mając nadzieję na wspólną śmierć.

Podobna sytuacja miała miejsce w okresie późnej dynastii Ming. Chociaż zaraza osiągnęła swój szczyt w 1643 roku – na rok przed końcem dynastii – i zabiła 20-25% ludności w pobliżu stolicy, choroba zdawała się oszczędzać zarówno najeżdżającą armię mandżurską, jak i poddających się żołnierzy dynastii Ming.

KPCh zniosła wszystkie restrykcje i otworzyła całkowicie kraj w grudniu 2022 roku. Jednak jej próba rozprzestrzenienia nowej fali pandemii na całym świecie nie powiodła się. Na przykład lotnisko Mediolan Malpensa we Włoszech zaczęło sprawdzać pasażerów z Chin od 26 grudnia. Połowa chińskich pasażerów uzyskała wynik pozytywny, ale nie spowodowali gwałtownej liczby infekcji we Włoszech. Większość krajów nie zakazała wjazdu podróżującym z Chin i mimo to ostatnia fala wirusa z Chin ich nie dotknęła. Podczas gdy prawie wszyscy w Chinach zostali zarażeni po zakończeniu polityki zero Covid, żaden inny kraj nie doświadczył tego samego.

Plagi wybuchały wiele razy w historii Chin, w tym w późnej dynastii Han, późnej dynastii Yuan, późnej dynastii Ming i w późnej dynastii Qing. KPCh zabiła niezliczoną liczbę swoich obywateli i spowodowała niekończące się tragedie, odkąd przejęła władzę w 1949 roku. Ponadto aktywnie forsuje swój komunistyczny program na całym świecie, wykorzystując swoją silną pozycję ekonomiczną. Ponieważ KPCh jest właśnie wymazywana przez historię, ważne jest, aby ci, którzy podążają za reżimem, zerwali z nim więzi. Ponad 400 milionów Chińczyków wyrzekło się członkostwa w KPCh i jej dwóch młodszych organizacjach (Liga Młodzieży i Młodzi Pionierzy). Ważne jest również, aby ludzie spoza Chin odrzucili KPCh, aby osiągnąć pokojowe i bezpieczne społeczeństwo.

Ten artykuł został napisany 23 stycznia 2023 roku – w 22. rocznicę zainscenizowanego przez KPCh incydentu samospalenia na placu Tiananmen oraz w 3. rocznicę wprowadzenia lockdownu w Wuhan z powodu COVID-19.

Tekst oryginalny ukazał się w wersji anglojęzycznej na stronie en.Minghui.org dnia 24.01.2022 r.

Dostępna wersja po angielsku

Dostępna wersja po chińsku