Znaczenie tradycyjnych kolorów (część 2)

(Minghui.org)

(kontynuacja części 1)

Ponieważ różne dynastie preferowały różne kolory, nie można twierdzić, że tradycyjnym kolorem świąt jest czerwień. Dobrym kontrprzykładem była dynastia Shang. W tamtych czasach ludzie uważali czerwień za kolor krwi i śmierci i rezerwowali ją na pogrzeby.

Kolor sukni ślubnej w czasach starożytnych również był zróżnicowany. W zależności od epoki może to być czarny, biały, zielony, czerwony lub inny. Rzadko zdarzało się, aby w starożytności zarówno panna młoda, jak i pan młody nosili w dniu ślubu czerwień, tak jak dzisiaj. Nawet gdyby użyto koloru czerwonego, byłaby to tylko jedna osoba, a nie obie. Dzieje się tak dlatego, że mężczyzna i kobieta są inni, a starożytni ludzie byli pod tym względem bardzo ostrożni.

Innym przykładem są kuplety używane jako dekoracje na Chiński Nowy Rok. Przeszły długą historię, zanim stały się tym, co widzimy dzisiaj. Na początku nie używano czerwonego papieru do kupletów, a niektóre kraje azjatyckie na które wpływały starożytne Chiny, nadal przestrzegają starożytnych tradycji. Na przykład w Korei Południowej kuplety często używają białego papieru ze słowami zapisanymi kolorem czarnym.

W Chinach, za czasów dynastii Ming, ludzie do robienia kupletów zaczęli używać papieru czerwonego. Uczeni wybierali wówczas papier jasnoczerwony. Z punktu widzenia chromatyki taki kolor służy jedynie do ozdoby.

W czasach dynastii Qing ludzie przestali używać czerwonego papieru do robienia kupletów. Według Qing Bai Lei Chao kuplety w pałacu pisali cesarscy uczeni (Hanlin) na białym jedwabiu. Podczas wizyty w Zakazanym Mieście niektórzy byli zaskoczeni, widząc, że kuplety nie zostały napisane na czerwonym papierze, jak sądzili.

Ponadto w tradycyjnych obiektach religijnych, takich jak starożytne świątynie, kuplety pisano zwykle na papierze jasnożółtym, a nie czerwonym.

Kolor tabu

Z podręczników historii wynika, że przez wieki czerwień nie była ulubionym kolorem. Używana obecnie jasna czerwień była w starożytnym procesie barwienia szczególnie rzadko spotykana. Chociaż w niektórych zwyczajach ludowych czerwień była uważana za symbol pomyślności, w pewnych okolicznościach była również postrzegana jako tabu.

Niektórzy folkloryści twierdzili, że portfel nie może być czerwony; w przeciwnym razie można stracić pieniądze. Istnieją różne rodzaje interpretacji. Niektórzy powoływali się na Teorię Pięciu Żywiołów, twierdząc, że ogień (czerwony) pokonuje metal (pieniądze). Niektóre związane z rachunkowością, w której deficyt jest zwykle zaznaczany na czerwono.

Nawet mistrzowie feng shui są przeciwni umieszczaniu w mieszkaniu zbyt wielu czerwonych przedmiotów lub obrazów, ponieważ może to zakłócić równowagę Pięciu Żywiołów. Wielu psychologów podchodzi ostrożnie do koloru czerwonego, ponieważ jego nadmiar powoduje pobudzenie. Niektórzy lekarze sprzeciwiają się czerwieni jako głównemu odcieniowi dekoracji, ponieważ może to prowadzić do zmęczenia wzroku i innych chorób.

Taka ostrożność wobec czerwieni przeniosła się także na życie codzienne. Znaki drogowe i drogowe oznaczone na czerwono często kojarzą się z zatrzymaniem lub niebezpieczeństwem. W naturze, rośliny, a zwłaszcza zwierzęta o kolorze czerwonym, są prawdopodobnie trujące.

Podobne sytuacje zdarzają się także w literaturze. W Chinach istniało powiedzenie, że czerwone litery mogą zwiastować zły znak. W rzeczywistości listy o zerwaniu są często pisane na czerwono.

Tradycja ta ma także swoje korzenie w historii. W starożytności urzędnicy państwowi często zapisywali na czerwono nazwiska osób oczekujących na wykonanie wyroku śmierci.

Mówiono, że bóg piekła często za pomocą czerwonego pióra sprawdza nazwiska osób, które mają umrzeć. Według niektórych folklorów kolor czerwony kojarzy się z duchami. W rezultacie część starszych osób jest przeciwna osobom noszącym się wieczorem na czerwono. Nie wiemy, czy tak jest. Ale przywołuje na myśl coś, czego wiele osób nie jest świadomych – wiele duchów opisanych w starożytnych chińskich księgach było czerwonych.

Fayuan Zhulin, buddyjska książka z czasów dynastii Tang, opisuje ducha, który był „czerwony i wysoki”. W książce Ling Gui Zhi z czasów dynastii Jin również wspomniano o „czerwonym duchu o wzroście około 3 stóp”. W książce Lun Heng z czasów dynastii Han napisano również: „ludzie, którzy widzą duchy, często mówią, że one [duchy] są czerwone”.

Co więcej, duchy również wydają się lubić nosić czerwień. Taiping Guangji (Obszerne zapisy ery Taiping) odnotował historię, w której mężczyzna był otoczony przez ponad 400 duchów „wszystkich ubranych na czerwono i mających ponad 6 stóp wzrostu”. Kiedy osoba ta recytowała taoistyczne wersety, duchy uznały ją za prawą i odeszły.

Oprócz odzieży, czerwona jest często broń duchów. W Lun Heng czytamy, że „duchy i toksyny mają ten sam kolor”, a „zarówno łuki, jak i strzały [używane przez duchy] są czerwone”.

W przeciwieństwie do tego, jak jest przedstawiany w kulturze Komunistycznej Partii Chin, w czasach starożytnych kolor czerwony nie był w Chinach tak popularny. Oczywiście, czerwony jako sam kolor również nie powinien być dyskryminowany. Co więcej, to, co tutaj omawialiśmy, ogranicza się do poziomu ludzkiego. W innych wymiarach, w tym w boskim świecie, czerwony kolor może mieć zupełnie inne znaczenie.

(Ciąg dalszy nastąpi)

Tekst oryginalny ukazał się w wersji anglojęzycznej na stronie en.Minghui.org dnia 19.10.2021 r.

Dostępna wersja po angielsku

Dostępna wersja po chińsku