(Minghui.org) Od lipca 1999 roku Komunistyczna Partia Chin (KPCh) stosowała artykuł 300 Kodeksu Karnego: „Kto organizuje i wykorzystuje przesądne sekty, tajne stowarzyszenia i niegodziwe organizacje religijne lub sabotuje wdrażanie prawa państwowego…” w celu tłumienia praktykujących Falun Gong.
Prawo to nie ma zastosowania do praktykujących.
Brak podstawy prawnej
Żadne prawo w Chinach nie zabrania praktykowania Falun Gong (znanego również jako Falun Dafa).
Jedynym dokumentem prawnym, który wymienia sekty, jest „Komunikat Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego w sprawie kilku kwestii dotyczących identyfikacji i tłumienia organizacji sekciarskich” (Komunikat Publiczny [2000] nr 39), wydany w 2000 roku przez Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego. Wymienia on 14 sekt, a Falun Dafa nie jest jedną z nich. Oznacza to, że w Chinach żadne prawo nie uznaje Falun Dafa za sektę zgodnie z artykułem 300 Kodeksu Karnego.
Artykuł 3 Kodeksu karnego stanowi: „Każdy czyn uznany za przestępstwo na mocy wyraźnych przepisów prawa podlega karze zgodnie z prawem, a każdy czyn, który nie jest uznany za przestępstwo na mocy wyraźnych przepisów prawa, nie podlega karze ani nie jest karany”.
Nulla poena sine lege („bez kary bez ustawy”) oznacza, że urzędnicy państwowi muszą sprawować władzę publiczną na podstawie prawnej: nie mogą wykorzystywać swojej władzy do przekroczenia swoich uprawnień.
Zarzuty nie są udowodnione
W chińskim systemie prawnym istnieją cztery elementy przestępstwa: podmiot przestępstwa, przedmiot przestępstwa, subiektywny aspekt przestępstwa i obiektywny aspekt przestępstwa. Kiedy urzędnicy KPCh próbują skazać praktykujących Falun Dafa na podstawie artykułu 300 Kodeksu Karnego, żaden z tych czterech elementów nie jest spełniony.
1) Przedmiot przestępstwa odnosi się do przedmiotu szkodliwego czynu. W tym przypadku nie ma możliwej do zidentyfikowania ofiary.
2) Aspekt przedmiotowy przestępstwa odnosi się do zewnętrznego przejawu działania, w tym samego działania, wynikających z niego konsekwencji oraz związku przyczynowego między nimi. Oskarżając praktykujących Falun Dafa na podstawie artykułu 300, urzędnicy nie są w stanie określić, jakie działanie, jakie konsekwencje i jaki jest ich związek.
3) Podmiotem przestępstwa jest osoba, która popełnia przestępstwo. Ponieważ Falun Dafa nie znajduje się na liście sekt, prawo to nie ma zastosowania.
4) Aspekt podmiotowy przestępstwa to wewnętrzny stan psychiczny i motywacja sprawcy w momencie popełnienia przestępstwa. Kierując się zasadami Prawdy-Życzliwości-Cierpliwości, praktykujący Falun Dafa dążą do bycia lepszymi obywatelami. Zatem aspekt podmiotowy przestępstwa nie ma zastosowania.
Podsumowując, żaden z czterech elementów przestępstwa nie istnieje, aby skazać praktykującego Falun Dafa.
Brak dowodów
Artykuł 98 chińskiej Ustawy o Legislacji stanowi: „Konstytucja ma najwyższą moc prawną; żadne prawo, rozporządzenie administracyjne, lokalne, autonomiczne, odrębne rozporządzenie ani przepis nie mogą być sprzeczne z Konstytucją”.
Konstytucja stanowi, że wolność wyznania i książki Falun Dafa są również chronione przez Konstytucję. Oznacza to, że „dowody”, takie jak książki i materiały Falun Dafa, nie mogą stanowić podstawy do skazania.
Urzędnicy KPCh wykorzystują artykuł 300 Kodeksu Karnego, aby wrabiać praktykujących. Nie mogą jednak skazać ich na podstawie czterech elementów, aby wykazać, jak praktykujący sabotują wdrażanie prawa.
Sprawiedliwości musi stać się zadość. Ci urzędnicy KPCh popełniają przestępstwa, niesłusznie prześladując praktykujących Falun Dafa.
Copyright © 1999-2025 Minghui.org. Wszelkie prawa zastrzeżone.
