21 lat temu ocalała z toksycznego wstrzyknięcia narkotyków i tortur. Teraz została ponownie aresztowana i skazana

(Minghui.org) Mieszkanka miasta Harbin w prowincji Heilongjiang została skazana na trzy lata więzienia w marcu 2025 r. za wiarę w Falun Gong.

Funkcjonariusze z komisariatu policji w Zhanqian aresztowali panią Yang Xiuhua na stacji kolejowej w Harbin rano 10 listopada 2024 r., gdy miała wsiąść do pociągu, aby wyjechać z miasta na wesele. Szczegóły jej aktu oskarżenia i wyroku nadal nie zostały zbadane.

To nie pierwszy raz, kiedy pani Yang padła ofiarą ataku z powodu swojej wiary. Wcześniej odsiedziała trzy lata w więzieniu dla kobiet w prowincji Heilongjiang w latach 2002–2005. Ponieważ w październiku 2002 r. rozpoczęła strajk głodowy w ramach protestu, strażnicy podali jej 500-mililitrowy zastrzyk dożylny różowego płynu. Powiedzieli, że był to uszkadzający nerwy lek opracowany specjalnie w celu szkodzenia praktykującym Falun Gong, na polecenie Jiang Zemina, byłego chińskiego dyktatora, który rozpoczął prześladowania Falun Gong w lipcu 1999 r.

Po zastrzyku pani Yang poczuła się bardzo źle i niekomfortowo. Jej skóra stała się tak luźna, że można ją było podnieść. Doświadczyła również dziwnych doznań, ponieważ wszyscy wyglądali dla niej jak szkielety. Jej głowa była ciężka i miała zawroty głowy. Podczas gdy ona przeżyła, inna praktykująca Falun Gong, pani Bi Yuping, zmarła tego samego dnia, kiedy podano jej ten sam zastrzyk.

Pani Yang i inni uwięzieni praktykujący byli również poddawani innym formom nadużyć. Od 26 listopada do 2 grudnia 2003 r. więzienie przeprowadziło kolejną rundę zintensyfikowanych prześladowań praktykujących. Naczelnik Chu Shuhua powołał grupę zadaniową do wykonania zadania.

Pani Yang została rozebrana do bielizny i wrzucona w sterty śniegu 26 listopada. Kazano jej pozostać na zewnątrz do godziny 21:00. Następnego dnia strażnicy skuli jej ręce za plecami i ponownie wystawili ją na zimno na zewnątrz. Bili ją również po rękach bambusowymi kijami. Przez kolejne dwa dni jej ręce były skute za plecami do ramy łóżka. Potem znowu wyprowadzono ją na zewnątrz i zmuszono do biegania okrążeń. Kiedy zdjęła identyfikator więźnia, który narzucono jej na ręce, więźniarka Li Mei skuła jej ręce.

Pani Yang prowadziła strajk głodowy przez 20 dni w marcu 2004 roku. Strażnicy karmili ją pastą kukurydzianą dwa razy dziennie, a ona była skrępowana kajdankami. Kopali ją i bili. Jej zęby stały się luźne, a skóra na języku pękła po tym, jak strażnicy wielokrotnie potrząsali otwieraczem do ust w jej ustach. Pozostawiali otwieracz w jej ustach przez cały dzień. Po każdej sesji przymusowego karmienia podłoga była zaśmiecona jej włosami i krwią. Później przez sześć miesięcy prowadziła strajk głodowy.

Przez pewien czas więźniarka Luan Shumei zmuszała panią Yang do stania w ciągu dnia z rękami przykutymi do łóżka, gdy nikogo nie było w pobliżu. Gdy inni więźniowie wracali do celi, Luan kazała pani Yang usiąść na małym stołku. Wieczorem, gdy wszyscy poszli spać, Luan ponownie skuła panią Yang do północy.

Pani Yang odmówiła noszenia munduru więziennego w maju 2004 r. i została przykuta kajdankami do ramy łóżka. Tortury te spowodowały, że jedno z jej ramion było grubsze od drugiego.

Pani Yang rozpoczęła kolejny strajk głodowy 4 lipca 2004 r. i została umieszczona w izolatce na pięć miesięcy. Więźniowie Lyu Chunguang, Song Shubo i Ren Xiuli zakleili jej nos i usta, a następnie powiesili ją na metalowej belce, ze stopami nad ziemią. Więźniarka Shang Xiaomei karmiła ją również siłą.

Strażnicy kazali również więźniom regularnie bić panią Yang. Wang Daiqun była szczególnie okrutna. Często szturchała panią Yang w oczy, uderzała ją w uszy i piersi oraz kopała w pachwinę.

Wang kiedyś rozebrała panią Yang do stanika i bielizny i zamknęła ją w łazience, w której wszystkie okna były otwarte. Nie było ogrzewania. Wang miała dwie warstwy zimowych ubrań i nadal musiała skakać, żeby się ogrzać. Pozwoliła jednak pani Yang trząść się z zimna.

Powiązany raport:

Dwie kobiety otrzymały zastrzyki leków uszkadzających nerwy, jedna przeżyła, aby opowiedzieć historię