Opowieści o uczciwym Yan Shu

(Minghui.org) Yan Shu był poetą, kaligrafem, uczonym i urzędnikiem dworskim dynastii Song (960-1279). Od dzieciństwa był uczciwy, sprawiedliwy i bardzo inteligentny.

Yan Shu zaczął pisać poezje jako 7-latek i został przedstawiony cesarzowi Zhenzongowi z dynastii Song (który rządził w latach 968-1022) w wieku 14 lat jako „cudowne dziecko” przez Zhanga Zhibaia, zarządcę regionu Jiangnan.

Yan Shu udał się do stolicy w 1005 roku i przystąpił do egzaminów cesarskich wraz z 3100 innymi kandydatami z całego kraju.

Mimo, że otrzymał przywilej przepytania przez cesarza bez potrzeby przystępowania do egzaminu, nalegał jednak na udział w egzaminie wraz z innymi.

Yan Shu był bardzo spokojny podczas egzaminu i odpowiadał prawidłowo na wszystkie pytania pierwszego dnia egzaminów. Cesarz Zhenzong był bardzo zadowolony z jego wyników i nagrodził go tytułem „Wspaniałego kandydata najwyższych egzaminów cesarskich”.

Następnego dnia w drugiej części egzaminów, Yan Shu zauważył, że temat egzaminu jest identyczny z tym, nad którym pracował wcześniej i poprosił egzaminatora, by dał mu nowy temat.

Egzaminator powiedział do niego: „Nie ma znaczenia, czy pracowałeś już wcześniej nad tym tematem. Po prostu napisz swoją odpowiedź. Sprawdzimy twój egzamin tak samo. Jeśli dam ci nowy temat, to możliwe, że nie zdasz egzaminu, jeśli nie będziesz w stanie dobrze napisać”.

Yan Shu odpowiedział: „Jeśli nie dasz mi nowego tematu, to nawet jeśli zdam egzaminy, nie będzie to moja prawdziwa zasługa. Jeśli nie uda mi się osiągnąć dobrego wyniku w nowym temacie, to będzie oznaczało, że wciąż nie jestem wystarczająco dobry w nauce. Nie będę tego żałował”. Słysząc to, egzaminator dał Yanowi Shu nowy temat na egzaminie.

Yan Shu spojrzał na nowy temat i przez chwilę pomyślał. Następnie wziął do ręki pędzel i ukończył egzamin nie odrywając pędzla od kartki. Główny egzaminator był pod wrażeniem talentu i błyskotliwości Yana Shu, uwierzył, że naprawdę był geniuszem.

Yan Shu poprosił o nowy temat ze względu na poczucie uczciwości. Dzięki swojemu talentowi oraz świetnemu przygotowaniu poszło mu wyjątkowo dobrze na egzaminie. Jego postępowanie i uczciwość przyniosły mu szacunek innych.

Niedługo później, do cesarza Zhenzonga doszły wieści o tym, co się wydarzyło. Natychmiast wezwał do siebie Yana Shu. „Nie tylko posiadasz wspaniałe talenty, ale co ważniejsze posiadasz cenne cechy uczciwości i prawości!” — powiedział cesarz.

Cesarz bardzo podziwiał Yana Shu i mianował go członkiem Akademii Cesarskiej.

W tamtych czasach dynastia była pobłogosławiona pokojem i dostatkiem. Urzędnicy w stolicy często udawali się na spokojne wycieczki na przedmieścia lub organizowali bankiety w restauracjach i herbaciarniach. Ponieważ Yan Shu pochodził z biednej rodziny, nie miał pieniędzy na rozrywki, jak inni. Zatem swój wolny czas spędzał w domu czytając i pisząc artykuły wraz ze swoimi braćmi.

Pewnego dnia cesarz Zhenzong chciał wybrać nauczyciela dla swojego syna Zhao Zhena, księcia koronnego. Nie pytał urzędników dworu o poradę, ale osobiście wyznaczył Yana Shu na tę pozycję. Powiedział: „Słyszałem, że Yan Shu często przebywa w domu czytając i pisząc, zamiast uczęszczać na bankiety. Jest osobą uczciwą i sumienną, bardzo odpowiednią by przebywać blisko księcia”.

