(Minghui.org) Praktykuję Falun Dafa od 15 lat i chciałabym podzielić się moimi ostatnimi doświadczeniami kultywowania eliminowania kultury partyjnej.
Nieświadoma kultury partyjnej
Przeprowadziłam się do Japonii w marcu zeszłego roku. Zakorzeniona we mnie kultura partyjna stała się szczególnie wyraźna po moim przyjeździe, ale byłam jej nieświadomy. Inni praktykujący zauważyli, że coś jest ze mną nie tak. Ciągle czułam, że wszystko, co robię, jest złe, ale nie potrafiłam wskazać, gdzie popełniłam błąd. Wydawało mi się, że zachowuję się normalnie.
W sierpniu tego roku wyszłam za mąż. Mój mąż jest Japończykiem, a nasze osobowości są całkowicie przeciwne. On jest powolny, ja niecierpliwa. On jest skrupulatny; ja jestem niedbała. On nie rozmyśla za dużo; ja rozmyślam za dużo o wszystkim. Ten wyraźny kontrast w naszych osobowościach zaczął być widoczny w naszym codziennym życiu.
Po ślubie pierwszą rzeczą, którą musiałam kultywować, była moja niecierpliwość. Czytałam nauki Mistrza i chciałam zrozumieć, jak ludzie poza Chinami żyją i myślą o problemach, i jak różnią się od ludzi w Chinach, którzy zostali zatruci przez kulturę KPCh.
Niecierpliwa, Egocentryczna, Praworządna
Mój mąż opowiedział mi o japońskiej grzeczności i o tym, jak radzić sobie w pewnych sytuacjach. Myślałam, że to wszystko brzmi dobrze, ale były pewne rzeczy, których naprawdę nie chciałam zmieniać. Czułam, że przestrzeganie zasad jest zbyt trudne.
Kiedy poszliśmy załatwić jakąś sprawę, personel poprosił nas o wypełnienie formularza, zanim stanęliśmy w kolejce. Nie zgodziłam się, myśląc, że mogę wypełnić formularz, czekając w kolejce. Personel przypomniał mi jeszcze raz, ale nadal odmawiałam. Uważałam, że nie ma nic złego w staniu w kolejce podczas wypełniania formularza. Poza tym zbliżała się godzina zamknięcia i chciałam się pospieszyć i załatwić sprawę. Robiłam to już wcześniej w ten sposób, więc ich nie słuchałam.
Mój mąż nie mógł zaakceptować takiego zachowania, ale nie powiedział nic ostrego. Po prostu siedział cicho.
Nie mogłam przestrzegać zasad, które wydawały się niepotrzebne i po prostu trzymałam się własnych pomysłów. Kiedy później się uspokoiłam, zdałam sobie sprawę, że to była kultura Partii – byłam arogancka, zadufana w sobie i nie chciałam być zarządzana, a także odmawiałam przestrzegania zasad.
Kiedy zdałam sobie z tego sprawę, natychmiast przeprosiłam męża: „Myliłam się. To jest kultura partyjna. Nie zdawałam sobie sprawy, że to było złe. Mam nadzieję, że to zrozumiesz. Nie zrobię tego więcej. Zmienię się”. Mój mąż powiedział: „Japończycy przestrzegają zasad; nie zachowują się w ten sposób. Uznaj swój błąd i zmieniaj się stopniowo – nie musisz czuć presji”. Wiem, że popełniłam błąd, ale nie zmusił mnie do zmiany. Co za miła i spokojna natura – różnica między nami jest naprawdę ogromna.
Nierozważna, Niewdzięczna, Urażona
Moja niecierpliwa natura sprawiła, że stałam się pospieszna i nierozważna. Zawsze chciałam się rozwijać, ale wierzyłam też, że mam dobre cechy, takie jak „wysoka wydajność” w pracy. Mój mąż ma spokojną i nieco powolną osobowość i nie może znieść, gdy się niecierpliwię.
Ludzie, wśród których dorastał, zwracają się do siebie łagodnie, więc moje wypowiedzi są dla niego szorstkie i stanowcze. Często mówi „dziękuję” i „przepraszam” i jest wdzięczny za małe rzeczy. Nie widziałam potrzeby bycia taką. Po ślubie traktowałam jego pomoc jako część jego obowiązków, co pokazywało, że brakuje mi wdzięczności.
Na pozór starałam się wyglądać na spokojną. Potem powiedział mi, że spokój wymaga uśmiechu. Pomyślałam: „Jak mogę wymusić uśmiech, gdy trzymam w sobie urazę?”. Po prostu nie mogłam sobie z tym poradzić. Zdałam sobie sprawę, że bez wewnętrznego spokoju, bez względu na to, jak staram się go kultywować, niemożliwe jest osiągnięcie spokoju tylko na powierzchni.
Wyjaśniłam mojemu mężowi, że chińska wymowa ma wznoszące się i opadające tony, a z powodu tych zmian wysokości, Chińczycy czasami nie brzmią spokojnie - używając tego jako usprawiedliwienia tego, jak mówiłam. Później zdałam sobie sprawę, że chińska kultura jest inspirowana przez Boga i nie powinnam postrzegać rzeczy w ten sposób.
