Historie cudownych zjawisk: Lewitacja (część 1)

(Minghui.org) W ciągu tysiącleci istnienia ludzkości zarówno w Chinach, jak i na Zachodzie istniało wiele udokumentowanych historii o ludziach lewitujących lub wznoszących się w niebo w biały dzień. Począwszy od chińskich taoistów i indyjskich mistrzów jogi, aż po latających świętych kapłanów w świecie zachodnim. Poniżej znajduje się kilka przykładów tych cudownych zjawisk. 

Nadprzyrodzony

Discovery Channel wyemitował w 2011 roku film dokumentalny o młodym amerykańskim magiku o imieniu Dan White. Jako magik, White potrafił wykonywać wszelkiego rodzaju sztuczki. Podróżował również do Nepalu w poszukiwaniu legendarnych mnichów, którzy lewitują. 

W końcu White znalazł mnicha, który potrafił lewitować. Mnich powiedział, że nie będzie lewitował tylko po to, by zrobić pokaz. White pokazał mnichowi, że może sprawić, że księżyc zniknie z jego dłoni, aby przekonać go do współpracy. Po namyśle mnich zgodził się lewitować przed White'em i ekipą telewizyjną. Film dokumentalny zarejestrował mnicha lewitującego na wysokości ponad jednego metra, używając przednich, bocznych i zbliżeniowych ujęć kamery.

Mnich powiedział White'owi, by zachował otwarty umysł i kontynuował naukę. 

Historyczne zapisy w starożytnych Chinach

Xu Xian Zhuan (Kontynuacja legendy o nieśmiertelności) odnotował, jak 36 historycznych osób stało się nieśmiertelnymi i wstąpiło do nieba w biały dzień. Były to osoby z różnych środowisk, w tym znany poeta Zhang Zhihe, lekarz Sun Simiao i taoistka Xie Ziran.

Xie Ziran, urodzona w Guizhou (w dzisiejszej prowincji Syczuan) w czasach dynastii Tang, od dziecka cieszyła się spokojnym i prostym życiem. Była grzeczna i lubiła czytać i recytować Tao Te Ching. Gdy miała siedem lat, podróżowała z dwiema taoistkami i wróciła do domu dopiero w wieku dziesięciu lat. Następnie przeniosła się do taoistycznej świątyni Lao Zi. We wrześniu czternastego roku życia powiedziała, że jedzenie jest dla niej jak jedzenie robaków i przestała jeść.

W 790 r. gubernator Han Yi przebywał w regionie i usłyszał o Xie. Zaprosił ją do siebie, aby mógł sprawdzić, czy historia o tym, że nie musiała jeść, była prawdziwa. Trzymał ją w budynku przez kilka miesięcy. Kiedy drzwi zostały otwarte, Xie nie odczuła braku jedzenia. Wyglądała tak samo i mówiła naturalnie. Han był przekonany o nadprzyrodzonych zdolnościach Xie i poinstruował swoją córkę, Han Ziming, aby uczyła się od niej. 

Ojciec Xie Ziran, Xie Huanxing, wierzył w konfucjanizm i gardził innymi systemami wierzeń, w tym taoizmem. W rezultacie zamknął Xie w pokoju na ponad 40 dni. Po uwolnieniu czuła się dobrze, a nawet wydawała się bardziej wypoczęta. Ojciec nie mógł zrozumieć, jak to możliwe.

W 793 r. Li Jian został gubernatorem Guizhou i również wierzył w taoizm. 3 marca 794 r. Xie przeniósł się do Jinquan, gdzie zgromadziło się wielu taoistów. Był piękny dzień i wszystko wyglądało wspaniale. Xie powiedział, że tego dnia zgromadziły się również bóstwa. 

Xie był ostrożną osobą i nie ujawniał od niechcenia rzeczy dotyczących kultywowania taoistycznego. Jednakże, ponieważ Li był bardzo szczery w podążaniu za taoizmem, Xie od czasu do czasu powiedział mu kilka rzeczy. „Ważniejsze jest recytowanie pism świętych całym sercem niż recytowanie ich na pamięć. Ci, którzy przestaną kultywować, stracą więcej niż ci, którzy w ogóle nie zaczęli. Musimy być bardzo ostrożni” – powiedziała. 

Po 13 latach niejedzenia, 9 listopada 794 r. Xie powiedziała Li, że wkrótce odejdzie. Następnie, około 8 rano 20 listopada, wzniosła się w niebo na oczach tysięcy ludzi. Niedługo po tym kolorowe chmury pokryły region, z nieba słychać było boską muzykę, a przyjemny zapach utrzymywał się przez długi czas. 

Li Jian i regionalny gubernator wojskowy Wei Gao zgłosili to wydarzenie cesarzowi Dezong. Cesarz wydał proklamację chwalącą Xie Ziran. Li wzniósł również pomnik w Jinquan, aby udokumentować cud jej wniebowstąpienia. 

Kamienny pomnik upamiętniający lewitację Xie Ziran

Li opisał to szczegółowo w ,,Biografii Dongji Zhenren” (przyp. tłumacza ,,The Biography of Dongji Zhenren”), która została wspomniana w klasycznej książce historycznej ,,Nowa Księga Dynastii Tang” (przyp. tłumacza ,,The New Book of Tang,,).

(Ciąg dalszy nastąpi - patrz część 2)