Codzienna rutyna Cesarza Kangxi

(Minghui.org) Sposób edukacji książąt królewskich w dynastii Qing został ustalony w czasach cesarza Kangxi (1654 – 1722). Książęta rozpoczynali formalną edukację w wieku sześciu lat. Codziennie musieli wstawać o 5 rano, aby rozpocząć naukę i kończyli ją dopiero o 6 lub 7 wieczorem. Mieli tylko jeden dzień wolny – Nowy Rok – i dwa dni wolne przed nim. Taki harmonogram obowiązywał przez cały rok, deszcz czy słońce, latem i zimą.

Miejsce, w którym mieli się uczyć, nazywało się Wuyizhai („Miejsce bez wypoczynku” lub „Dom trudu”) i znajdowało się w ogrodzie Changchun. Nazwa tego miejsca wskazywała na to, jak poważnie i surowo cesarz podchodził do edukacji książąt.

Oprócz wysokich oczekiwań wobec królewskich dzieci, cesarz Kangxi sam dawał dobry przykład. Powiedział w Tingxun Geyan (Wytycznych dla rodzin): „Budowanie charakteru pochodzi z sumiennego wysiłku w codziennej rutynie. Nawet w upalne lato nie muszę używać wietrzenia ani zdejmować kapelusza, ponieważ nie pobłażam sobie w codziennym życiu”.

Harmonogram dnia w „miejscu bez wypoczynku”

Cesarz Kangxi był bardzo surowy, jeśli chodzi o edukację książąt. Często sprawdzał ich prace domowe i testował ich umiejętności w sztukach walki. Historyczne zapisy pokazują następujące wpisy dotyczące studia Wuyizhai z 10 czerwca 1687 roku:

Yin Shi (3 – 5 rano) Samodzielna nauka w sali, przygotowanie się na przybycie nauczycieli.

Mao Shi (5 – 7 rano) Nauczyciele sprawdzili pracę domową książąt i poprosili ich o recytację tekstów. Gdy nie popełniali błędów, przechodzili do nauki nowych tekstów i zadawali nowe prace domowe, które były sprawdzane następnego dnia. Ich mandżurskim instruktorem był Dahata, a chińskim Tang Bin.

Chen Shi (7.00 – 9.00) Cesarz Kangxi przybył na sprawdzenie ich nauczania po porannym spotkaniu z dworzanami. Sprawdzał głównie, czy książęta potrafią recytować klasyczne utwory, których się nauczyli.

Si Shi (9.00 – 11.00) Latem w tym czasie było bardzo gorąco, ale książętom nie wolno było używać wentylatorów i musieli siedzieć prosto. Ćwiczyli kaligrafię, pisząc każdy znak 100 razy.

Wu Shi (11:00 – 13:00) Pora obiadowa, a następnie samodzielna nauka – ćwiczenie kaligrafii.

Wei Shi (od 1 do 3 po południu) Książęta wychodzili na dziedziniec na trening fizyczny. Zajęcia obejmowały łucznictwo, zapasy i sztuki walki.

Shen Shi (3 – 5 po południu) Cesarz Kangxi przybył ponownie. Wybrał losowo teksty i poprosił książąt o recytację i wyjaśnienie ich znaczenia. Sprawdzał każdego księcia po kolei.

You Shi (17:00 – 19:00) Książęta ćwiczyli strzelanie z łuku na dziedzińcu. Cesarz poprosił każdego z nich o oddanie strzału; ich wyniki były różne. Cesarz poprosił również o oddanie strzału ich nauczycieli. Na koniec cesarz sam wystrzelił kilka strzał i każda z nich trafiła w cel.

Następnie książęta zostali zwolnieni po rutynowym dniu nauki.

61 lat sumiennej administracji

Kangxi, który rządził przez 61 lat w dynastii Qing, był najdłużej panującym cesarzem w historii Chin. Rozszerzając granice, a także wprowadzając powszechne korzyści i dobrobyt, został okrzyknięty „Cesarzem, który pojawia się tylko raz na tysiąc lat”.

Począwszy od Kangxi, cesarze z dynastii Qing codziennie odbywali wczesne poranne spotkania z urzędnikami dworskimi, z wyjątkiem rzadkich okoliczności. Nawet w 18. roku panowania Kangxi, kiedy w Pekinie doszło do silnego trzęsienia ziemi, Kangxi nadal odbywał poranne spotkania jak zwykle.

Poranne spotkanie pierwotnie rozpoczynało się o 6:00 wiosną i latem oraz o 7:00 jesienią i zimą. Wielu starszych dworzan musiało wstawać w środku nocy, aby zdążyć na audiencję. Z czasem stawało się to coraz trudniejsze, więc wielokrotnie apelowali do cesarza o bardziej elastyczny harmonogram porannych audiencji.

