Jakie byłyby dzisiaj Chiny, gdyby Jiang Zemin nie rozpoczął prześladowań Falun Gong?

(Minghui.org) 30 listopada 2022 roku zmarł Jiang Zemin, były przywódca Komunistycznej Partii Chin (KPCh), akurat w czasie, kiedy to reżim napotyka na znaczące wyzwania – zarówno wewnętrzne, jak i zewnętrzne.

Na szczeblu międzynarodowym, zakończył się okres „miesiąca miodowego” współpracy między Chinami, a zachodnimi podmiotami ekonomicznymi . Odłączanie się od siebie chińskiej i amerykańskiej technologii oraz handlu, a także odwracanie się globalnego łańcucha dostaw od Chin – wszystko to stanowi duże zagrożenie dla przyszłego wzrostu ekonomicznego Chin.

Wewnątrz Chin, „utrzymanie stabilizacji” poprzez nowoczesne technologie zamieniło ten kraj w cyfrowe więzienie. Zwłaszcza podczas pandemicznej izolacji i kontroli, noszone przez Chińczyków smartfony stały się w istocie kajdankami ograniczającymi ich wolność. Zawierające kody zdrowotne aplikacje, wymagane do zainstalowania na smartfonach, używane są do śledzenia lokalizacji ludzi, przetrzymywania ich w domach oraz powstrzymywania ich od wejścia na teren zakładów pracy, transportu publicznego, budynków użyteczności publicznej, sklepów, restauracji oraz wielu innych miejsc (kody zmieniają kolor, kiedy jest wykazane większe ryzyko zachorowania na Covid-19). Drakońska polityka antycovidowa doprowadziła ludzi na skraj wytrzymałości. Wielu z nich wyszło ostatnio na ulice, aby zaprotestować przeciwko KPCh.

Wyżej wymienione wewnętrzne i zewnętrzne wyzwania wydają się być ze sobą niepowiązane. Lecz obydwa wynikają z faktu, że totalitarna KPCh mimo trwającego od dekad wzrostu ekonomicznego, nigdy nie przekształciła swojego politycznego systemu. Zatem wbrew wcześniejszym oczekiwaniom rosnąca w siłę władza partii nie przyniosła Chińczykom wolności. Wręcz przeciwnie, silna władza i wysoko rozwinięta technologia uczyniła system jeszcze bardziej totalitarnym i skorumpowanym, jak również bardziej precyzyjnym w nadzorze i kontroli ludzi na szeroką skalę.

Jak to się stało? Patrząc na stanowisko piastowane przez Jianga, korzenie tych wszystkich problemów odnaleźć  można w rozpoczęciu przez niego prześladowania Falun Gong, praktyki medytacyjnej opartej na zasadach Prawdy-Życzliwości-Cierpliwości. Falun Gong naucza, jak być dobrym człowiekiem, dzięki czemu praktykujący nie tylko stają się lepszymi obywatelami, ale także całe społeczeństwo sprowadzane jest na właściwy tor – włącznie z oderwaniem się od pokrętnych, totalitarnych rządów KPCh.

Gdyby Jiang nie rozpoczął w lipcu 1999 prześladowania Falun Gong, chińscy obywatele zyskaliby większą szansę na zdobycie wolności i uniknęliby płacenia wysokiej ceny, jaką jest cierpienie z powodu dzisiejszego wysoko skorumpowanego społeczeństwa, które na dodatek pogrążone jest w chaosie.

Brama do lepszego społeczeństwa

Po siejącej spustoszenie w latach 1966-1976 Rewolucji Kulturalnej w Chinach, KPCh była zmuszona do powrotu do niektórych tradycyjnych wartości i zaczęła promować grzeczność, próbując ponownie zyskać zaufanie ludzi. W takich właśnie okolicznościach, ćwiczenia qigong zaczęły w latach osiemdziesiątych zyskiwać na popularności. Wielu wyższych rangą członków KPCh, w celu poprawy zdrowia, także praktykowało qigong  i zaczęło wspierać rozmaite szkoły qigong. Jako, że nadprzyrodzone elementy qigong stały jednak w sprzeczności z ateistyczną ideologią komunizmu, władze chińskie cały czas stosowały politykę „bez debaty, bez promocji, bez krytycyzmu” – co oznaczało, że nikt nie mógł promować, krytykować lub dyskutować o qigong. Ze względu na swoje głębokie powiązania z tradycyjną chińską kulturą, qigong odegrał ważną rolę w osłabieniu ideologicznej kontroli KPCh. Nawet po tym, jak w 1989 roku KPCh stłumiła demokratyczny ruch podczas masakry na Placu Tiananmen, popularność qigong rosła w siłę.

