(Minghui.org) Niektórzy mylą „Chiny” z „Komunistyczną Partią Chin” (KPCh), ale są to dwa odrębne terminy. Na przykład KPCh jest partią polityczną, podczas gdy Chiny często kojarzone są z ludźmi z określonych grup etnicznych o głębokich korzeniach kulturowych. Chciałbym zwrócić uwagę na kilka dodatkowych różnic.
Historia i ideologia
Z perspektywy historycznej Chiny mają 5000-letnią cywilizację, obejmującą wiele dynastii i różnorodne kultury i tradycje. KPCh natomiast powstała dopiero w 1921 roku i objęła władzę w Chinach w 1949 roku. Zatem chińska kultura, języki i wartości ideologiczne (takie jak konfucjanizm i taoizm) istniały na długo przed KPCh.
Ideologia KPCh wywodzi się z marksizmu w Niemczech i leninizmu w Związku Radzieckim. Taki ateizm oparty na przemocy był zasadniczo sprzeczny z pokojowymi systemami duchowymi w Chinach, do których należały konfucjanizm, buddyzm i taoizm. Dlatego Komunistyczna Partia Chin (KPCh) rozpoczęła liczne kampanie polityczne mające na celu zniesienie tradycyjnych wartości, od kampanii antyprawicowej w latach 50. XX wieku po rewolucję kulturalną (1966–1976) i inne.
Jednostka polityczna kontra naród
Jako partia polityczna, KPCh ma własną ideologię i cele. Chiny natomiast to kraj z 56 grupami etnicznymi i ponad miliardem mieszkańców, z bogatym dziedzictwem historycznym i kulturowym.
Dlatego KPCh nie może reprezentować Chin, ponieważ rządziła nimi jedynie przez krótki okres w historii. Nawet w tym czasie misja Partii nie odzwierciedlała zrozumienia narodu chińskiego.
Partia rządząca kontra zwykli obywatele
Zanim populacja Chin spadła podczas pandemii, kraj liczył 1,4 miliarda ludzi, w tym 96 milionów członków KPCh. Oznacza to, że mniej niż 7% chińskich obywateli było członkami KPCh, a pozostali, ponad 93%, to zwykli obywatele, o innym statusie społecznym, stylu życia i zainteresowaniach niż KPCh.
Polityka KPCh nie była nawet wydawana w imieniu ludu. Decyzje podejmowane są przez wysokich rangą urzędników KPCh, bez udziału zwykłych obywateli. Liczne działania, takie jak konfiskata ziemi, system rejestracji gospodarstw domowych, cenzura internetu i kontrola religijna, często wywołują niezadowolenie społeczne, co wskazuje na to, że KPCh narzuca ludziom swoje poglądy.
Starcia kulturowe i ideologiczne
KPCh nie toleruje tradycyjnych wartości i próbuje zastąpić systemy duchowe – takie jak konfucjanizm, buddyzm i taoizm – komunizmem. Podczas rewolucji kulturalnej KPCh zniszczyła niezliczone zabytki, w tym starożytne budynki, książki i miejsca kultu religijnego. To potwierdza, że doktryny KPCh, oparte na marksizmie i leninizmie, są niezgodne z chińską cywilizacją.
Poza Chinami jednak tradycyjne wartości przetrwały. Dzięki językom, a także chińskim tradycjom i świętom, Chińczycy mieszkający za granicą są w stanie podtrzymywać swoje dziedzictwo. Na Tajwanie tradycyjne znaki chińskie są głównym językiem pisanym, a tradycyjne święta są tam obchodzone. Shen Yun, grupa sztuk artystycznych z siedzibą w Nowym Jorku, z powodzeniem ożywia tradycyjną kulturę chińską w ciągu ostatnich prawie 20 lat.
Międzynarodowa perspektywa i rzeczywistość
Powyższe powody pomagają społeczności międzynarodowej odróżnić KPCh od Chin. Na przykład, gdy niektóre rządy zachodnie krytykują łamanie praw człowieka w Chinach, atakują KPCh, a nie Chińczyków czy chińską kulturę.
Jednak KPCh celowo łączy te dwa aspekty w swojej propagandzie, na przykład określając wszelką krytykę jako „antychińską”. W rzeczywistości kwestionowanie polityki KPCh (na przykład prześladowań religijnych, łamania praw człowieka, cenzury i polityki zagranicznej) różni się od krytykowania chińskiej historii, kultury lub narodu. Kiedy Chińczycy mieszkający za granicą potępiają KPCh, nadal uznają i chwalą chińskie dziedzictwo.
Wpływ społeczny
Po opublikowaniu „Dziewięciu komentarzy na temat Partii Komunistycznej” w 2004 roku wiele osób dowiedziało się o złych uczynkach KPCh popełnionych w ciągu ostatnich kilku dekad. Spośród ponad 450 milionów Chińczyków, którzy zrzekli się członkostwa w KPCh i jej organizacjach stowarzyszonych, wielu z nich stwierdziło, że nadal bardzo lubią Chiny, ale nie KPCh.
Wielu mieszkańców Hongkongu dołączyło do Ruchu Antyekstradycyjnego w Hongkongu w latach 2019–2020. Podobnie jak mieszkańcy Tajwanu, cenili chińską kulturę, ale sprzeciwiali się ideologii i totalitarnym rządom KPCh.
Z tych powodów wiele postów na stronach internetowych i w mediach społecznościowych poza Chinami jasno głosi, że „miłość do Chin nie oznacza miłości do KPCh”. W rzeczywistości polityka KPCh, taka jak blokada internetu, kontrola ekonomiczna i prześladowania religijne, pozbawiła Chińczyków wolności i przyniosła Chinom straty.
Ramy prawne i zarządzania
Chińska konstytucja stanowi, że naród należy do ludu. W rzeczywistości jednak KPCh sprawuje władzę za pośrednictwem instytucji takich jak Biuro Polityczne. Nie jest to jednak jedyna opcja. W historii Chin i większości innych krajów narodami rządziły liczne partie lub inne struktury.
KPCh często podkreśla swoją wiodącą rolę. Statut i polityka partii zapewniają jej członkom przywileje. Oczywiste jest, że reżim totalitarny, taki jak KPCh, nie jest w stanie reprezentować narodu chińskiego i jego interesów.
Podsumowanie
W świetle tych argumentów jasne jest, że KPCh jest partią polityczną, która nie jest utożsamiana z Chinami oraz ich starożytnymi cywilizacjami. Mówiąc dokładniej, ideologia i polityka KPCh nie reprezentują narodu chińskiego. Społeczeństwo międzynarodowe i Chińczycy mieszkający za granicą często traktują te dwa terminy odmiennie. Z perspektywy historycznej KPCh jest jedynie krótkim momentem w historii Chin. Z kolei naród chiński istniał na długo przed KPCh i będzie istniał po jej powstaniu.
Wszystko to jasno pokazuje, że termin „Chiny” jest związany z historią, kulturą i narodem chińskim, podczas gdy „KPCh” to po prostu partia polityczna oparta na marksizmie, która ucieka się do przemocy i terroru.
Tekst przetłumaczony z wersji anglojęzycznej, która ukazała się na stronie en.Minghui.org dnia 5 października 2025
Copyright © 1999-2025 Minghui.org. Wszelkie prawa zastrzeżone.
