Co się stało z chińską kulturą?

(Minghui.org) W ostatnim czasie w Chinach pojawiła się fala muzyki tradycyjnej, ale większość z nich została skomponowana i wykonana przez japońskich artystów.

Jednym z przykładów jest "The Original Scenery of Hometown" japońskiego mistrza okaryny Sojiro (okaryna to instrument dęty). Muzyka przenosi słuchacza z tętniącego życiem współczesnego świata i przywołuje obrazy eleganckich pejzaży. Słuchając tej muzyki przypominam sobie moje rodzinne miasto, w tym spokojne góry, bulgoczącą wodę i delikatną bryzę wiejącą wśród wierzb...

Utwór instrumentalny „Palace Memories” skomponowany przez S.E.N.S. (duet Akihiko Fukaura i Yukari Katsuki), był pierwszą ścieżką dźwiękową do telewizyjnego programu emitowanego przez NHK w 1996 roku, poświęconego Zakazanemu Miastu. Wielu uważa, że muzyka jest wspaniała. Rytmy tradycyjnych chińskich instrumentów perkusyjnych, takich jak bębny, kotły i dzwonki, są głęboko wzruszające. W miarę rozwoju, muzyki imponujące bramy pałacowe Zakazanego Miasta, złote glazurowane płytki i cynobrowe ściany Pałacu wydają się być tuż przed tobą.

„Dawn of Hero” to piosenka skomponowana przez znanego japońskiego muzyka Yokoyamę Seiji, otwierająca film „Romance of the Three Kingdoms” (powieść o Trzech Królewstwach). Muzyka wykorzystuje chińskie instrumenty klasyczne, takie jak erhu, guzheng i pipa, a główną melodię gra erhu. Muzyka wyraża chaos w późnej Dynastii Wschodniej Han, kiedy ludzie wzywali bohaterów. Muzyka nie tylko pokazuje odważnego ducha bohaterów, ale także delikatność tych żelaznych ludzi i daje ludziom poczucie tragedii..

„The Great Wall” to interludium skomponowane przez Michihiko Ohtę do japońskiej serii anime „Cooking Master Boy”. Muzyka jest wspaniała, a styl elegancki i melodyjny. Ma zarówno ciężkie poczucie historii, jak i klasyczny urok. Lecąc na skrzydłach muzyki, majestatyczny Wielki Mur Chiński stoi przed tobą..

Istnieją inne godne uwagi japońskie melodie, takie jak „Seven Swords’ Victory” Toshihiko Sahashi, „Awakening” Toshihiko Sahashi, „Long Journey” Kiyoshi Yoshidy, „Street Where Wind Resides” Yukiko Isomury, „The Prayer Of Thousand Years” Himegami, „Silk Road” Kitaro i „A Sea of Clouds in the Moonlight”, a także „Silent Love (Forever)” Joe Hisaishiego. Muzyka ta obejmuje szeroki zakres tematów i stylów. Są często używane jako muzyka tła w filmach i produkcjach telewizyjnych, a wielu Chińczyków je chwali.

Problemy chińskiego przemysłu muzycznego

Dlaczego muzycy w Chinach nie mogą tworzyć równie wspaniałych melodii? Powodów jest kilka.

Utrata tradycyjnej kultury

Tradycyjna kultura chińska jest rozległa, głęboka i miała dalekosiężny wpływ na Japonię, Koreę Południową, Hongkong, Tajwan i inne miejsca. Wiele aspektów japońskiej kultury jest echem chińskiej – w szczególności chińskiej dynastii Tang: chińska medycyna, Go, szermierka, ceremonia parzenia herbaty i tak dalej.

Ale po licznych ruchach politycznych Komunistycznej Partii Chin (KPCh), zwłaszcza rewolucji kulturalnej, zabytki kultury i miejsca historyczne zostały niemal całkowicie zniszczone; groby postaci historycznych zostały niemal rozkopane, a kultura tradycyjna została całkowicie zniszczona. W jej miejsce KPCh narzuciła kulturę partyjną. Jeśli Chińczycy rozmawiali o religii, bogach lub Buddach, oskarżano ich o przesądy; jeśli wspominali o moralności lub kulturze tradycyjnej, oskarżano ich o feudalizm. Natomiast „Kyara” z S.E.N.S., trzeciej ścieżki dźwiękowej z dokumentu NHK The Silk Road of the Sea, daje ludziom poczucie przebywania w świątyni buddyjskiej.

Brak niezależnego myślenia

Aby stworzyć dobry utwór muzyczny, musi istnieć dobre środowisko twórcze, w tym otwartość umysłu i wolność twórcza.

Pod rządami Komunistycznej Partii Chin, gdzie „rządzi polityka”, istnieje wiele tabu, jeśli ktoś chce tworzyć dzieła literackie lub artystyczne. Popularne są pieśni polityczne, które chwalą Komunistyczną Partię Chin, takie jak „Party, My Dear Mother”. Liczne inne pieśni z różnych okresów chwalą Komunistyczną Partię Chin. „The East is Red” pierwotnie była ludową piosenką północnego Shaanxi, ale została zmieniona przez Komunistyczną Partię Chin, aby chwalić Mao Zedonga, a później przerobiona na musical na dużą skalę, ale przesłanie od początku do końca brzmiało: „Zabij!”

