Zaszczepianie dzieciom prawdy, życzliwości i cierpliwości

(Minghui.org) Ukończyłam studia w 1988 r., uzyskując tytuł nauczyciela i od 30 lat jestem nauczycielką szkoły podstawowej. Mam szczęście, że jestem praktykującą Falun Dafa. Czuję się nieporównywalnie szczęśliwa po oczyszczeniu przez Dafa. Ściśle przestrzegam zasad Prawdy, Życzliwości i Cierpliwości, a także wpajam te zasady w całym moim nauczaniu.

Kultywacja pomogła mi rozwinąć mądrość i unikalne metody nauczania, które pozwalają uczniom opanować dobre umiejętności uczenia się od najmłodszych lat, co przyniesie im korzyści na całe życie. Rodzice moich uczniów wiedzą, że jestem praktykującą Falun Dafa. Wszyscy zgadzają się z moim stylem nauczania, a moja szczera troska o dobro moich uczniów jest oczywista zarówno dla rodziców, jak i moich kolegów.

Lubię dzieci, ale nie mogłam osiągnąć takiego poziomu współczucia, zanim nie zaczęłam kultywować. Przed praktykowaniem, gdy uczniowie byli nieposłuszni, czasami reagowałam na nich ostro. Od kiedy zaczęłam praktykować Falun Dafa, dzieci stały się dla mnie tak cenne, jak moje własne dzieci. Jestem ostrożna w swojej mowie, aby nie skrzywdzić dziecka werbalnie. Na zajęciach poświęcam czas na rozmowę o pytaniach, których uczniowie nie rozumieją.

To Falun Dafa obudziło tę stronę mojej natury, która sprawia, że stawiam innych na pierwszym miejscu i nie krzywdzę nikogo, zwłaszcza dzieci, ponieważ obudziło się we mnie współczucie.

Był uczeń, któremu nie szło dobrze w innej szkole, więc został przeniesiony do mojej klasy. Miał słabe wyniki w szkole, był buntowniczy i oporny wobec nauczycieli. Stopniowo znudziła mu się szkoła i często ją opuszczał. Po tym, jak dołączył do mojej klasy, ani razu nie traktowałam go inaczej niż innych uczniów. Cierpliwie go uczyłam, zachęcałam i nagradzałam. Uważałam, że skoro to dziecko przychodziło do szkoły każdego dnia, powinno coś zyskać z mojego nauczania.

Udzielałam mu korepetycji jeden na jeden podczas przerwy, a uczeń zrobił duże postępy. Jego rodzice byli szczęśliwi widząc zmiany u swojego dziecka. Przynosiłam mu owoce jako smakołyk i w tym zrelaksowanym otoczeniu, bez presji, zmienił się pozytywnie. Miał uśmiech na twarzy, a jego wyniki w nauce uległy poprawie. Został pomyślnie przyjęty do szkoły średniej.

Był jeszcze jeden uczeń, którego rodziców nie było w pobliżu. Jego ojciec pracował w innym mieście, a matka odeszła od ojca. Chłopiec był zafascynowany pewną stroną internetową. Skupiłam się na tym chłopcu. Uczyłam go bez przerwy w południe, żeby nie miał okazji wejść do sieci. Dobrze się nim opiekowałam. Lubił hamburgery, więc często zabierałam go na posiłki. Podczas gdy go uczyłam, prawie nigdy nie odwiedzał tej strony internetowej. Jego rodzice byli bardzo wdzięczni.

Był uczeń drugiej klasy, którego rodzice pracowali w innym mieście, więc opiekowała się nim babcia. Jego rodzice chcieli, żebym dobrze go traktowała, więc dali mi skórzaną torbę wartą prawie 2000 juanów (~280 USD). Odmówiłam przyjęcia ich prezentu dwa razy. Powiedziałam: „Nie mogę przyjmować prezentów. Nie martwcie się, dobrze zaopiekuję się waszym dzieckiem”.

Wdzięczność moich uczniów

Uczniowie kończą szkołę podstawową i idą do szkoły średniej. Jesteśmy kompleksem szkół: szkoły podstawowej i średniej na tym samym terenie. Pewnego ranka, gdy tylko przybyłam na plac zabaw, kilku uczniów zawołało ze wszystkich stron: „Nauczycielko! Nauczycielko!”. Duża grupa podbiegła i otoczyła mnie, krzycząc i trzymając. Mała dziewczynka powiedziała do mnie: „Nauczycielko, jesteś jak bogini”.

