Prześladowanie Falun Gong w Chinach jest nielegalne

(Minghui.org) Komunistyczna Partia Chin (KPCh) prześladuje Falun Gong od ponad 26 lat, ale niewiele osób wie, że represje te są nielegalne nawet w świetle chińskiego prawa.

Wielu funkcjonariuszy KPCh uczestniczących w prześladowaniach twierdzi, że wykonuje rozkazy, ale nie chroni ich to przed konsekwencjami: „…jeśli [urzędnik państwowy] wdroży decyzję lub rozkaz, które są ewidentnie niezgodne z prawem, ponosi on odpowiedzialność przewidzianą prawem” – stanowi chińska ustawa o funkcjonariuszach państwowych.

Artykuł 300 Kodeksu Karnego jest nadużywany przeciwko praktykującym Falun Gong

Urzędnicy KPCh, którzy prześladują praktykujących Falun Gong, często powołują się na artykuł 300 Kodeksu Karnego, twierdząc, że praktykujący „podważają egzekwowanie prawa”. To twierdzenie jest bezpodstawne, a urzędnicy mogą ignorować przestępstwo nadużycia władzy i naginania prawa dla egoistycznych celów.

Zgodnie z Czteroelementową Teorią Prawa Karnego w Chinach, istotę przestępstwa definiuje Podmiot, Przedmiot, Aspekt Subiektywny i Aspekt Obiektywny. Praktykujący Falun Gong dążą do bycia lepszymi obywatelami, przestrzegając zasad Prawdy-Życzliwości-Cierpliwości. Praktykując swoją wiarę, nie mają żadnych subiektywnych zamiarów przestępczych (Aspekt Subiektywny). Nie naruszają oni wdrażania żadnych praw ani przepisów (Obiekt), ani nie powodują szkód społecznych (Aspekt Obiektywny). Elementy przestępstwa nie są spełnione, a „fakty przestępcze” po prostu nie istnieją.

Z perspektywy Przedmiotu chronionego przez Artykuł 300 Prawa Karnego, „wdrażania praw oraz przepisów administracyjnych i regulacji państwa”, Podmiot tego przestępstwa musi podważyć wdrażanie praw i regulacji administracyjnych. Działania praktykujących Falun Gong nie naruszają żadnych konkretnych praw ani regulacji, ani nie podważają wdrażania żadnych praw ani regulacji administracyjnych.

Przepisy muszą być jasne i konkretne. Podobnie, sposób, w jaki ktoś rzekomo podważa wdrażanie prawa i przepisów administracyjnych, również musi być jasny. Obecnie w całym kraju obowiązuje około 300 ustaw (ustawodawstwo na poziomie ogólnego chińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych) i około 600 przepisów administracyjnych uchwalonych przez Radę Państwa. Żaden artykuł nie kryminalizuje Falun Gong ani rozpowszechniania informacji na jego temat.

Aby ustalić, czy praktykujący Falun Gong „podważyli wdrażanie prawa”, konieczne jest jasne określenie, które prawa i przepisy administracyjne zostały naruszone. To znaczy, który artykuł, podpunkt lub punkt ustawy był przedmiotem? Jednak w żadnej ze spraw przeciwko praktykującym Falun Gong nie przedstawiono dowodów na poparcie tego twierdzenia.

W rzeczywistości zwykli obywatele i grupy społeczne po prostu nie mają możliwości ani środków, aby podważać wdrażanie prawa i przepisów krajowych. Tylko urzędnicy sprawujący władzę publiczną, zwłaszcza ci na najwyższych szczeblach, mają możliwości i środki, aby popełniać takie przestępstwa. Mogą wykorzystywać swoją władzę do lekceważenia prawa, zastępowania rządów prawa rządami człowieka lub ingerowania w działalność sądownictwa, podważając niezależność i bezstronność sądów.