W Japonii nikt nie ogranicza ludzkich myśli ani nie ingeruje w wolność twórczą. W ten swobodny sposób pielęgnuje wielu światowej sławy muzyków, którzy tworzą doskonałe dzieła.

Niski poziom moralny

Muzyka jest odbiciem ludzkiej duszy, a dobra muzyka podnosi na duchu. Ludzie o niskim poziomie moralnym mają ograniczoną zdolność do tworzenia podnoszących na duchu dzieł sztuki.

KPCh systematycznie niszczy tradycyjną chińską kulturę, aby celowo obniżać standardy moralne Chińczyków.

Pewien mężczyzna z innego kraju, który odwiedził Chiny w czasie rewolucji kulturalnej, napisał w swoich pamiętnikach: „Głośniki na placu odtwarzały piosenkę „Kiedy ziemniaki się ugotują, dodaj wołowinę i nie musisz puścić fart”....” Był zaskoczony. Jak tak wulgarna piosenka mogła być odtwarzana bez przerwy przez głośnik?

W niedawnym przykładzie Yan Jingming, wiceprzewodniczący Chińskiego Stowarzyszenia Pisarzy, zrecenzował film „Nezha 2” i stwierdził, że film jest bardzo wulgarny – w tym toalety w Pałacu Yuxu używane jako naczynia stołowe itd. Zwrócił uwagę, że szkodzi to pięknu tradycyjnej kultury i niszczy mitologię.

Jego recenzja spotkała się z falą krytyki i obelg w sieci. Zastanówmy się nad tym, co KPCh zrobiła z chińskim sposobem myślenia. Nezha, klasyczna postać mitologiczna, jest obecnie przedstawiana jako demoniczne dziecko. Chiny, które kiedyś były krajem etykiety i powściągliwości, stały się szambem.

Kiedy moralność jest zepsuta, wszystko staje się złe, łącznie z muzyką. Większość piosenek w Chinach jest teraz wulgarna. W jaki sposób mogą dać ludziom poczucie piękna?

Doskonałość wymaga cierpliwości

Inną charakterystyczną cechą ludzi, którzy zostali wychowani w kulturze KPCh, jest niecierpliwość.

Sojiro pierwszy raz usłyszał okarynę w 1975 roku postanowił nauczyć się na niej grać. Studiował instrument, a następnie zaprojektował model. Szukał gliny, wykonał własny instrument i przeprowadzał powtarzające się eksperymenty, aby dopracować dźwięk, często spędzając 16 godzin dziennie na tworzeniu okaryny. Po wypaleniu flet został opalany na czarno, polerowany i na koniec strojony — każdy etap zajmował tydzień lub dwa. Poświęcił wszystkie swoje wysiłki na wykonanie okaryny.

Od 1975 do 1985 roku, po wydaniu swojej pierwszej płyty CD, Sojiro wykonał ponad 10 000 okaryn, ale użył tylko dwunastu z nich..

Shen Yun przynosi nadzieję

Ale Japończycy nie są Chińczykami, a ich rozumienie Chin jest pośrednie. Jeśli tradycyjna kultura Chin ma naprawdę się odrodzić, Chińczycy muszą to zrobić.

W 2006 roku grupa chińskich artystów z zagranicy przyjęła za swoją misję ożywienie tradycyjnej chińskiej kultury i założyła Shen Yun Performing Arts Company w Nowym Jorku, USA. Członkowie firmy przestrzegają zasad Prawdy, Życzliwości i Cierpliwości. Podczas doskonalenia swoich umiejętności artystycznych, poprawiają również swoje standardy moralne i sferę duchową. Co roku wprowadzają nowy zestaw programów i podróżują po całym świecie. Niezależnie od tego, czy chodzi o muzykę, taniec, kostiumy, dynamiczne tło czy treść występów, program jest czystą, tradycyjną chińską kulturą, bez śladu kultury Komunistycznej Partii Chin.

Muzycy Shen Yun umiejętnie łączą tradycyjne chińskie instrumenty, takie jak gongi i bębny, erhu, pipa, muyu (drewniana ryba) i guzheng, z instrumentami zachodnimi, wykorzystując zachodnie techniki harmonii, aby zaprezentować tradycyjne chińskie melodie. Shen Yun przywrócił również tradycyjną metodę śpiewu bel canto.

Każdy utwór muzyczny porusza serce, a ludzie go zapamiętują. Ludzie go chwalą, a niektórzy mówią: „Pochodzi z nieba”, „Ma silną energię” i „Jest niesamowity”.

Kiedy kurtyna się podnosi, rozbrzmiewa gong i rozbrzmiewa majestatyczna muzyka. Publiczność zostaje przeniesiona do scen 5000-letniej cywilizacji Chin. Wielu widzów mówi, że są wzruszeni do łez lub że to cudowne uczucie trudno opisać ludzkim językiem.

Shen Yun podróżował po świecie. Niestety, Shen Yun nie było jeszcze wystawiane w Chinach, ale wielu Chińczyków, którzy widzieli występy, mówi, że z niecierpliwością czekają na dzień, w którym Shen Yun i klasyczna chińska kultura powrócą do Chin..

Tekst oryginalny ukazał się w wersji anglojęzycznej na stronie en.Minghui.org dnia 20 marca 2025 roku.