​Jiang Zemin jest odpowiedzialny za rozpowszechnienie moralnego zepsucia w Chinach

(Minghui.org) Komunistyczna Partia Chin (KPCh) ogłosiła 30 listopada, że jej były przywódca Jiang Zemin zmarł. Ze względu na cenzurę i blokadę informacji przez KPCh, zwykli obywatele w Chinach mogą nie zobaczyć obiektywnej oceny Jianga. Zamiast tego zobaczą jedynie wychwalającą go propagandę KPCh. Jaką więc dokładnie osobą był Jiang?

W tradycyjnej kulturze chińskiej osoba jest definiowana przez swoje wartości moralne. „Mając prawy umysł, można udoskonalić swój charakter. Gdy charakter zostanie udoskonalony, osiągnięta zostanie harmonia w rodzinie, co następnie doprowadzi do dobrze rządzonego państwa, co z kolei zaowocuje pokojowym społeczeństwem” – stwierdza Da Xue (Najwyższa nauka) w konfucjańskim klasyku Li Ji (Księga obyczajów).

Rewolucja kulturalna KPCh (1966-1976) usunęła wiele tradycyjnych elementów, próbując wyprać ludziom mózgi swoją komunistyczną ideologią. Po zakończeniu rewolucji, aby odzyskać zaufanie ludzi, KPCh rozpoczęła różne inicjatywy i kampanie mające na celu promowanie uprzejmości. Chociaż taka propaganda była pod wpływem kultury partyjnej KPCh, to jednak do pewnego stopnia pomagała utrzymać standardy moralne. Nadal istniało zaufanie między członkami rodziny, sąsiadami, krewnymi i przyjaciółmi.

Państwo korupcji

Wszystko to zmieniło się w latach 90. po tym, jak Jiang dostał się na szczyty władzy w wyniku stłumienia ruchu demokratycznego w 1989 roku. Z powodu masakry na placu Tiananmen, obywatele Chin ostatecznie stracili wiarę w komunizm. Ale ponieważ KPCh zniszczyła tradycyjną kulturę chińską i wyeliminowała tradycyjne systemy wierzeń, duchowa pustka odczuwana przez tak wielu, została wypełniona przez pokusę szybkiego wzbogacenia się. Bogactwo stało się głównym kryterium, które określało człowieka.

Ponieważ Jiang dostał się na szczyt, przelewając krew obrońców demokracji i studentów, brakowało mu publicznego zaufania. Aby zdobyć lojalność urzędników KPCh, przydzielał im tytuły i dawał awanse, a niektórym przyznawał specjalne przywileje. Urzędnicy ci stawali się coraz bardziej skorumpowani, ale dopóki podążali za Jiangiem, on się tym nie przejmował. Chińscy internauci nazwali Jianga „szefem wprowadzania korupcji”. Jego modus operandi, który polegał na „gromadzeniu bogactwa i nie zwracaniu na siebie uwagi”, został powszechnie przyjęty i rozpowszechniony wśród urzędników.

Działanie Jianga i jego podwładnych, którzy wykorzystywali swoje wpływy polityczne do napełnienia własnych kieszeni, było sygnałem dla przeciętnych obywateli, by zarabiać pieniądze za wszelką cenę. Powszechne zjawisko podrabiania produktów, wszechobecne zanieczyszczenie środowiska i rosnąca przemoc stały się alarmujące.

Promowanie przez Jianga korupcji było całkowicie sprzeczne z tradycyjnymi chińskimi wartościami. Zamiast poprawiania swojego charakteru, królował w byciu rozwiązłym. Zamiast wprowadzania harmonii do życia rodzinnego, pozwolił członkom swojej rodziny zgromadzić olbrzymie ilości majątku, wykorzystując swoje wpływy polityczne. Zamiast dobrze rządzić krajem, rozpoczął tak zwane „utrzymywanie stabilności”, aby zintensyfikować represje wobec zwykłych obywateli. Zamiast promować czyste środowisko i uczciwy rynek, zrujnował zasoby naturalne (wodę, glebę i powietrze) i promował model rynkowy oparty na podrabianych produktach.

Aby zrealizować swój program, Jiang musiał zniszczyć tradycyjne wartości i moralne podstawy społeczeństwa. Dlatego nie mógł znieść pokojowego systemu medytacji Falun Gong.

Czysta kraina zagrożona

Praktyka Falun Gong, upubliczniona przez pana Li Hongzhi w 1992 roku, poprawia zdrowie fizyczne i charakter moralny poprzez naukę życia według zasad Prawdy, Życzliwości i Cierpliwości oraz tego, jak być dobrym człowiekiem.

