Niesamowite wspomnienia z wykładów Mistrza: Mistrz dał mi drugie życie

(Minghui.org) Zaczęłam praktykować Falun Dafa po tym, jak 15 kwietnia 1994 roku uczestniczyłam w wykładach Mistrza w mieście Hefei w prowincji Anhui.

Zanim zaczęłam praktykować, cierpiałam na wiele chorób, takich jak reumatoidalne zapalenie stawów, umiarkowane zanikowe zapalenie błony śluzowej żołądka, kamienie żółciowe, przerost zrazikowy piersi, migrenowe bóle głowy, neurastenię, arytmię i inne dolegliwości. Moje prawe ramię zostało sparaliżowane w wyniku wypadku przy pracy. Byłam nieszczęśliwa, a moje życie wypełniało cierpienie.

W 1990 roku zaczęłam praktykować różne formy qigong, szukając lekarstwa na moje choroby, ale wyniki były rozczarowujące. Pewnego dnia, gdy medytowałam, zobaczyłam wysokiego przystojnego mężczyznę, ale nie wiedziałam kim on jest. Kiedy później zobaczyłam zdjęcie Mistrza w artykule na jego temat w magazynie o qigong, zdałam sobie sprawę, że był to mężczyzna, którego widziałam tamtego dnia. Poczułam z nim więź i że mogę mu zaufać.

Później dowiedziałam się, że Falun Dafa jest zaawansowaną drogą kultywowania szkoły Buddy. Uczy ludzi Prawdy, Życzliwości i Cierpliwości. Kładzie nacisk na kultywowanie xinxing i cnoty. Ma pięć łagodnych ćwiczeń i niesamowite korzyści zdrowotne. To było to, czego szukałam. Zarejestrowałam się, aby wziąć udział w wykładach, które Mistrz miał wygłosić osobiście po raz drugi w mieście Hefei, w prowincji Anhui, w kwietniu 1994 roku.

Byłam księgową i urzędniczką związkową odpowiedzialną za sprawy kobiet w mojej firmie. Rzadko prosiłam o urlop w pracy, ale złożyłam wniosek o 3 dni urlopu, aby uczestniczyć w wykładach.

Mistrz mówił o zasadach Falun Dafa, które były szerokie i dogłębne. Wyjaśnił je w prosty i zrozumiały sposób. Nigdy wcześniej o tym nie słyszałam i wszystko co mówił poruszało moje serce. Często wzruszałam się do łez.

Trzy dni były zbyt krótkie i szybko minęły. Musiałam wracać do pracy, więc zapisałam swoje pytania i poprosiłam praktykującą, która przyszła z Mistrzem, by mu je przekazała. Namawiała mnie, bym została i powiedziała, że będę żałować, jeśli odejdę. Tak, chciałam nadal słuchać dogłębnych wykładów Mistrza. Martwiłam się jednak, że moi współpracownicy i przełożeni tego nie zrozumieją. Stanęłam przed dylematem.

Byłam zaskoczona, gdy Mistrz odpowiedział na moje pytania podczas popołudniowego wykładu mojego ostatniego dnia. Byłam bardzo wzruszona i nie mogłam powstrzymać łez. Nawet gdy piszę ten artykuł, nie mogę przestać płakać. Byłam bardzo wdzięczna Mistrzowi i postanowiłam zostać i uczestniczyć w pozostałych zajęciach. To była ważna decyzja, która przyniosła mi wiele korzyści. Wykłady Mistrza zmieniły moje życie. Dokonałam świadomego wyboru, aby podążać za Mistrzem aż do zakończenia mojej podróży kultywowania!

Byłam szczęśliwa każdego dnia po powrocie do domu. Często słyszałam, jak ktoś woła mnie rano, abym wstał. Wiedziałam, że współczujący Mistrz przypomina mi, abym wstała i ćwiczyła. Ciężko mi było zgiąć nogi i położyć je jedna na drugiej podczas medytacji, ponieważ były spuchnięte z powodu reumatoidalnego zapalenia stawów. Bolało tak bardzo, że moje ciało drżało. Moje ubrania były przesiąknięte potem, a stopy zrobiły się fioletowe. Ale zawsze pamiętałem nauczanie Mistrza, „Ta czarna materia to właśnie karma, a poprzez znoszenie cierpienia można się jej pozbyć [...]”. (Wykład czwarty, Zhuan Falun).

