[Wybrane artykuły z opiniami] Kto okradł Chińczyków z ich głosu sumienia i życzliwości?

(Minghui.org) Odkąd w 1949 roku Komunistyczna Partia Chin (KPCh) przejęła władzę, wielokrotnie siała w chińskim narodzie spustoszenie. Przykładowo, Wielka Rewolucja Kulturalna (1966-1976) wykorzeniła tradycyjne wartości, masakra na Placu Tiananmen (1989) zniszczyła marzenia ludzi o demokracji, trwające zaś od 1999 roku prześladowania Falun Gong odsunęły ludzi od zasad Prawdy-Życzliwości-Cierpliwości.

Utracona wiara

Rok 1989 był dla Chin czasem szczególnym. Z jednej strony reformy gospodarcze i inwestycje zagraniczne przyniosły wiele pozytywnych zmian. Z drugiej strony, chińscy intelektualiści i opinia publiczna odczuwali ograniczenia ze strony systemu politycznego. Wezwaniem do działania dla studentów stało się „Sprzeciwienie się oficjalnej spekulacji i korupcji”.

Wpływ na wielu studentów wywarła idealistyczna edukacja i nie byli w stanie rozpoznać prawdziwej natury KPCh. Mając poczucie odpowiedzialności społecznej i narodowej domagali się demokracji i wolności, zwracając się tym samym nieświadomie przeciwko KPCh. Ostatecznie, dialog i dyskusja istnieją tylko w społeczeństwach demokratycznych. Dla reżimu totalitarnego, takiego jak KPCh, opowiadanie się za demokracją jest równoznaczne z próbą odsunięcia reżimu od władzy.

Ruchy studenckie nie są dla KPCh czymś nieznanym. W rzeczywistości, reżim rozpoczął się właśnie od tajnych ruchów – studentów, robotników i chłopów – aby dziesiątki lat temu przejąć władzę. Aby kontynuować swoje rządy, w 1989 roku reżim uznał pokojowo protestujących studentów na Placu Tiananmen za uczestników zamieszek i wysłał armię oraz czołgi, aby ich poskromić.

Wielu studentów i innych obywateli Chin było zakłopotanych: dlaczego pokojowy ruch, z którym można było podjąć rozmowy, po prostu zmasakrowano? Niezależnie od wniosków, obywatele przyswoili sobie mechanizm samocenzury i unikania tematów, które mogłyby im przysporzyć kłopotów. Porzucając idealizm i poczucie odpowiedzialności za społeczeństwo, skupili się na rzeczach, które mogą przynieść im osobiste korzyści. W rezultacie, wielu intelektualistów wyjechało za granicę, zajęło się prowadzeniem biznesu lub znalazło inne sposoby powiększania bogactwa.

Z drugiej strony, KPCh zdała sobie również sprawę, że poprzedni proces „prania mózgów” uczynił studentów zbyt „patriotycznymi”, przez co przesadnie troszczyli się o kraj. Aby uniknąć tego w przyszłości, KPCh zmieniła cele na jakich miała się skupiać edukacja. Zamiast podkreślać poczucie idealizmu, uczniowie byli zachęcani do myślenia o własnych korzyściach.

Kilka lat po masakrze na Placu Tiananmen w 1989 roku, rząd Chińskiej Republiki Ludowej przestał przydzielać pracę absolwentom szkół wyższych, którzy od tamtej pory musieli samodzielnie znajdować posadę. Wiele państwowych zakładów pracy przestało też przydzielać swoim pracownikom mieszkania. W związku z tym, by móc pozwolić sobie na zakup komercyjnych mieszkań, studenci byli zajęci szukaniem pracy i próbami zarabiania pieniędzy,. Nie mieli już czasu na martwienie się o kraj. Gdy stali się bardziej egocentryczni i nastawieni na pieniądze, całe społeczeństwo zostało odsunięte od idealizmu i wiary. Zamiast tego, ich uwagę przyciągały szybkie wzbogacenie się i wygodne życie.