Pod koniec jednych zajęć dzieci mnie otoczyły. Kiedy na nie patrzyłam, w moich oczach były jak małe aniołki i wszystkie były takie cenne. Niektóre przytulały się do mnie, a niektóre próbowały usiąść mi na kolanach.

Na początku nowego semestru jedna ze uczennic drugiego roku usiadła mi na kolanach, przytuliła mnie i powiedziała: „Nauczycielko, już dawno mnie nie trzymałaś!”

Czasami byłam bardzo wzruszona widząc, że uczniowie są ze mnie tak szczęśliwi. Traktowali mnie jak swoich rodziców.

„Jesteś najlepszą nauczycielką”

W klasie i w codziennej komunikacji zawsze wpajam zasady Prawdy, Życzliwości i Cierpliwości do tego, czego nauczam. Jedną z rzeczy, które często mówię moim uczniom, jest: „Wiedza jest bardzo ważna, ale bycie dobrą osobą jest jeszcze ważniejsze. Jak należy być, jako istota ludzka? Należy dostosować się do cech wszechświata: Prawdy, Życzliwości i Cierpliwości. W ten sposób będziesz dobrą osobą”.

Mówię też swoim uczniom: „Spójrzcie na tych skorumpowanych urzędników w dzisiejszych czasach. Czyż nie są dobrze wykształceni? Czyż nie są zdolni? Wszyscy posiadają wiedzę i umiejętności, ale brakuje im moralności. Dlatego robią skorumpowane rzeczy. Gdyby potrafili trzymać się moralności, wiedzieliby, że nie powinni byli robić tych rzeczy”. Często mówię swoim uczniom i ich rodzicom: „To, co decyduje o losie ludzi, to nie rzeczy materialne; to cnota. Ilu ludzi jest teraz cnotliwych?”

Wykorzystuję każdą sytuację, aby edukować moich uczniów, nawet poprzez małe rzeczy. Na przykład, jeśli uczeń skłamie, mówię mu: „Dziecko, nie możemy kłamać, musimy mówić prawdę”. Na zajęciach piszę „Prawda” na tablicy, aby nauczyć dzieci mówić prawdę i być szczerym. Jeśli dziecko nie jest przyjazne wobec kogoś, napiszę na tablicy słowo „Życzliwość”. Kiedy dzieci kłócą się lub wchodzą w konflikty, mówię im: „Jeśli jest coś do zniesienia, znieś to, a to minie. Nie walcz”.

Pewnego dnia na zajęciach powiedziałam: „Dziś zadam wam pytanie. Podczas międzynarodowych zawodów sportowych, sportowiec, który był daleko z przodu w wyścigu, przez pomyłkę zatrzymał się przed metą. Ludzie wokół niego krzyczeli, ale on myślał, że gratulują mu. Wtedy dogonił go biegacz, który zajął drugie miejsce”.

Zapytałam dzieci: „Co byście zrobili, gdybyście byli na drugim miejscu?” Niektórzy uczniowie powiedzieli: „Pobiegłbym do niego i go wyprzedził, a ja wygrałbym wyścig”. Zapytałam: „Jakieś inne pomysły?” Chłopiec wstał i powiedział: „Nauczycielko, powiedziałbym mu, że jeszcze nie skończył, że jeszcze tam nie dotarł i musi biec dalej”. Powiedziałam: „Jesteś niesamowity! Wyraziłeś prawdomówność”. Jego koledzy z klasy bili mu brawo. W klasie wpajam uczniom tego rodzaju edukację.

Prawda-Życzliwość-Cierpliwość to cechy wszechświata. Nauczyciel powinien kierować uczniami w oparciu o te zasady i wpajać je swoim uczniom.

Pod moim okiem niektórzy uczniowie radzą sobie bardzo dobrze. Jedno dziecko powiedziało mi: „Nauczycielko, ten i ten mnie prześladował i uderzył. Nie winiłem go”. Inne dziecko powiedziało: „Nauczycielko, ten i ten mnie uderzył. Nie jestem taki sam jak on, więc odwróciłem się i odszedłem”. Inne powiedziało: „Nauczycielko, ten i ten nie jest dla mnie przyjazny, a ja nie jestem taki jak on, więc to zniosłem”.

