Waga stawiania innych na pierwszym miejscu

(Minghui.org) Czasami kultywowałem dobrze, ale innym razem nie. Mam 61 lat i uczęszczałem do szkoły podstawowej w latach siedemdziesiątych. W tamtym czasie ludzie byli stosunkowo prości. Doradca klasowy w mojej szkole podstawowej był bardzo poważny. Za każdym razem, gdy oddawaliśmy pracę domową, porządkował nasze zeszyty, aby były płaskie i proste. Na przerwach czytał nam powieści. Podczas zajęć wychowania fizycznego wkładał do mojego koszyka dzikie zioła lecznicze, które zasadził. Sprzedawałem je, a pieniądze przeznaczałem na zakup podręczników. Moja rodzina ciężko pracowała, była oszczędna i unikała wydawania pieniędzy.

Nauczył mnie księgowości i zostałem klasowym księgowym. Uczyłem się o wydatkach i dochodach. Był poważnym i odpowiedzialnym nauczycielem, który dbał o swoich uczniów. Po tym jak zacząłem praktykować Falun Dafa, chciałem pomóc mu odejść z Komunistycznej Partii Chin (KPCh), ale nie miałem takiej szansy.

Pewnego dnia, gdy wracałem, aby odwiedzić rodzinę, zobaczyłem go, jak sprząta swoją ziemię przy drodze. Zatrzymałem samochód i podszedłem do niego. Po rozmowie zacząłem wyjaśniać prawdę dla niego. Mówiłem o korupcji Komunistycznej Partii Chin (KPCh), dobroci Falun Dafa i o tym, jak miliony Chińczyków odeszło z KPCh i powiązanych z nią organizacji. Zasugerowałem mu, aby odszedł. Jednak on nie chciał tego zrobić. Poczułem niepokój i rozmawiałem, aż łzy napłynęły mi do oczu:

„Byłeś dla mnie taki dobry, ale nie mam jak ci się odwdzięczyć. Chcę cię tylko poprosić o odejście z KPCh i jej powiązanych organizacji, abyś nie został pociągnięty do odpowiedzialności za jej zbrodnie. Proszę, odejdź!”. Nauczyciel był wzruszony i powiedział: „Dobrze!”. W ten sposób uratowano kolejne życie!

Później spotkałem siostrę nauczycielki, która praktykowała Falun Dafa. Powiedziała, że bez względu na to, jak tłumaczyła, jej brat odmówił odejścia z KPCh. Zrozumiałem, że jeśli naprawdę chcę go uratować, Mistrz wzmocni mnie i pomoże mi. Muszę tylko mieć to życzenie, a prawdziwą osobą, która go uratowała jest Mistrz.

Nic nie jest przypadkowe

Zawsze chciałem pomóc byłej koleżance z liceum opuścić KPCh. Kiedy byliśmy w szkole, inni uczniowie ją wykluczali i plotkowali o niej. Byłem dla niej miły i współczułem jej, więc była bardzo wdzięczna. Po ukończeniu uniwersytetu usłyszałem, że uczy w szkole średniej technicznej w stolicy prowincji. Ostatni raz miałem z nią kontakt w latach osiemdziesiątych, kiedy się ożeniłem. Zastanawiałem się, jak mogę ją znaleźć. Wiedziałem, w której wiosce mieszka i miałem życzenie, aby ją uratować.

Byłem w pobliżu tej wioski, kiedy wracałem z pracy. Przy drodze zauważyłem sprzedawcę tofu, więc zapytałem go o drogę. Kiedy w końcu tam dotarłem, zapytałem mieszkańca wioski, czy zna mojego starego przyjaciela. Powiedziała, że moja obecność tam była bardzo przypadkowa, ponieważ mój przyjaciel miał wrócić tego dnia. Podążyłem za jej wskazówkami i znalazłem mojego kolegę z klasy. Nie widzieliśmy się od wielu lat, więc porozmawialiśmy. Gdy tylko zaczęłam wyjaśniać prawdę i wspomniałam o odejściu z KPCh, powiedziała: „Od dawna chciałam odejść, ale nie wiedziałam jak”. Natychmiast zdałem sobie sprawę, że Mistrz wszystko zaaranżował.