Utracone sumienie

Wraz z upadkiem muru berlińskiego w 1989 roku i rozpadem Związku Radzieckiego w 1991, zakończyła się zimna wojna, a komunizm przestał istnieć na dużych obszarach Eurazji, z wyjątkiem Chin i kilku mniejszych krajów sojuszniczych. Chociaż omówiona powyżej taktyka KPCh zmniejszyła tymczasowo w kraju niezadowolenie z komunizmu, to jednak popchnęła Chiny w kierunku poszukiwania pieniędzy, zmysłowych przyjemności oraz otwarcia puszki Pandory pełnej seksu, hazardu i narkotyków.

Właśnie w takich okolicznościach, w maju 1992 roku, opinii publicznej zostało zaprezentowane Falun Gong. Nauczając zasad Prawdy-Życzliwości-Cierpliwości, ta tradycyjna praktyka kultywacyjna wzniosła myślenie ludzi i poprawiła ich zdrowie. Coraz więcej ludzi, często drogą poczty pantoflowej, słyszało o Falun Gong. Według danych chińskiego Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, w lipcu 1999 roku, w Chinach było od 70 do 100 milionów praktykujących Falun Gong.

Ówczesną praktykę chwalili również wysocy rangą urzędnicy. Qiao Shi, były przewodniczący Stałego Komitetu Narodowego Kongresu Ludowego, za zgodą ponad 100 innych wysokiej rangi urzędników, przeprowadził w drugiej połowie 1998 roku ankietę. Na podstawie wyników tej ankiety złożono do Biura Politycznego raport stwierdzający, że „Falun Gong przynosi na wiele sposobów korzyści całemu narodowi i jednostkom, nie wyrządzając żadnej szkody”. Ankieta przeprowadzona przez Państwową Generalną Administrację Sportu wykazała również, że po rozpoczęciu praktykowania Falun Gong 98% uczestników ankiety doświadczyło poprawy zdrowia.

Pomimo tych pozytywnych opinii na temat Falun Gong, ówczesny przywódca KPCh Jiang Zemin, zadecydował w lipcu 1999 roku, aby położyć kres tej praktyce. Nakazał wszystkim mediom i siłom policyjnym szkalowanie Falun Gong, jednocześnie monitorując, aresztując i wtrącając praktykujących do aresztów i więzień. „Nie wierzę, że KPCh nie może pokonać Falun Gong” - podkreślił na jednej z Centralnych Konferencji Robotniczych KPCh.

Jiang doszedł do najwyższej pozycji we władzy poprzez stłumienie studenckiego ruchu demokratycznego w 1989 roku i postrzegał prześladowanie Falun Gong jako okazję do dalszego wzmocnienia swojego osobistego prestiżu w hierarchii władzy KPCh. Jednak z powodu ogromnej popularności Falun Gong, prześladowania nie zyskały na początku szerokiego poparcia. By nabrały rozpędu, Jiang i jego pomocnik Luo Gan, aby zniesławić Falun Gong zorganizowali na Placu Tiananmen inscenizowane kłamstwo  samospalenia. Poprzez nieustanną propagandę nienawiści w mediach, edukacji, literaturze, ośrodkach rozrywki i innych miejscach, wykreowali w opinii publicznej nienawiść do Falun Gong i podsycili tym siłę prześladowań.

Aby zyskać dla represji poparcie, Jiang i jego zwolennicy kusili urzędników awansem politycznym, pieniędzmi i korupcją. Aktywni w prześladowaniach nagradzani byli awansami. Luo Gan, Zhou Yongkang i inni urzędnicy zostali przez Jianga awansowani do członków Stałego Komitetu Biura Politycznego KPCh. Nadużywając systemów prawnych, politycznych i ideologicznych, w celu stłumienia Falun Gong, KPCh doprowadziła Chiny do chaosu bezprawia. Władza państwowa stała się osobistym narzędziem reżimu Jianga do prześladowania Falun Gong.

Z biegiem czasu, wydajność pracowników publicznych, wyniki przedsiębiorstw, osobiste dochody mieszkańców, a nawet stopnie uczniów w szkołach, były bezpośrednio związane z ich publicznym nastawieniem do Falun Gong. Doprowadziło to do bezprecedensowej degeneracji moralnej kraju. Urzędnicy wykorzystywali swoją władzę, by na boku flirtować, a zwykli obywatele poprzez kłamstwa i oszustwa maksymalizowali osobiste korzyści.

