Wspominając dni, kiedy Nauczyciel objaśniał Fa w Chongqing

(Clearwisdom.net) Mam 57 lat. Miałam szczęście nauczyć się Falun Dafa w 1993 roku. Miałam okazję uczestniczyć w pierwszej klasie Nauczyciela nauczanej w Chongqing.

Kiedy pierwszy raz zobaczyłam Nauczyciela, byłam tak podekscytowana, że się rozpłakałam. Szukałam prawdziwego, wspaniałego Nauczyciela przez kilka dekad i w końcu znalazłam. Żadne słowa nie potrafią opisać mojej radości.

Kiedy Nauczyciel dowiedział się o moich trudnościach finansowych, oddał mi połowę opłaty rejestracyjnej, 25 juanów. Nie chciałam wziąć, ale Nauczyciel nalegał, żebym wzięła pieniądze. Byłam tak zdesperowana, że powiedziałam ze łzami w oczach: „Nauczycielu Li, słuchając twoich zajęć, muszę za nie zapłacić. Jeśli nie weźmiesz moich pieniędzy, nie uznasz mnie za swojego ucznia”.

Nauczyciel ze współczuciem i uroczyście podszedł do przodu podium i powiedział: „Jesteście wszyscy moimi uczniami!” Odczuwałam, że to było ogromne współczucie. Gdy Nauczyciel machnął prawą ręką, zobaczyłam bardzo gęsto rozrzucone Koła Prawa spadające jak płatki śniegu po całej sali, gdzie rozprzestrzeniano Prawo. Cała sala natychmiast zaczęła klaskać jak grom.

W latach 1993 i 1994 nauczyciel dwukrotnie przyjechał do Chongqing, aby nauczać. Za każdym razem zatrzymywał się w tanich hotelach. Personel hotelu pytał Nauczyciela ze zdziwieniem: „Nauczycielu Li, jesteś już bardzo znaną gwiazdą qigong, więc powinieneś zatrzymywać się w pięciogwiazdkowych hotelach. Dlaczego jednak zatrzymujesz się w takim zwykłym hotelu?” Nauczyciel tylko się uśmiechnął i nic nie powiedział.

Posiłki Nauczyciela były bardzo proste i nigdy nie przepadał za dużymi posiłkami. Czasami jadł małą miskę makaronu. Ludzie z Chongqing lubią jeść ostre papryczki. Niezależnie od tego, czy to makaron, czy zupa, dodają do niej ostre papryczki. Pewnego razu Nauczyciel zjadł makaron na lunch, a właściciel restauracji nie wiedział, że Nauczyciel pochodzi z północy i dlatego nie je ostrych papryczek. Dodał do makaronu dużo ostrych papryczek. Twarz Nauczyciela była cała spocona od ostrego jedzenia. Mimo to Nauczyciel nic nie powiedział. Po prostu cicho skończył jeść małą miskę makaronu.

Pewnego razu, podczas posiłku w małej prywatnej restauracji, Nauczyciel rozłupał łupinę ziarenka ryżu i zjadł je. Widząc, że Nauczyciel nie marnuje nawet ziarenka ryżu, wszyscy praktykujący nie wyrzucali już resztek.

Tekst przetłumaczony z wersji angielskiej na en.Minghui.org z dnia 4 kwietnia 2004