​Departament Stanu USA publikuje nowy raport o wyzwaniu jakim jest Komunistyczna Partia Chin

(Minghui.org) Zespół planowania polityki Departamentu Stanu USA opublikował 17 listopada 2020 r. nowy raport zatytułowany „Elementy składowe wyzwania, jakim są Chiny” (ang. „The Elements of the China Challenge”). Ten 74-stronicowy dokument podsumowuje trudności, jakie Komunistyczna Partia Chin stawia przed Stanami Zjednoczonymi i resztą świata. Określono w nim dziesięć zadań dla rządu Stanów Zjednoczonych w ramach polityki zagranicznej, mających na celu ochronę wolności narodu.

Raport stwierdza: „Stany Zjednoczone — i cały świat — coraz bardziej uświadamiają sobie, że Komunistyczna Partia Chin (KPCh) zapoczątkowała nową erę w rywalizacji o miano wielkiego mocarstwa. Niewielu jednak dostrzega stosowane wzorce w celu zwiększenia wpływów Chin w każdym zakątku świata, a tym bardziej specyficzną formę dominacji, do której ta partia aspiruje”.

„KPCh nie tylko dąży do osiągnięcia wiodącej pozycji w ramach ustalonego ładu światowego — ładu, który opiera się na wolnych i suwerennych państwach narodowych, który wynika z uniwersalnych zasad, na których powstała Ameryka, i który pracuje na korzyść interesów narodowych USA — ale do fundamentalnej rewizji ładu światowego, stawiając w centrum uwagi Chińską Republikę Ludową (ChRL) oraz służąc autorytarnym celom i hegemonicznym ambicjom Pekinu.”

„W obliczu wyzwania, jakim są Chiny, Stany Zjednoczone muszą zabezpieczyć wolność.”

„Marksistowsko-leninowskie poglądy” leżą u podstaw KPCh

Ludzie mają problem z uświadomieniem sobie znaczenia „formy autorytaryzmu i hegemonicznych celów” KPCh, a to dlatego, że nie potrafią przejrzeć przez „marksistowsko-leninowskie poglądy” KPCh.

„Wzorowana na XX-wiecznej dyktaturze marksistowsko-leninowskiej, KPCh ostatecznie doprowadziła do szybkiej modernizacji i znaczącego wzrostu gospodarczego — w dużej mierze dzięki decyzji partii z końca lat 70. o przyjęciu części rozwiązań wolnorynkowych oraz decyzji Stanów Zjednoczonych i narodów na całym świecie o nawiązaniu i rozpoczęciu handlu z Chinami”.

„Partia wykorzystuje dziś swoją siłę ekonomiczną do zwiększania wpływów i wywierania nacisku na państwa na całym świecie, do przystosowywania społeczeństw i polityk obcych państw na potrzeby KPCh oraz do przekształcania organizacji międzynarodowych na kształt chińskiego socjalizmu. W tym samym czasie KPCh rozwija światowej klasy wojsko, aby móc rywalizować z wojskiem amerykańskim i ostatecznie je prześcignąć. Działania te pozwalają KPCh w wiarygodny sposób dążyć do osiągnięcia »narodowego odmłodzenia« — na zewnątrz przez region Indo-Pacyfiku i obejmując zasięgiem cały świat. Odmłodzenia, którego punktem kulminacyjnym jest transformacja porządku międzynarodowego.”

„Aby zrozumieć specyficzną formę chińskiego autorytaryzmu i hegemoniczne cele, które Chiny sobie narzucają, konieczne jest uchwycenie źródeł intelektualnych, z których wywodzą się chińskie zachowania: marksistowsko-leninowskie poglądy KPCh oraz partyjna skrajna interpretacja chińskiego nacjonalizmu.”

„Patrząc całościowo, główne elementy postępowania Chin — zachowanie dyktatury marksistowsko-leninowskiej, wykorzystanie bogactwa kraju do wytworzenia za granicą zależności ekonomicznej i politycznej podległości oraz reorientacja organizacji międzynarodowych od wewnątrz wokół kryteriów i celów KPCh oraz rozwój światowej klasy wojska — odsłaniają wielką siłę, która postrzega transformację porządku międzynarodowego jako krytyczny krok dla osiągnięcia swoich planów zdominowania spraw światowych.”

Dyktatura wewnątrz Chin

W sprawozdaniu szczególnie wyróżniono podrozdział „Krajowy autorytaryzm”, który skupił się na unaocznieniu, że wszyscy Chińczycy również są ofiarami ucisku KPCh.

„Postępowanie Chin w sprawach międzynarodowych wynika z formy autorytarnego rządu KPCh. Zgodnie z XX-wiecznym dogmatem komunistycznym oraz nakazami i praktykami reżimów marksistowsko-leninowskich, KPCh sprawuje represyjne, jednopartyjne rządy nad około 1,4 mld ludzi.”

„Po kilkudziesięciu latach od czasu brutalnego stłumienia protestów prodemokratycznych na placu Tiananmen w 1989 roku, KPCh zintensyfikowała wewnętrzne represje i wzmocniła swoją kontrolę nad krajem poprzez rozszerzanie systematycznie stosowanej indoktrynacji, cenzury, dezinformacji, zaawansowanej technologicznie inwigilacji, przymusowych zaginięć i innych brutalnych środków.”

Słabe punkty KPCh

Sprawozdanie zauważa, że chociaż KPCh czyni postępy we wdrażaniu swojej agendy, to również osłabia kraj na na wielu frontach.