Kiedy Yan Shu udał się, by podziękować za wyznaczenie go na tę pozycję, powiedział cesarzowi: „To nie tak, że nie chcę brać udziału w wycieczkach czy bankietach, ale pochodzę z biednej rodziny i nie mam pieniędzy na to. Gdybym miał pieniądze, to też bym tak robił”. Widząc jak bardzo szczery był Yan Shu, cesarz zaufał mu jeszcze bardziej.

Wspaniały charakter oraz uczciwość Yana Shu były bardzo cenione przez cesarza i urzędników dworu. Po tym, jak książe Zhao Zhen objął tron, Yan Shu otrzymał jeszcze ważniejsze stanowiska, aż po pozycję kanclerza dworu. Mimo to pozostał uczciwy i twardo stąpający po ziemi, co sprawiało, że ludzie bardzo go kochali.

Mimo, że Yan Shu był wysoko postawionym urzędnikiem, zawsze był uprzejmy i przystępny dla ludzi. Promował ludzi z talentami niezależnie od ich pochodzenia. Takich ludzi jak Fan Zhongyan, Kong Daofu, Wang Anshi i innych. Również opiekował się i pomagał wielu młodym utalentowanym uczonym, takim jak Han Qi, Fu Bi, Ouyang Xiu i innym. Yan Shu traktował każdego ucznia uczciwie i z serdecznością.

Pewnego dnia Yan Shu przechodził przez miasto Yangzhou, znane ze swoich pięknych ogrodów i cudownych widoków. Poczuł się trochę zmęczony chodząc po mieście ze swoim sługą, dlatego poszli do świątyni Daming, aby odpocząć. Kiedy weszli do świątyni, Yan Shu zauważył wiele wierszy zapisanych na ścianie.

Zainteresowany tym, co zobaczył, Yan Shu usiadł na krześle i poprosił swojego sługę, aby przeczytał mu wiersze, ale bez ujawniania imion autorów lub ich statusu społecznego.

Yan Shu słuchał przez chwilę i dostrzegł, że jeden wiersz jest wyjątkowo dobry. Okazało się, że został napisany przez Wanga Qi.

Yan Shu wysłał sługę, aby zaprosił Wanga Qi na spotkanie. Wang Qi przyszedł i odbyli bardzo przyjemną pogawędkę. Yan Shu zaprosił Wanga Qi na posiłek. Później udali się na spacer po ogrodzie.

To była późna wiosna, a ziemia była pokryta płatkami kwiatów. Kiedy przyjemna bryza zawiała, płatki unosiły się w powietrze tworząc naprawdę piękną scenę.

To przypomniało Yanowi Shu o czymś, dlatego zwrócił się do Wanga Qi: „Za każdym razem, gdy pojawia się w moim umyśle pewien wers, zapisuję go na ścianie i myślę o kolejnym wersie, który nastąpiłby po nim. Jednak utknąłem na jednym wersecie i nie jestem w stanie wymyślić kolejnej linijki już od kilku lat”.

„Jak brzmi ten wers, jeśli mogę zapytać?” — powiedział Wang Qi.

Yan Shu wyrecytował: „Nic nie można zrobić, gdy kwiaty opadają”.

„Dlaczego nie napisałbyś »Jaskółki, pozorne przyjaciółki, wracają« jako następny wers?”, zasugerował natychmiast Wang Qi, „To oznacza, że zrobiło się ciepło i jaskółki wróciły z południa, tak jakby spotkały się rok wcześniej”.

Yan Shu był bardzo zadowolony z sugerowanej linijki i wciąż powtarzał: „Wspaniałe, wspaniałe, naprawdę wspaniałe!”.

Yanowi Shu tak bardzo spodobał się dwuwiersz, że później dołączył te wersy do jednego ze swoich dobrze znanych wierszy „Huan Xi Sha”.

Yan Shu był pod wielkim wrażeniem talentu literackiego Wanga Qi i zarekomendował go cesarzowi po powrocie do stolicy. Później, Wang Qi objął wiele ważnych stanowisk i wypełniał swe obowiązki bardzo dobrze.