Cesarz Kangxi słuchał i wprowadzał odpowiednie zmiany. Za każdym razem, gdy w stolicy wystąpiły ulewne deszcze, burza śnieżna lub było wyjątkowo gorąco lub zimno, poranna audiencja mogła zostać odwołana, jeśli nie było żadnych pilnych spraw. Ponadto seniorzy w wieku powyżej 60 lat mogli uczestniczyć w spotkaniu raz na dwa lub trzy dni zamiast codziennie. Cesarz Kangxi upewnił się jednak, że jest obecny każdego dnia. „Robię to od ponad 30 lat i stało się to rutyną” – wyjaśnił. „Czułbym się nieswojo, gdybym opuścił jakieś spotkanie. Ponadto, gdybyśmy spotykali się tylko raz na trzy lub cztery dni, mógłbym nie zdążyć na czas”. Dlatego też nadal organizował spotkania każdego dnia.

Jeśli coś było pilne, Kangxi pracował nad tym całą noc, bezzwłocznie pisząc komentarze do memorandów. Sprzeciwiał się poglądowi, że „Cesarz musi zajmować się tylko najważniejszymi sprawami i może pozostawić błahe rzeczy innym”. Wyjaśnił, że jeśli Cesarz będzie niedbały nawet przez chwilę, może to spowodować kłopoty dla całego narodu i spowodować katastrofy dla późniejszych pokoleń. Innymi słowy, ociąganie się z błahymi sprawami teraz może doprowadzić do poważnych problemów później.

Piętnastego lata ery Kangxi (1676) Żółta Rzeka często wylewała, ponieważ jej brzegi były w złym stanie. Aby zrozumieć sytuację z pierwszej ręki, Kangxi odwiedził region kilka razy, aby przeprowadzić inspekcję i zbadać sytuację, szukając rozwiązania. Podróżował łodzią do Mengjin, Xuzhou, Suqian, Pizhou, Taoyuan i Qingkou w dolnym biegu rzeki i udał się do Shanxi, Shaanxi, Mongolii Wewnętrznej, Ningxia i innych miejsc w środkowym odcinku. Popłynął również z Hengchengbao (na południe od Yinchuan) wzdłuż środkowego biegu Żółtej Rzeki. Jego podróż inspekcyjna trwała 22 dni i obejmowała tysiące mil. Cesarz przeprowadzał dokładne inspekcje wszędzie tam, gdzie się udawał.

Wielu cesarzy w historii Chin dbało o oszczędzanie wody, ale bardzo niewielu posunęło się do tego stopnia, co Kangxi. Nie tylko osobiście udał się na linię frontu, ale także zaproponował rozsądne rozwiązania trudnych kwestii.

Nauka i doskonalenie się każdego dnia

Cesarz Kangxi wielokrotnie ostrzegał późniejsze pokolenia, by pilnie pracowały i uczyły się, nie zwalniając ani na chwilę. Powiedział: „W I Ching (Księdze Przemian) jest powiedziane, że wielką cnotą jest czynienie nowych postępów każdego dnia. Każdego dnia należy robić krok naprzód, aby nie tracić cennego czasu”.

We Wskazówkach dla rodzin napisał: „Wszyscy ludzie lubią wypoczynek i nie lubią ciężkiej pracy. Ale moje serce mówi mi, że można poznać, czym jest odpoczynek, tylko poprzez ciężką pracę. Jeśli ktoś oddaje się tylko wypoczynkowi, nie zrozumie, co oznacza wypoczynek i nie będzie w stanie znieść żadnych trudności. Dlatego Księga Przemian mówi: „Niebo jest całe i zdrowe, a dżentelmen zawsze dąży do samodoskonalenia”. Dlatego ludzie z cnotą uważają ciężką pracę za błogosławieństwo, a wygodę za nieszczęście”.

Cesarz Kangxi kierował się tymi zasadami przez całe swoje życie. Od momentu objęcia tronu aż do śmierci, uczestniczył w porannych spotkaniach prawie codziennie, z wyjątkiem rzadkich okazji, takich jak choroba, trzy główne festiwale lub nieprzewidziane istotne zdarzenia. Kiedy spojrzał wstecz na swoje 61-letnie rządy, powiedział, że „pracował sumiennie i ostrożnie, i nigdy nie zaniedbywał swoich obowiązków nawet w nocy. Przez dziesięciolecia robiłem wszystko, co mogłem, każdego dnia bez wyjątku”.

Wierny swoim słowom i czynom, cesarz Kangxi stanowił doskonały przykład dla późniejszych pokoleń w zakresie kultywowania cnoty, a cenne duchowe bogactwo, które po sobie pozostawił, jest jednym ze skarbów tradycyjnej kultury chińskiej.

Tekst oryginalny ukazał się w wersji anglojęzycznej na stronie en.Minghui.org dnia 30 września 2021 r.

Dostępna wersja po angielsku

Dostępna wersja po chińsku