Stwierdzono w nim, że: „Niezależnie od ich autorytarnych rządów nad obywatelami ChRL i zagrożenia, jakie one stanowią dla wolności na całym świecie, Chiny pod rządami KPCh cechują się szeregiem słabych punktów. Począwszy od niekorzystnych czynników endemicznych dla autokracji: ograniczeń w zakresie innowacji, trudności w tworzeniu i utrzymywaniu sojuszy oraz kosztów wynikających z wewnętrznych represji. Obejmują one również specyficzne dla ChRL słabości: niestabilność gospodarczą, brak równowagi demograficznej, degradację środowiska, utrzymującą się korupcję, ucisk mniejszości etnicznych i religijnych, zniechęcające wydatki na monitorowanie, cenzurę i indoktrynację 1,4 mld osób w Chinach…”.

Ponadto dodano, że KPCh stoi przed wewnętrznym wyzwaniem zmiany przywództwa, w czasie kiedy wiele krajów traci do niej zaufanie ze względu na jej politykę zagraniczną.

Dziesięć kroków do zmierzenia się z wyzwaniem jakim są Chiny

Sprawozdanie kończy się wnioskiem, że Stany Zjednoczone powinny powrócić do swoich podstawowych założeń, aby poradzić sobie z wyzwaniami ze strony KPCh. Poniżej znajduje się dziesięć zaproponowanych w raporcie zaleceń dotyczących polityki zagranicznej.

„Po pierwsze, Stany Zjednoczone muszą zabezpieczyć wolność we własnym kraju, zachowując rządy konstytucyjne, promując dobrobyt i budując silne społeczeństwo obywatelskie, wszystko to, co sprzyja porozumieniu obywatelskiemu, które od zawsze ma zasadnicze znaczenie dla pokonania wyzwań stojących przed krajem za granicą.”

„Po drugie, Stany Zjednoczone muszą posiadać najpotężniejszą, najbardziej zwinną i zaawansowaną technologicznie armię na świecie, jednocześnie wzmacniając współpracę w dziedzinie bezpieczeństwa, opartą na wspólnych interesach i wspólnej odpowiedzialności, ze sprzymierzeńcami i partnerami.”

„Po trzecie, Stany Zjednoczone muszą umacniać wolny, otwarty i oparty na zasadach porządek międzynarodowy, jakiemu przewodziły w tworzeniu po II wojnie światowej, składający się z suwerennych państw narodowych oraz oparty na poszanowaniu praw człowieka i poszanowaniu praworządności.”

„Po czwarte, Stany Zjednoczone muszą dokonać ponownej oceny swojego systemu sojuszniczego i ogółu organizacji międzynarodowych, w których uczestniczą, aby określić, gdzie umacniają wolny, otwarty i oparty na zasadach porządek międzynarodowy oraz gdzie nie spełniają jego wymogów.”

„Po piąte, w świetle owej zmiany, Stany Zjednoczone muszą wzmocnić swój system sojuszy poprzez skuteczniejsze dzielenie się obowiązkami z przyjaciółmi i partnerami oraz poprzez tworzenie różnych ugrupowań i koalicji zajmujących się konkretnymi zagrożeniami dla wolności a jednocześnie, we współpracy ze światowymi demokracjami i innymi podobnie myślącymi partnerami, zreformować w miarę możliwości organizacje międzynarodowe, a także w razie potrzeby, zbudować nowe organizacje, zakorzenione w wolności, demokracji, suwerenności narodowej, prawach człowieka i praworządności.”

„Po szóste, Stany Zjednoczone muszą wspierać amerykańskie interesy w nawiązywaniu współpracy z Pekinem poprzez podleganie normom uczciwości i wzajemności, ograniczając i powstrzymując ChRL, gdy wymagają tego okoliczności oraz wspierając tych, którzy w Chinach pragną wolności.”

„Po siódme, Stany Zjednoczone muszą edukować obywateli amerykańskich w temacie zakresu i skutków wyzwania, jakim są Chiny, ponieważ tylko od świadomego obywatela można oczekiwać, że będzie wspierał skomplikowaną mieszankę wymagających polityk, które Stany Zjednoczone muszą przyjąć, aby zapewnić sobie wolność.”

„Po ósme, Stany Zjednoczone muszą przeszkolić nowe pokolenie urzędników państwowych — w dyplomacji, wojsku, finansach, ekonomii, nauce i technologii, jak i innych dziedzinach — oraz myślicieli politycznych, którzy nie tylko osiągną biegłość w języku chińskim i zdobędą szeroką wiedzę na temat chińskiej kultury i historii, ale także osiągną biegłość językową oraz zdobędą szeroką wiedzę na temat kultur i historii, innych strategicznych konkurentów, przyjaciół i potencjalnych przyjaciół.”

„Po dziewiąte, Stany Zjednoczone muszą zreformować amerykańską edukację, przygotowując uczniów do wzięcia na swoje barki trwałej odpowiedzialności obywatelskiej w wolnym i demokratycznym społeczeństwie poprzez zrozumienie amerykańskiej spuścizny wolności, dodatkowo przygotowując ich do sprostania szczególnym wymaganiom złożonej, informacyjnej, zglobalizowanej gospodarki w zakresie ekspertyz naukowych, technologicznych, inżynieryjnych i matematycznych.”

„Po dziesiąte, Stany Zjednoczone muszą przodować w przestrzeganiu wolności — zasad, które są jednocześnie uniwersalne i leżą u podstaw amerykańskiego ducha narodowego — poprzez dawanie przykładu, przemówienia, inicjatywy edukacyjne, dyplomację publiczną, pomoc zagraniczną i inwestycje zagraniczne, sankcje w trudniejszych sytuacjach oraz poprzez inne formy nacisku niewojskowego, a tam, gdzie w grę wchodzą żywotne interesy narodu, a wszystko inne zawiodło, siły wojskowe.”

Wersja angielska