W przeszłości nauczyciele, lekarze i sędziowie byli postrzegani jako najbardziej szanowane profesje. Ich zawody były ściśle związane z integralnością, zdrowiem i przyszłością społeczeństwa. Jednak z powodu tej nowej dewastacji kraju, nauczyciele, zamiast stawać się wzorem do naśladowania dla swoich uczniów, aby zarobić więcej pieniędzy, wchodzili do szarej strefy. Lekarze zamiast zaspokajać potrzeby pacjentów również manipulowali systemem, aby uzyskać więcej osobistych korzyści. Przymusowa grabież organów praktykujących Falun Gong zamieniła środki nowoczesnej technologii w rzeźnię. Sędziowie, teoretycznie stojący na straży systemu prawnego i praw człowieka, stali się teraz głównymi sprawcami odpowiedzialnymi za jedno z najgorszych naruszeń praw człowieka we współczesnej historii – prześladowania Falun Gong.

Społeczeństwo o niewielkiej nadziei

Kiedy utracone zostają życzliwość i sumienie, każdy w społeczeństwie staje się ofiarą.

Po tym, jak starsza kobieta o imieniu Xu Shoulan niefortunnie upadła na przystanku autobusowym, Peng Yu pomógł jej wstać i zaprowadził ją do szpitala na leczenie. Jednak Xu pozwała Penga, twierdząc, że została przez niego przewrócona na ziemię. Kiedy Peng bronił swojej niewinności, sędzia odrzucił jego tłumaczenie, mówiąc: „Jeśli jej nie przewróciłeś, dlaczego zatem jej pomogłeś i zapłaciłeś za jej leczenie?” Incydent ten stał się w Chinach dobrze znany i wywołał gorącą dyskusję. „Kiedy widzisz starszych ludzi upadających na ziemię, lepiej im nie pomagaj. W przeciwnym razie mogą wyłudzić od ciebie pieniądze” - tak rodzice uczyli swoje dzieci, przytaczając tę historię.

13 października 2011 roku, dwuletnia dziewczynka,Yueyue, została w Foshan w prowincji Guangdong potrącona przez samochód. Kierowca celowo przejechał po niej po raz drugi. W sumie obok miejsca zdarzenia przeszło 18 pieszych, ale nikt nie ruszył z pomocą. Ostatecznie, ktoś w końcu udzielił jej pomocy, było już jednak za późno i Yueyue osiem dni później zmarła.

Ankieta wykazała, że przyczyną takiej społecznej apatii było „niewystarczające poczucie bezpieczeństwa” u ludzi. Ale co to oznacza? W społeczeństwie, w którym manipuluje się wymiarem sprawiedliwości i systemem prawnym, aby atakować niewinnych, w którym ludzie przyzwalają na bezprawne prześladowanie Falun Gong, w którym praktykujący Falun Gong są aresztowani, przetrzymywani i torturowani za swoją wiarę i za bycie dobrymi ludźmi, ostatecznie każdy staje się potencjalną ofiarą.

KPCh uważa „utrzymanie stabilności” za swój najważniejszy cel. Mając to na uwadze, każdy, kto stwarza „zagrożenie” dla „stabilności”, może stać się celem ataku. „Zagrożeniem” stają się prawnicy zajmujący się prawami człowieka, obywatele, którzy apelują o swoje podstawowe prawa, emerytowani wojskowi, osoby cierpiące z powodu podania im fałszywych leków lub szczepionek, a nawet ci, którzy wołali o pomoc podczas obecnych okresów kwarantanny przypominających reżim wojskowy.

Dzięki potężnej sieci nadzoru i inwigilacji, wyszukanej technologii rozpoznawania twarzy i zaawansowanym narzędziom do cenzury internetu, każdy może stać się kolejną ofiarą brutalności KPCh. Nie ma tu wyjątków.

W tym krytycznym momencie historii kluczowe znaczenie ma odzyskanie życzliwości i sumienia. Powracając do tradycyjnych wartości, możemy wstąpić na drogę ku świetlanej przyszłości.

Tekst oryginalny ukazał się w wersji anglojęzycznej na stronie en.Minghui.org dnia 18.04.2022 r.

Dostępna wersja po angielsku

Dostępna wersja po chińsku