Cudowna moc Falun Gong w utrzymaniu sprawności fizycznej i polepszaniu charakteru, szybko przyciągnęła ogromną liczbę praktykujących. Zanim Jiang rozpoczął prześladowania Falun Gong w 1999 roku, jedna osoba na dziesięć praktykowała Falun Gong. Kiedy ktoś zachorował, ktoś inny mógł zasugerować: „Dlaczego nie spróbujesz Falun Gong?”. Kiedy ktoś zrobił coś złego, ktoś inny mógł powiedzieć: „Dlaczego nie weźmiesz przykładu z zachowania praktykujących Falun Gong”. Qiao Shi, były przewodniczący Stałego Komitetu Narodowego Kongresu Ludowego Chin, stwierdził na podstawie wyników badań przeprowadzonych na dużą skalę: „Falun Gong przyniesie naszemu krajowi i ludziom wiele korzyści bez żadnych szkód”.

Jako zwolennik ideologii komunizmu „fałszu, zaciekłości i walki klasowej”, Jiang nie mógł znieść Falun Gong i zasad Prawdy-Życzliwości-Cierpliwości. Mimo, że większość członków Centralnego Biura Politycznego sprzeciwiała się idei prześladowań, to Jiang i tak rozpoczął ogólnokrajowe prześladowania. „Ktokolwiek jest aktywny w prześladowaniu Falun Gong, będzie nagradzany” – oświadczył.

Aby zapewnić systematyczność prześladowań, Jiang powołał do istnienia pozaprawną agencję znaną jako Biuro 610, która przenika przez cały aparat państwowy – od Centralnego Komitetu KPCh po agencje niższych szczebli na wszystkich poziomach, a zwłaszcza organy ścigania, sądy i prokuratury. Jiang sprawował ścisłą kontrolę nad systemem Komitetu ds. Politycznych i Prawnych (Political and Legal Affairs Committee, PLAC) w okresie od czerwca 1989 roku do marca 2002 roku, a następnie w latach 2003-2012. Jego brutalny reżim był ciemną siłą, która zdominowała ówczesne Chiny.

Rozpadające się społeczeństwo

Toksyczny wpływ Jianga doprowadził do tragicznych konsekwencji. Po śmierci Jianga niektóre zagraniczne media komentowały, że w czasie swojej kadencji zapewnił on przynajmniej wzrost gospodarczy. Jednak ekonomista Niu Wenyuan, doradca Rady Państwowej Chin, powiedział że te wskaźniki PKB zostały osiągnięte kosztem przyszłych pokoleń. Dla przykładu Chiny przyczyniły się do mniej niż 4% światowej gospodarki w 2003 roku, ale zużyły jedną trzecią zasobów, w tym węgla, stali i cementu.

Xie Zhenhua, szef chińskiej Państwowej Administracji Ochrony Środowiska, przytoczył dane Banku Światowego, z których wynika, że straty spowodowane zanieczyszczeniem powietrza i wody pochłonęły w 1995 roku około 8% PKB. Chińska Akademia Nauk oszacowała, że straty środowiskowe i ekologiczne w 2003 roku wyniosły 15% PKB w tymże roku.

W 1980 roku Chińczycy mieli około 2 mu (lub 0,33 akra) ziemi na mieszkańca. Po tym, jak po 1990 roku rozpowszechniła się korupcja, przestano dbać o ziemię, co spowodowało pustynnienie i erozję gleby. Do 2003 roku na jedną osobę przypadało już tylko około 1,4 mu (lub 0,23 akra).

Niedoborowi ziemi towarzyszył wzrost zanieczyszczenia. Ilość kadmu w glebie wzrosła z 0,097 mg/kg w 1990 roku do 0,3 mg/kg w 2014 roku. Raport z School of Public Health na Uniwersytecie Columbia wskazuje, że ilość ołowiu, kadmu i rtęci u chińskich imigrantów w USA była znacznie wyższa niż u innych grup etnicznych. Na przykład ilość kadmu we krwi chińskich imigrantów jest o 69% wyższa niż w innych grupach.

Inną destrukcyjną polityką Jianga, była surowa polityka jednego dziecka. Jiang wprowadził system weta w odniesieniu do realizacji polityki jednego dziecka, co oznaczało, że wyniki pracy urzędników uznawano za niezadowalające, nawet jeśli tylko jedno zadanie dotyczące polityki jednego dziecka było niewłaściwie wykonane. Przy takim systemie urzędnicy na różnych szczeblach robili wszystko, aby powstrzymać kobiety przed posiadaniem drugiego dziecka. Wskaźnik dzietności spadł z 2,3 na kobietę w 1990 roku do 0,22 w 2000 roku. Przy tak niskim wskaźniku dzietności polityka jednego dziecka powinna była zostać zniesiona w 2000 roku, ale Jiang mimo to ustanowił w 2001 roku ustawę o planowaniu ludności i rodziny, aby kontynuować politykę jednego dziecka. Doprowadziło to do spadku liczby ludności i poważnego braku równowagi płci (znacznie większy odsetek mężczyzn niż kobiet).

