(Minghui.org) Łabędzie to ptaki wodne o wyglądzie podobnym do gęsi. Łabędzie mają donośny głos i żywią się roślinami oraz owadami. Chociaż są ptakami wodnymi, potrafią dobrze latać.

W rozdziale „Niebiańskie kręgi” w Zhuangzi, starożytnym chińskim tekście poświęconym podstawom taoizmu, napisano: „Łabędzie są białe bez konieczności codziennego kąpieli; kruki są czarne bez konieczności codziennego farbowania się na czarno”. Według Shuowen Jiezi, najstarszego słownika chińskich znaków, łabędź (hu) jest ptakiem latającym wysoko. Znak hu (鵠) jest często używany wraz ze znakiem hong (鴻, dzika gęś) jako symbol wielkich ambicji.

Podczas migracji łabędzie często się rozdzielają, ale pozostają wierne swoim partnerom. Większość łabędzi pozostaje w związkach na całe życie.

Urodziłem się w prowincji Shanxi w północno-wschodnich Chinach. Kiedy miałem dziesięć lat, rodzice zabrali mnie do dziadków w mieście Yuanping, gdzie po raz pierwszy zobaczyłem góry. Byłem bardzo podekscytowany widokiem tak wielkich gór.

W słoneczne popołudnie mój ojciec usiadł ze mną przy źródle. Usłyszeliśmy pasterza gwiżdżącego na swoje stado i zobaczyliśmy psotną owcę, która uciekła. Pasterz podniósł kamień i rzucił nim w owcę, trafiając ją w róg. Widząc, jak bardzo jestem pod wrażeniem umiejętności pasterza, ojciec opowiedział mi historię ze swojego dzieciństwa.

Jeden z kuzynów mojego ojca również był pasterzem. Kiedy pasł swoje stada, zawsze zabierał ze sobą strzelbę myśliwską, aby odstraszać wilki i lamparty. Każdej wiosny obserwował stada ptaków wędrownych powracających na północ. Pewnego razu, gdy pasł owce na szczycie góry, zobaczył nad sobą dwa łabędzie. Pod wpływem impulsu strzelił do nich i jeden z nich spadł. Podniósł go i zobaczył, że ma złamane skrzydło. Opatrzył mu skrzydło i zabrał go do domu. Kiedy starsi domownicy dowiedzieli się, co zrobił, skarcili go: „Myśliwi nie strzelają do łabędzi w parach. To straszne, co zrobiłeś”. Wiedząc, że postąpił źle, trzymał łabędzia na podwórku i karmił go.

Kiedy nadeszła jesień i ptaki zaczęły migrować na południe, nadleciał samotny łabędź, wydając smutne dźwięki. Łabędź w ogrodzie kuzyna usłyszał te dźwięki i głośno odpowiedział. Latający łabędź rozpoznał głos swojej partnerki i nie zważając na obecność ludzi, wylądował w ogrodzie. Wydawało się, że oboje cieszą się ze spotkania. Ten, który przyleciał, był większy, prawdopodobnie samiec. Kiedy zdał sobie sprawę, że skrzydło jego partnerki jest złamane i nigdy nie będzie mogła z nim odlecieć, rozpostarł skrzydła, podniósł głowę i zawołał z bólem. Dwa łabędzie splotły szyje i zginęły razem.

Bez względu na to, ile czasu minęło, zawsze doskonale pamiętam czas spędzony w górach w mojej ojczyźnie. Kiedy czasy są ciężkie, przypominam sobie słodką wodę źródlaną, płynące strumyki, gniazdo sroki na wielkiej topoli przy wejściu do wsi, dzwony i bębny kamiennej świątyni oraz łabędzie przelatujące nad głową.

Istnieje jeszcze jeden gatunek ptaków, które są wierne swoim partnerom: dzioborożec dwurożny (Buceros bicornis). Po połączeniu się w parę dzioborożce spędzają razem resztę życia. W sezonie lęgowym samiec jest odpowiedzialny za dostarczanie pożywienia samicy podczas wysiadywania jaj oraz pisklętom po wykluciu.

Bielik amerykański, ogromny ptak drapieżny, również pozostaje w związku na całe życie. Kiedy jedno z partnerów umiera, drugie często również umiera.

Albatros, duży ptak morski o rozpiętości skrzydeł od 2,5 do 3,5 metra (8-11 stóp), znany jest z wierności partnerowi. Albatrosy spędzają ponad 90 procent czasu w powietrzu, ale zawsze pamiętają swoich partnerów i lokalizację gniazd. Po potwierdzeniu związku pozostają ze sobą na całe życie. Nawet gdy są rozdzielone przez lata, potrafią rozpoznać głos i wygląd swoich partnerów. Kiedy wracają na tereny lęgowe, samotne osobniki zaczynają szukać partnerów, a te, które przybyły wcześniej, cierpliwie czekają na powrót swoich partnerów.

W społeczeństwie ludzkim małżeństwo tradycyjnie polega na wzajemnym wspieraniu się w trudnych chwilach i pozostawaniu wiernym w dobrych i złych czasach. Na Zachodzie ludzie ślubują sobie miłość i wzajemne szacunek w bogactwie i biedzie, w zdrowiu i chorobie. Niestety, wraz ze wzrostem popularności teorii takich jak ewolucja i ateizm, małżeństwo nie jest już oparte na normach moralnych i wierze, a niewierność, kazirodztwo i rozwody są powszechne. Ludzie bez moralnego kompasu mogą zachowywać się gorzej niż zwierzęta.

Tekst przetłumaczony z wersji anglojęzycznej, która ukazała się na stronie en.Minghui.org dnia 16 listopada 2025