Kobieta z Guangdong zaginęła na ponad dziewięć miesięcy

Home > Prześladowania > Świadectwa prześladowań

Paź. 9, 2025 | Korespondent Minghui w prowincji Guangdong w Chinach

(Minghui.org) 57-letnia kobieta z miasta Guangzhou w prowincji Guangdong zaginęła w styczniu 2025 r., ponieważ praktykuje Falun Gong, dyscyplinę duchową prześladowaną przez chiński reżim komunistyczny od 1999 r.

Rodzina pani Huang Qian straciła z nią kontakt na początku stycznia 2025 r. Jej sąsiedzi poinformowali ich, że została zabrana z domu przez policję. Kiedy rodzina udała się na lokalny komisariat policji, aby dowiedzieć się o jej sprawie, dyżurny funkcjonariusz odmówił ujawnienia miejsca jej zatrzymania, mówiąc jedynie: „Poszła tam, gdzie jej miejsce”.

Pani Huang Qian

Pani Huang pracowała w centrum handlowym księgarni miejskiej w Kantonie. Za podtrzymywanie wiary została zwolniona z pracy, skazana na trzy lata obozu pracy oraz dwa wyroki więzienia – cztery i pięć lat. W areszcie była bita, przypalana papierosami, rażona prądem i wielokrotnie polewana zimną wodą na zewnątrz, gdy temperatura spadała poniżej zera.

Trzykrotnie aresztowana za apelację w sprawie Falun Gong w Pekinie

Pani Huang udała się do Pekinu w maju 2000 roku, aby apelować o prawo do praktykowania Falun Gong. Została aresztowana, pobita i odwieziona z powrotem do Kantonu. Była pokryta siniakami po pobiciu. Centrum handlowe księgarni miejskiej w Kantonie zwolniło ją, ponieważ odmówiła wyrzeczenia się Falun Gong.

Pani Huang wróciła do Pekinu, aby odwołać się w lipcu 2000 roku i została ponownie aresztowana. Najpierw była przetrzymywana w areszcie Fangshan w Pekinie, a następnie przeniesiona do aresztu okręgowego Wuqing w Tianjin. Aby zmusić ją do ujawnienia imienia i nazwiska oraz adresu, Zhang, komendant policji okręgowej Wuqing, polecił trzem więźniom rozebrać ją do naga, przypalić jej uda papierosami i pociąć ostrym narzędziem klatkę piersiową, przód ciała, w tym genitalia. Była pokryta ranami ciętymi. Więźniowie uderzyli ją również butem w twarz, co spowodowało, że jej twarz spuchła i stała się sina. Grozili pobiciem do utraty wzroku. Później została odprowadzona z powrotem do Kantonu i osadzona w areszcie okręgowym w Dongshan.

Pani Huang udała się do Pekinu, aby po raz trzeci złożyć apelację w grudniu 2000 roku. Została aresztowana i przewieziona na komisariat policji na placu Tiananmen. Za odmowę ujawnienia tożsamości była wielokrotnie polewana wodą z węża strażackiego i rażona pałkami elektrycznymi. Policja groziła, że włoży jej wkłady do długopisów pod paznokcie.

Trzy lata pracy przymusowej

Pani Huang została skazana na trzy lata w obozie pracy przymusowej dla kobiet w Chatou w czerwcu 2001 roku. Strażniczka Xiang Fan trzymała ją w małym pomieszczeniu i nie pozwalała jej korzystać z toalety ani spać. Rozpoczęła strajk głodowy w ramach protestu. Po czterech dniach strajku strażnicy związali ją, zakładając jej obie nogi na krzyż i ręce za plecami. Stawali na jej nogach, aby zwiększyć ból, i związywali jej włosy, aby ją upokorzyć. Napisała na swoim blogu: „To było tak nie do zniesienia, że prawie zemdlałam. To pozostawiło głęboką ranę w moim sercu”.

Przez długi czas po tym wydarzeniu często miewała koszmary senne i czasami nagle traciła czucie w nogach. Miała również trudności ze wstawaniem z pozycji siedzącej.

Ilustracja tortur: Związane nogi i ręce za plecami

Tortury i obrażenia doznane w areszcie

Młodszy brat pani Huang, pan Huang Jiang, był przetrzymywany w ośrodku prania mózgu od marca do maja 2007 roku. Agenci Biura 610 podejrzewali, że pani Huang brała udział w próbie jego uwolnienia. Cztery miesiące później, 23 września 2007 roku, została aresztowana i przewieziona do aresztu w Tianhe.

Była torturowana w areszcie metodą „nawlecz igłę i zakuj w kajdany” przez 52 dni, począwszy od 3 lipca 2008 roku.

Przez pierwsze 12 dni była zakuta w kajdany na stopy, z których jeden był przymocowany do pierścienia wbitego w ziemię. Następnie jej ręce były skute – jedna ręka z tyłu jednej nogi, a druga z przodu. Strażnicy później zdjęli kajdany z obręczy, ale ona pozostała skuta i zakuta w kajdanki przez całą dobę.

Była w tej pozycji nawet wtedy, gdy miała gorączkę. Tortury powodowały potworny ból i niezwykle utrudniały sen. Jej plecy były tak długo zgięte, że kręgosłup uległ deformacji.

Ilustracja tortur: Igła z nitką i skuty kajdankami

Pierwszy wyrok czterech lat więzienia

Pani Huang została osądzona przez sąd rejonowy w Tianhe 11 kwietnia 2008 r. i skazana na cztery lata więzienia do 14 lipca 2008 r. Sędzia nakazał konfiskatę jej komputera stacjonarnego, laptopa, drukarki i innych rzeczy osobistych. 25 sierpnia 2008 r. została przeniesiona do więzienia dla kobiet w prowincji Guangdong.

Pani Huang była zmuszana do pracy przymusowej, trzymana w izolacji, pozbawiana snu, podawana bez zgody na narkotyki i pozbawiana dostępu do toalety w czasie pobytu w więzieniu. Władze więzienne nie pozwalały jej korzystać z pryszniców ani nie zapewniały żadnych niezbędnych rzeczy, takich jak papier toaletowy, myjki i podpaski. Strażnicy więzienni zmuszali ją również do czytania materiałów zniesławiających Falun Gong.

Stan zdrowia pani Huang pogorszył się do tego stopnia, że mogła siedzieć lub stać tylko przez krótki czas.

Drugi wyrok pięciu lat więzienia

Pani Huang została ponownie aresztowana 3 lutego 2015 roku za blogowanie o prześladowaniach, których doświadczyła. W areszcie śledczym w Nanzhou została przykuta do metalowego krzesła i przesłuchana. Strażnicy nie pozwalali jej zejść z krzesła, nawet gdy jej nie przesłuchiwali. W wyniku tortur cierpiała na częste gorączki, bóle głowy i skurcze. Zamiast pozwolić jej na leczenie, strażnicy zmuszali ją do pracy bez wynagrodzenia.

Pani Huang stawiła się w sądzie rejonowym w Haizhu 15 grudnia 2015 roku i 30 grudnia 2016 roku została skazana na pięć lat więzienia. Została przyjęta do więzienia dla kobiet w prowincji Guangdong w czerwcu 2017 roku, po tym jak jej apelacja została odrzucona. Napisała do swojego prawnika z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy, ale wszystkie jej listy zostały przechwycone przez więzienie. Więzienie zabroniło jej również uczestnictwa w pogrzebie zmarłej matki.