Najbardziej typowym przykładem podważania przestrzegania prawa jest prześladowanie Falun Gong przez KPCh za pośrednictwem chińskich organów bezpieczeństwa publicznego, prokuratury i wymiaru sprawiedliwości, w tym manipulacja tymi organami przez Biuro 610. Działania te podważają wdrażanie przepisów Konstytucji dotyczących wolności słowa i wyznania.

Wydając niekonstytucyjne interpretacje sądowe w celu zastąpienia przepisów prawnych, Sąd Najwyższy i Najwyższa Prokuratura Ludowa podważyły wdrożenie przepisu Prawa Ustawodawczego, zgodnie z którym przepisy niższego szczebla nie mogą być sprzeczne z przepisami wyższego szczebla.

Posłuszni poleceniom Biura 610, aby niesprawiedliwie skazywać praktykujących Falun Gong, urzędnicy sądowi podważyli wdrożenie przepisów Kodeksu Postępowania Karnego, zgodnie z którymi władza prokuratorska i sądownicza są niezależne.

Zatem wykorzystywanie artykułu 300 Kodeksu Karnego, a także interpretacji sądowych Najwyższego Sądu Ludowego i Najwyższej Prokuratury Ludowej do zatrzymywania, aresztowania, ścigania i sądzenia praktykujących Falun Gong, stanowi wypaczenie i nadużycie prawa karnego oraz rzeczywiste naruszenie jego stosowania.

Prawo praktykujących Falun Gong do praktykowania swojej wiary i dzielenia się informacjami o prześladowaniach jest chronione przez Konstytucję. Konstytucja gwarantuje wolność słowa i wyznania. Prawo karze jedynie za określone zachowania, a przekonania (myśli) nie stanowią przestępstwa.

Artykuł 35 Konstytucji stanowi: „Obywatele Chińskiej Republiki Ludowej korzystają z wolności słowa, prasy, zgromadzeń, zrzeszania się, pochodów i demonstracji”.

Artykuł 36 Konstytucji stanowi: „Obywatele Chińskiej Republiki Ludowej korzystają z wolności wyznania. Żaden organ państwowy, organizacja społeczna ani osoba fizyczna nie może zmuszać obywateli do wyznawania lub niewyznawania jakiejkolwiek religii, ani dyskryminować obywateli wyznających lub niewyznających jakiejkolwiek religii”.

Zgodnie z Konstytucją obywatele mają prawo do wyznawania i praktykowania Falun Gong, a także do informowania innych o prześladowaniach i rozpowszechniania materiałów informacyjnych. Wiara lub brak wiary jest przejawem wolnej woli, prawem zagwarantowanym obywatelom przez Konstytucję Chin. Żadna agencja państwowa, grupa społeczna ani osoba fizyczna nie ma prawa w to ingerować. Prześladowania Falun Gong przez byłego przywódcę KPCh Jiang Zemina były nielegalne i stanowiły bezmyślne naruszenie wolności wyznania i wolności słowa obywateli.

Falun Gong przynosi korzyści społeczeństwu

KPCh często nazywa Falun Gong „sektą”. To błąd.

Określenie, czy religia jest ortodoksyjna, czy sektą, leży poza zasięgiem rządu, władzy ustawodawczej ani sądowniczej. „Kult” nie jest terminem prawnym. Religia to kwestia wiary, a nie coś, w co świeckie władze mają prawo lub upoważnienie ingerować.

Falun Gong wymaga od praktykujących życia zgodnie z zasadami Prawdy-Życzliwości-Cierpliwości i jest dalekie od powszechnych definicji „sekty”. Falun Gong nie posiada żadnej struktury organizacyjnej, a praktykujący stanowią luźno powiązaną społeczność rozproszoną po całym świecie. Koncentrują się na rozwijaniu swoich umysłów i dążą do bycia dobrymi ludźmi. Poprzez rozwój umysłów i ciał praktykujących, Falun Gong przynosi korzyści społeczeństwu. Właśnie z tego powodu Falun Gong jest praktykowany w ponad 100 krajach na całym świecie, a wielu praktykujących jest w Hongkongu i na Tajwanie. Falun Gong i jego założyciel, pan Li Hongzhi, otrzymali również tysiące nagród.