Byłam zdeterminowana, aby ćwiczyć, więc nie zważałam na ból, dopóki muzyka się nie skończyła. Patrząc wstecz, wciąż czuję swój ból i cierpienie. Medytowałam codziennie pomimo bólu. Czułam, że powinnam być godna zbawienia Mistrza!

Wieczorami studiowałam Fa i praktykowałam ćwiczenia z innymi praktykującymi, a także rozmawialiśmy o naszych doświadczeniach kultywowania. Pewnej nocy, gdy obracałam dłonie podczas wykonywania pierwszego ćwiczenia, poczułam przypływ ciepła z mojej klatki piersiowej. Po powrocie do domu zbadałam się i zobaczyłam płyn wypływający z piersi. Hiperplazja piersi zniknęła całkowicie.

Wszystkie moje choroby zniknęły wkrótce po tym jak zaczęłam praktykować Falun Dafa. Nie wydałam ani grosza na lekarstwa czy leczenie. Zmieniłam się całkowicie zarówno psychicznie jak i fizycznie i jestem szczęśliwa każdego dnia. Mistrz dał mi drugie życie!

Co więcej, Falun Dafa podnosi moją sferę moralną. Uważam innych na pierwszym miejscu, pozbyłam się osobistych interesów i jestem miła dla wszystkich. Czuję, że stałam się czysta, otwarta i współczująca. Dziękuję, Mistrzu! Żadne słowa nie są w stanie wyrazić mojej wdzięczności!

Słyszałam, że Mistrz miał wygłosić wykłady w mieście Jinan, w prowincji Shandong, w czerwcu tego roku. Chciałam tam pojechać, ale z powodu pracy nie mogłam. Poprosiłam miejscowego praktykującego, aby przekazał Mistrzowi moje doświadczenia i poinformował go o moich postępach w kultywowaniu.

Pewnej nocy miałam świadomy sen, w którym widziałam Mistrza. Poklepał moje prawe ramię. Poczułam ciepło i komfort, a sztywność ramienia zniknęła. Byłam bardzo wdzięczna Mistrzowi. Poprawił moje ramię i wyszedł. Widząc wysokie plecy Mistrza, uklęknęłam na ziemi i zawołałam: „Mistrzu! Mistrzu!” Nie chciałam, żeby odchodził. Nagle z oddali dobiegł mnie głos Mistrza: „Przyjdę cię znowu zobaczyć!”. Płakałam mocniej. Kiedy się obudziłam, moja poduszka była mokra od łez.

Patrząc wstecz na moją ścieżkę kultywowania w ciągu ostatnich 30 lat, każdy mój krok był pod ochroną i z pomocą Mistrza. Ilekroć napotykam trudności lub nie jestem pewien jak poradzić sobie z jakimś problemem, myślę o naukach Mistrza. Współczucie Mistrza, jego cierpliwość podczas wykładów i jego odpowiedzi na moje pytania wzmocniły moją determinację do kultywowania. Z Mistrzem i Fa u boku, mogę przezwyciężyć wszelkie próby i trudności.

Zbawcza łaska Mistrza jest bezgraniczna! Mistrz dał mi tak wiele. Muszę pilnie kultywować i nadążać za postępem rektyfikacji Fa w pozostałym ograniczonym czasie. Kroczę tylko ścieżką, którą Mistrz dla mnie przygotował, aby wypełnić moje święte ślubowanie, być godnym oczekiwań czujących istot, za które jestem odpowiedzialna i podążać za Mistrzem, aby powrócić do mojego pierwotnego domu.

Spędziłam kilka dni pisząc ten artykuł i nie mogłam powstrzymać łez. Dni, w których byłam z Mistrzem, zawsze zachęcały mnie do pójścia naprzód. Mistrz zawsze będzie w moim sercu!