Zanieczyszczone umysły

Jiang przewodził również moralnemu upadkowi Chin w dziedzinie kultury i rozrywki. Pod jego nadzorem przemysł seksualny rozkwitł w wojsku, w tym w Departamencie Sztabu Generalnego, Departamencie Logistyki Ogólnej i Departamencie Administracji Ogólnej. Tylko w 1995 roku oddział Sztabu Generalnego miał 15 takich placówek, które zatrudniały 476 młodych kobiet świadczących „pełne” usługi. Szybko rozprzestrzeniło się to na miasta i gminy w całych Chinach.

Oprócz przemysłu seksualnego, gwałtownie wzrósł również hazard. Istniała ludowa piosenka mówiąca: „Wśród 1 miliarda Chińczyków 900 milionów uprawia hazard, a reszta się przygląda”.

Oprócz seksu i hazardu niepokojący jest również wzrost narkomanii. Liczba narkomanów rosła szybko, nawet według oficjalnych liczb KPCh:

70 000 w 1989 roku
148 000 w 1991 roku
520 000 w 1995 roku
681 000 w 1999 roku
860 000 w 2000 roku
1 milion w 2002 roku
1,05 miliona w 2003 roku
1,14 miliona w 2004 roku
1,34 miliona w 2009 roku.

Ale to tylko oficjalnie spisane statystyki. Szacuje się, że tylko jeden na 7 narkomanów był zgłoszony, co oznacza, że w 2009 roku było około 10 milionów narkomanów.

Konkluzja

Podczas gdy Jiang skorumpował całe społeczeństwo, również niestrudzenie prześladował Falun Gong. Według książki Minghui Report: The 20-year Persecution of Falun Gong in China co najmniej 2,5 miliona praktykujących Falun Gong zostało aresztowanych w latach 1999-2019. Z powodu wiary w Falun Gong ci niewinni obywatele Chin byli zatrzymywani, karani grzywnami, konfiskowano ich własność osobistą, rozwiązywano z nimi umowy o pracę, wysyłano do obozów pracy i więziono. Wielu było poddawanych torturom, przymusowej pracy, znęcaniu się psychicznemu, a nawet przymusowej grabieży organów.

Prześladowania Falun Gong uczyniły ofiarą prawie każdego obywatela. Wymuszone pobieranie organów, na przykład, rozprzestrzeniło się od praktykujących Falun Gong do Ujgurów, innych grup mniejszościowych, a nawet do zwykłych obywateli. Wielu nastolatków zaginęło, a członkowie ich rodzin podejrzewają, że mogli stać się ofiarami grabieży organów.

Komisja Kongresowo-Wykonawcza ds. Chin (ang. Congressional-Executive Commission on Chin, CECC) wydała swój roczny raport 14 listopada 2022 roku. „Zwolennicy Falun Gong są ofiarami okrutnych prześladowań. W ich wyniku wielu praktykujących zmarło lub zostało zabitych w aresztach, dostało wieloletnie wyroki więzienia i było nękanych. Recenzowane badanie potwierdziło prawdziwość wstrząsających, wcześniej nie do końca potwierdzonych, relacji o więźniach Falun Gong uśmierconych w wyniku grabieży ich narządów” – stwierdzono w streszczeniu.

Niezależny trybunał społeczny z siedzibą w Londynie, znany jako Trybunał dla Chin, stwierdził jednogłośnie i ponad wszelką wątpliwość, że „w Chinach przymusowe pobieranie narządów od więźniów sumienia było praktykowane przez znaczny okres czasu i z udziałem znacznej liczby ofiar”.

„Przymusowe pobieranie organów jest od lat przeprowadzane w całych Chinach na znaczną skalę i praktykujący Falun Gong są jednym – i prawdopodobnie głównym – źródłem organów” – kontynuował sąd.

Teraz jest czas, aby przyjrzeć się tragediom spowodowanym przez Jianga i KPCh. Jeśli odetniemy się od reżimu, przyjmiemy tradycyjne wartości i pomożemy niewinnym praktykującym Falun Gong, to wrócimy na właściwe tory.

Poglądy wyrażone w tym artykule odzwierciedlają opinię i zrozumienie autora tekstu. Wszystkie treści publikowane na Minghui.org są chronione prawem autorskim. Minghui będzie publikowało kompilacje treści online w sposób regularny, jak i przy specjalnych okazjach.

Tekst oryginalny ukazał się w wersji anglojęzycznej na stronie en.Minghui.org dnia 3.12.2022 r.

Dostępna wersja po angielsku

Dostępna wersja po chińsku