Jeśli w zachowaniu lub języku ucznia jest coś złego, inne dzieci są w stanie odróżnić dobro od zła i monitorują się nawzajem. Jeśli ktoś kłamie, jakiś uczeń krzyczy: „Nauczycielko, on kłamie”. Często pytam moje dzieci: „Jakich słów powinniśmy przestrzegać jako istoty ludzkie?” Dzieci krzyczą: „Prawda-Życzliwość-Cierpliwość”.

Jest jeden ośmioletni chłopiec, który często gada bzdury. W oczach innych nauczycieli nie jest mądry i nie jest typem dziecka, które nauczyciele kochają. Pewnego dnia powiedziałam uczniom: „Gdybyście wszyscy byli grzeczni, jak nauczyciel mógłby was strofować lub uderzyć?”. Wszyscy uczniowie pokiwali głowami na znak zgody. Nigdy nie strofuję ani nie biję dzieci. Pewnego dnia po zajęciach chłopiec podszedł do mnie i powiedział: „Jesteś najlepszą nauczycielką!”

Kiedyś, po tym jak opowiadałam dzieciom o dobroci Falun Gong, uczeń piątej klasy powiedział do mnie: „Ja też chcę nauczyć się Falun Gong”.

„Zajmijmy się matematyką!”

Rodzice wiedzą, że praktykuję Falun Dafa i wiedzą, że moje metody nauczania są wyjątkowe i mogą przynieść nieoczekiwane rezultaty. Ale nie wiedzą, że moje metody nauczania wynikają z oświecenia, które Mistrz mi zaoferował.

Za każdym razem, gdy wchodzę do klasy, przychodzi inspiracja. W ustnych konkursach arytmetycznych w semestrze klasa, którą uczyłam, była dwukrotnie pierwsza w swojej klasie. Na zajęciach z matematyki w klasach średnich i wyższych skupiam się na rozwijaniu u uczniów umiejętności myślenia i wyrażania się, pozwalając uczniom omawiać pomysły podczas rozwiązywania problemów oraz pozwalając uczniom uczyć się od siebie nawzajem i rozmawiać w grupach, aby poprawić umiejętności myślenia i wyrażania się.

Po okresie szkolenia dzieci są w stanie same się kierować, gdy mnie nie ma. Nie przyszłam na zajęcia ani razu, więc klasę poprowadził lider klasy. Wydawał polecenia swoim kolegom z klasy, a dzieci omawiały ze sobą zadania matematyczne. Szkolę uczniów z perspektywy zwiększania ich umiejętności i sposobów myślenia, a nie tylko w celu uzyskania dobrych ocen. Skupiając się na rozwijaniu zainteresowania uczniów nauką, uczniowie są bardzo zmotywowani do nauki.

Mówię bardzo łagodnym tonem. Nauczyciel, który słyszał, jak wygłaszam wykład, powiedział: „Nigdy nie słyszałem, żebyś krzyczała na zajęciach. Muszę się od ciebie uczyć”. Wiem, że to jest siła Życzliwości.

Moi uczniowie uwielbiają lekcje matematyki, których uczę. Te dzieci poświęcają swój czas zabawy, aby uczyć się matematyki. Kiedy przychodzę, wołają: „Zajmijmy się matematyką!”

Nauczyciel piątej klasy wysłuchał lekcji matematyki, którą prowadziłam w trzeciej klasie, a następnie powiedział: „Treść i poziom twoich zajęć z matematyki są takie same jak nasze w piątej klasie”. Kiedy moi uczniowie idą do szkoły średniej, ich nauczyciele uważają, że łatwo jest ich uczyć. Pewien nauczyciel matematyki powiedział komuś, że chciałby przyjąć uczniów, których uczyłam. Moi uczniowie są również jednymi z najlepszych na egzaminie wstępnym do szkoły średniej.

W dzisiejszym społeczeństwie, w którym moralność szybko spada, prawdziwe uczucia między ludźmi zanikają. Relacje między uczniami i nauczycielami są głównie relacjami nauczania i uczenia się, a niektóre relacje są nawet bardzo napięte. Mogę osiągnąć wspaniałe połączenie z moimi uczniami, ponieważ praktykuję Falun Dafa. Wiem, że nie wynika to z ludzkiej sympatii, ale z czegoś, co wykracza poza emocje i sentymenty, a jest to Życzliwość.

Tekst oryginalny ukazał się w wersji anglojęzycznej na stronie en.Minghui.org dnia 14.10.2024 r.