Zapytałam go: „Czy twoi współpracownicy i wszyscy, których spotykasz, mówią tak spokojnie?”. Myślałam, że odpowie, że nie, ale powiedział, że tak. Byłam sceptyczna. Naprawdę? W takim razie problem musi leżeć we mnie. Wszyscy inni są spokojni, ale ja nie. Natychmiast spojrzałam do wewnątrz. Kultura partyjna promuje bycie konfliktowym i nieuczciwym. Czy mój powierzchowny spokój nie był również fałszywy? Zawsze chcę wyrażać swoje opinie, odmawiam słuchania innych, przerywam, gdy mówią i narzucam im swoje pomysły - upieram się, że mam rację, a oni się mylą.
Mój mąż powiedział znowu: „Zawsze upierasz się przy swoim, zawsze podkreślasz swoje zdanie i nigdy nie słuchasz mojego”.
Gdy już miałam odpowiedzieć, przypomniałam sobie, co powiedział Mistrz,
„Niektórzy ludzie zawsze podkreślają, że mają racje, ale nawet jeśli masz rację, nawet jeśli nie jesteś w błędzie, co z tego? Czy poprawiłeś się w oparciu o Fa? Sam czyn użycia ludzkiego myślenia do podkreślenia kto ma rację, a kto nie ma, sam w sobie jest niewłaściwy. To dlatego, że wtedy stosujesz logikę zwykłych ludzi do oceny siebie i używasz tej logiki, aby stawiać innym wymagania. Bogowie widzą to w taki sposób, że fakt posiadania prez kultywującego racji lub nie posiadanie jej w ludzkim świecie jest najmniej ważny, podczas gdy ważne jest usuwanie przywiązań, które wywodzą się z ludzkiego myślenia i dokładnie to wasze radzenie sobie w trakcie kultywacji z usuwaniem owych przywiązań zakorzenionych w ludzkim sposobie myślenia, liczy się jako coś istotnego”. (Nauczanie Fa na Manhattanie, Nauczanie Fa na konferencjach X)
Natychmiast przeprosiłam męża i powiedziałam: „Przypomniałam sobie, czego nauczał Mistrz. Myliłam się – nie powinnam była upierać się przy swojej opinii. To, co uważałam za słuszne, może w rzeczywistości nie być słuszne. Czuję się zawstydzona: po piętnastu latach kultywowania wciąż mam tak wiele do kultywowania, a kultura Partii jest we mnie głęboko zakorzeniona. Jeśli zrobię coś złego, proszę przypomnij mi, a zmienię się - ale proszę daj mi trochę czasu”. Mój mąż odpowiedział: „Nie spiesz się. Nie spiesz się. Ja też mam swoje wady – czasami po prostu nie lubię wyrażać swoich myśli”.
Świadoma eliminacja kultury partyjnej, przyjęcie Fa jako przewodnika
Po podzieleniu się i przedyskutowaniu z praktykującymi, zdałam sobie sprawę, że przez całe moje kultywowanie, gdy pojawiały się konflikty, nawet gdy rozpoznawałam swoje własne błędy, nadal wierzyłam, że druga osoba jest również winna.
Kultywowałam siebie, ale nadal żywiłam urazę do innych, jednak czułam, że mój charakter się poprawił, zmieniła się moja perspektywa i czułam, że widzę rzeczy inaczej. Po tym, jak zdałam sobie z tego sprawę, za każdym razem, gdy pojawiają się konflikty, wiem, że muszę spojrzeć do wewnątrz siebie i skupić się na mocnych stronach innych, a nie na ich wadach.
Studiując Fa, patrząc do wewnątrz i świadomie eliminując kulturę Partii, za każdym razem, gdy staję w obliczu trudnych sytuacji, najpierw cierpliwie słucham opinii drugiej osoby. Kiedy inni mówią, słucham cicho i nie przerywam im. Gdy pojawiają się odmienne poglądy, odkładam na bok własne, unikam powierzchownych osądów i powstrzymuję się od patrzenia na rzeczy ze zwykłej ludzkiej perspektywy.
Zamiast tego zastanawiam się nad tym, czego Mistrz naucza w Fa, trzymam się standardów Fa, identyfikuję gdzie mam braki i obserwuję jak ludzie w normalnym społeczeństwie, wolnym od kultury Partii, przeżywają swoje życie.
Jestem głęboko wdzięczna Mistrzowi za to, że pozwolił mi pozostać w Japonii, gdzie mogę kultywować i rozpoznawać swoje niedociągnięcia. W przyszłości będę starała się jeszcze bardziej, pielęgnując cenny czas, który Mistrz dał nam poprzez ogromne poświęcenie. Będę pilnie kultywowała swoje serce i robiła te trzy rzeczy. Dziękuję, Mistrzu. Dziękuję kolegom praktykującym.
Tekst przetłumaczony z wersji anglojęzycznej, która ukazała się na stronie en.Minghui.org dnia 28 października 2025
Copyright © 1999-2025 Minghui.org. Wszelkie prawa zastrzeżone.