Niektórzy twierdzą, że chiński rząd określił Falun Gong mianem „sekty”. To nieprawda. Określenie „sekta” po raz pierwszy pojawiło się w wywiadzie udzielonym reporterowi francuskiej gazety „Le Figaro” 26 października 1999 roku. Następnego dnia „Dziennik Ludowy” poszedł w jego ślady, publikując artykuł redakcyjny, w którym powtórzył oszczerstwa Jianga. Osobiste opinie i doniesienia medialne nie stanowią prawa. Artykuły 80 i 81 chińskiej konstytucji określają uprawnienia przewodniczącego. Działania przewodniczącego w ramach jego uprawnień reprezentują państwo; działania poza nimi nie reprezentują państwa; są jedynie działaniami osobistymi. Dlatego Jiang nie miał uprawnień do takiego określenia. To była jedynie jego osobista opinia.

Z drugiej strony, artykuł 3 Kodeksu Karnego stanowi zasadę „Żadnego przestępstwa bez prawa”. Do tej pory jedynym oficjalnym dokumentem określającym listę sekt jest „Komunikat Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego w sprawie kilku kwestii dotyczących identyfikacji i zwalczania organizacji sekciarskich” (Komunikat Publiczny [2000] nr 39), wydany w 2000 roku przez Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego. W dokumencie tym wymieniono 14 sekt, ale nie uwzględniono Falun Gong.

Co więcej, w czerwcu 2014 roku, 15 lat po rozpoczęciu prześladowań Falun Gong, „Legal Evening News” publicznie powtórzyła komunikat Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, potwierdzając istnienie 14 uznanych sekt. To po raz kolejny dowodziło, że chiński rząd nie uznał Falun Gong za sektę.

Książki i materiały Falun Gong są prawną własnością osobistą praktykujących

Treści zawarte w książkach Falun Gong są zgodne z tradycyjnymi wartościami i uczą ludzi życzliwości. Posiadanie publikacji Falun Gong nie jest nielegalne. Co ważniejsze, zgodnie z obowiązującymi przepisami, praktykujący Falun Gong mogą legalnie posiadać książki i materiały Falun Gong.

29 grudnia 2010 roku Generalna Administracja Prasy i Publikacji Rady Państwa (GAPP) odbyła drugie posiedzenie zarządu i zatwierdziła Dokument nr 50. Dokument ten został wydany 1 marca 2011 roku i wszedł w życie z dniem publikacji. Rada Państwa ogłosiła to zarządzenie GAPP i opublikowała je w Dzienniku Urzędowym Rady Państwa, nr 28, 2011. Dokument ten zniósł 161 dokumentów regulacyjnych, z których 99. to „Zawiadomienie w sprawie potwierdzenia opinii na temat postępowania z publikacjami Falun Gong” (wydane 22 lipca 1999 roku), a setny to „Zawiadomienie w sprawie zakazu drukowania nielegalnych publikacji Falun Gong i dalszego wzmocnienia zarządzania drukiem publikacji” (wydane 5 sierpnia 1999 roku).

Dokument nr 50 stwierdza, że zakaz wydawania książek o Falun Gong został zniesiony i są one teraz legalnymi publikacjami. Skoro książki o Falun Gong są legalne, to materiały wprowadzające Falun Gong również są legalne.

Podsumowując, przekonania praktykujących Falun Gong i działania polegające na informowaniu innych o tej praktyce są aktami prawnymi chronionymi przez chińską konstytucję i prawo. Natomiast prześladowanie praktykujących Falun Gong jest przestępstwem.

Tekst przetłumaczony z wersji anglojęzycznej, która ukazała się na stronie en.Minghui.org dnia 27.08.2025