Kiedy później przypomniałem sobie, co się stało, jak udało mi się ją znaleźć? Nie wiedziałam dokładnie, gdzie znajduje się jej wioska ani jak nazywają się członkowie jej rodziny. Nie miałem też jej numeru telefonu. Powiedziała, że pierwotnie planowała wyjechać dzień wcześniej, ale nagle nie miała na to ochoty. Powiedziałem: „Gdybyś wyjechała wczoraj, nie mógłbym się z tobą spotkać. Czekałaś, aż przyjdę i pomogę ci odejść z KPCh”. Rozumiem, że Mistrz poczynił już ustalenia – musimy je tylko zrealizować.

Jedna egoistyczna myśl spowodowała, że stracił szansę na zbawienie

Poszedłem na targ z innym praktykującym. Ceny szalenie wzrosły, a warzywa były bardzo drogie. Ale ucieszyłem się, gdy usłyszałem, że cena długiej fasoli spadła do trzech juanów za funt. Kiedy szliśmy do centrum targu, zobaczyliśmy świeżą fasolkę szparagową i postanowiłem ją kupić. Ale kiedy dowiedzieliśmy się, że kosztują cztery juany za funt, nie chciałem już ich kupować.

Drugi praktykujący powiedział: „Powinniśmy je kupić, by wyjaśnić sprzedawcy prawdę”. Mistrz użył słów praktykującego, by mnie oświecić, ale nie posłuchałem. Wyjaśniłem prawdę dwóm innym sprzedawcom warzyw i byłem w stanie pomóc im rzucić KPCh, zanim wróciłem do sprzedawcy długiej fasoli. Kiedy jednak zacząłem mówić, odwrócił głowę i powiedział, żebym z nim o tym nie rozmawiał, bo nie chce tego słuchać. Inny praktykujący również z nim rozmawiał, ale nadal nie zgodził się na odejście z KPCh i jej powiązanych organizacji. W końcu wyszliśmy.

Kiedy odchodziliśmy, powiedziałem: „Rozumiem, dlaczego nie zrezygnował. Moje myśli były błędne. Uważałem, że jego długie ziarna są zbyt drogie, więc ich nie kupiłem. Moje przywiązanie do egoizmu zablokowało go, więc nie zrezygnował”. Byłem przepełniony żalem!

Zastanawiając się nad tym szczegółowo, dlaczego udało mi się uratować mojego nauczyciela i jego kolegę z klasy? To dlatego, że moje myśli były wtedy bardzo prawe. Chciałem tylko ich uratować i nie myślałem o sobie. Jednak jeśli chodzi o sprzedawcę fasoli, martwiłem się, że wydam za dużo pieniędzy (strata i zysk). Mistrz próbował mnie oświecić słowami praktykującego, ale nie zrozumiałem. Byłem samolubny! Moje samolubne przywiązanie wzięło górę!

Mistrz poprosił nas o bycie „[…] wolnymi od samolubności i zajmowania się samymi sobą”. (W naturze buddy nic nie jest pominięte, Istota Dalszych Postępów), ale moja pierwsza myśl nie dotyczyła innych. Nie radziłem sobie dobrze w kultywacji, więc nie radziłem sobie dobrze w ratowaniu ludzi. Wstydziłem się siebie!

Mistrzu, dziękuję Ci za Twoje dobroczynne oświecenie! Twoje Fa mnie obudziło. Tylko poprzez studiowanie Fa więcej, studiowanie Fa dobrze, kultywowanie siebie dobrze i myślenie szczerze o innych możemy uratować więcej ludzi i pójść za Mistrzem do naszych prawdziwych domów!