Historie z tradycyjnej kultury: szacunek dla nauczycieli i pokora

(Minghui.org) W tradycyjnej kulturze chińskiej zawsze szanuje się nauczyciela za dzielenie się wiedzą i spostrzeżeniami. „Wszyscy mądrzy królowie i święci władcy szanują nauczycieli i cenią Tao (drogę)” (z Księgi Późniejszych Hanów, dokumentującej poszczególne lata historii dynastii Han, zebranej przez różnych autorów).

Dotyczy to szczególnie społeczności kultywującej. Okazywanie pokory i skromności przynosi błogosławieństwa od Boga, podczas gdy brak szacunku dla nauczycieli i tradycji może prowadzić do negatywnych konsekwencji. Poniżej dwa przykłady.

Sakjamuni i jego uczeń

Spośród wielu uczniów Buddy Siakjamuniego, Maudgaljajana był uważany za czołowego w dziedzinie nadprzyrodzonych mocy. Pewnego razu, słuchając wykładu Siakjamuniego, Maudgaljajana zobaczył, że istoty z innych wymiarów również słuchają wykładów. Pod wrażeniem świętej sceny, chciał wiedzieć, jak daleko istoty w ciałach niebiańskich mogły usłyszeć wykład Siakjamuniego.

Dusza Maudgaljajany opuściła ciało i wstąpiła do wyższych wymiarów. W każdym wymiarze, do którego wszedł, słyszał wykład Siakjamuniego. Wciąż wznosił się coraz wyżej. Tymczasem Siakjamuni zdawał sobie sprawę z poczynań Maudgaljajany.

Kiedy dotarł do raju zwanego Jasnym Sztandarem, Maudgaljajana zdał sobie sprawę, że wszystkie istoty tam obecne były bardzo wysokie. Jedna z nich, widząc maleńkiego Maudgaljajanę, zapytała: „Skąd wziął się ten owad chodzący po naszej misce?”. Król Dharmy raju powiedział, że to uczeń Siakjamuniego, który ratuje ludzi w świecie Saha.

Właśnie wtedy Siakjamuni użył swoich boskich mocy, by nakazać Maudgaljajanie transformację ciała. Wzmocniony przez Siakjamuniego, Maudgaljajana nagle stał się gigantyczny i promieniował światłem. W świetle pojawiły się niezliczone kwiaty lotosu, a Siakjamuni przemawiał do każdego płatka lotosu. Widząc tę scenę, boskie istoty w tym raju złożyły dłonie, aby okazać szacunek.

Po wykazaniu się nadprzyrodzonymi mocami, Maudgaljajana powiedział, że przybył z dalekiego miejsca, ale nie wie, jak wrócić. Miał nadzieję, że Król Dharmy pomoże mu wrócić. Król Dharmy odpowiedział, że nawet z mocą Maudgaljajany nie będzie w stanie powrócić w ciągu jednej kalpy (miliardów lat). „Ale jest pewien sekret – nigdy nie zapominaj o swoich korzeniach. Zachowuj swojego mistrza w sercu i szczerze intonuj imię swojego mistrza, Buddy Siakjamuniego, a będziesz mógł powrócić”.

Postępując zgodnie z radą, Maudgaljajana szczerze intonował imię Siakjamuniego. W mgnieniu oka Siakjamuni sprowadził go z powrotem do świata Saha, aby mógł kontynuować swoją kultywację.

Konsekwencje zapomnienia o swoim mistrzu

W chińskiej opowieści Nadawanie tytułów bogom Huang Tianhua opuszcza swojego taoistycznego mistrza, aby pomóc Jiang Ziyi w walce ze skorumpowaną dynastią Shang. Podczas walki spotykają czterech generałów z rodziny demonów. Zgodnie z teorią pięciu elementów, Huang jest nemezis tych czterech generałów. Jednak wkrótce po rozpoczęciu walki, czterech generałów zabija Huanga.

Na szczęście mistrz Huanga zdołał go uratować dzięki nadprzyrodzonym mocom i wyjaśnił mu, dlaczego poniósł porażkę. „Po opuszczeniu mistrza zacząłeś jeść mięso – to jeden grzech; ponadto porzuciłeś taoistyczne ubranie i nosiłeś strój świecki, co jest drugim grzechem”.

Taoiści są zazwyczaj wegetarianami. Jednak wkrótce po opuszczeniu mistrza Huang zaczął jeść mięso i przestał nosić taoistyczne szaty, ubierając się jak wysoki urzędnik. Jiang Ziya przypomniał mu: „Jesteś taoistą, więc dlaczego zmieniłeś ubranie? Chociaż jestem kanclerzem, nie śmiem zapomnieć o moim mistrzu”.

Kiedy człowiek zapomina, skąd pochodzi, jest jak rzeka bez źródła lub drzewo bez korzeni. Porażka jest więc nieunikniona. Dotyczy to szczególnie osób na ścieżce duchowej. Bez wsparcia mistrza człowiek jest bardzo słaby. Właśnie tak Huang stracił swoją moc, a nawet życie.

Podobne konsekwencje mogą wystąpić w życiu zwykłych ludzi. W tradycyjnej kulturze chińskiej powszechnie uważa się, że dobre uczynki kumulują cnotę, a złe – karmę. Cnota może przerodzić się w bogactwo, sukces i dobrobyt, podczas gdy karma może prowadzić do różnych trudności i przeciwności losu.

Dlatego skromność i pokora, będąc dobrym człowiekiem, mogą prowadzić do lepszej przyszłości.

Tekst przetłumaczony z wersji anglojęzycznej, która ukazała się na stronie en.Minghui.org dnia 8.08.2025