W tym kontekście, w 1992 roku, pan Li Hongzhi przedstawił publicznie praktykę Falun Gong. Oprócz prowadzenia praktykujących ku poprawie ciała i umysłu, pan Li wyjaśnił także wszystkie niejasności związane z qigong. Mówiąc dokładniej, Falun Gong wzmacnia moralny charakter poprzez zasady Prawdy-Życzliwości-Cierpliwości. W związku z cudownymi korzyściami zdrowotnymi i wewnętrznym pragnieniem duchowej poprawy u ludzi, liczba praktykujących Falun Gong bardzo szybko rosła, osiągając w 1999 roku liczbę około 100 milionów. Praktykujący pochodzili z wszystkich klas społecznych – również z wysokich szczebli KPCh. Innymi słowy, mimo sztywnej ateistycznej ideologii KPCh, reżim  przez 7 lat (od 1992 do 1999 roku) przyzwalał na rozrost Falun Gong.

Gdyby Jiang nie rozpoczął w 1999 roku prześladowania Falun Gong, więcej ludzi odniosłoby korzyści z napotkania tej pokojowej praktyki. Sami zostaliby praktykującymi lub byliby pod pozytywnym wpływem praktykujących ze swojego bliskiego otoczenia. Praktykujący Falun Gong starają się żyć zgodnie z zasadami Prawdy-Życzliwości-Cierpliwości oraz stawać się lepszymi, bardziej produktywnymi i odpowiedzialnymi obywatelami. Ich zachowanie oraz szlachetny charakter często również inspirowałoby ich członków rodziny, krewnych, sąsiadów, współpracowników oraz przyjaciół do poprawy siebie i stania się lepszymi ludźmi. Im więcej praktykujących byłoby w społeczeństwie, tym wyższe wartości moralne byłyby przez nie wyznawane. Taka wzmacniająca siła ustabilizowałaby społeczeństwo i w połączeniu ze wzrostem ekonomicznym, potencjalnie mogłaby złamać przymus idelogii ateistycznej KPCh. Gdyby więcej ludzi wierzyło w to, że „dobro jest wynagradzane, a zło karane”, wówczas ogół społeczeństwa zachowałby integralność i uniknięto by wielu obecnych chaotycznych problemów – takich, jak korupcja, wolność seksualna, narkomania, podrabiane towary i zatruta żywność. W chwili obecnej, chińskie społeczeństwo mierzy się z kryzysem zaufania. Ludzie gardzą biedą, lecz prostytucją już nie. Skorumpowani urzędnicy gonią za osobistymi korzyściami, pomijając wartości etyczne.

Przywrócenie wartości moralnych z pomocą Falun Gong mogłoby stać się bramą do lepszego społeczeństwa, lecz Jiang zablokował to swoją brutalnością i kłamstwami.

Naród wywiedziony w pole

Aby w pełni zinstytucjonalizować prześladowanie, Jiang utworzył pozaprawną komórkę – Biuro 610, która przenikała cały aparat urzędniczy na wszystkich szczeblach. Kiedy siły policyjne, systemy sądowe oraz protektoraty były używane jako narzędzia do przeprowadzania prześladowań, chiński slogan „rządów prawa” stał się zwykłym kłamstwem zwodzącym ludzi.

Reżim Jianga celowo wprowadził społeczeństwo w błąd, wywołując w nim poparcie dla prześladowań Falun Gong poprzez mobilizację podległych mediów do niekończącego oczerniania praktyki i wzniecania nienawiści w ludziach przy pomocy oszczerczej propagandy, takiej jak kłamstwo samospalenia na Placu Tiananmen. Dodatkowo, aby zablokować dostęp do informacji o prześladowaniach, wdrożono zaawansowane narzędzia technologiczne. Kluczowe słowa, takie jak „Falun Gong”, czy „Prawda-Życzliwość-Cierpliwość”, stały się w społeczeństwie tabu, co przyspieszyło upadek moralny w Chinach. Prokuratura i sądy stały się pionkami do oskarżania i wydawania wyroków na praktykujących. Wielu uwięzionych praktykujących było torturowanych i doszło do rozpadu ich rodzin. Co więcej, szeroko rozpowszechnione ośrodki prania mózgu oraz nielegalne więzienie praktykujących Falun Gong, razem z bezprecedensową zbrodnią przymusowej grabieży organów, pogrążyły Chiny w otchłani chaosu.

Ofiarami są nie tylko praktykujący Falun Gong i ich rodziny. Gdy rozpoczęły się prześladowania, Jiang podpisał rozkaz: „Oczernić opinię o nich [praktykujących], doprowadzić ich do bankructwa i zniszczyć fizycznie”. Kiedy tylko infrastruktura prześladowcza i maszyna do zabijania wymierzona w Falun Gong stała się dobrze zasilana i wydajnie działająca, mogła z łatwością być skierowana także w ogół społeczeństwa. Kiedy chińscy obywatele znosili ogromne cierpienia związane z polityką antycovidową i w ostatnim czasie protestowali, wielu z ich nie zdawało sobie nawet sprawy, że na długi czas wcześniej, KPCh wdrożyła przeciw praktykującym politykę anty-Falun Gong, jako że Jiang przysiągł wyplenić Falun Gong w ciągu 3 miesięcy od rozpoczęcia prześladowań.

Łamanie praw człowieka w Chinach nie jest odosobnionym problemem. Kiedy Jiang zaczął w 1999 roku tłumić Falun Gong, Chiny ogarniała fala ekonomicznej globalizacji. Po wejściu do Światowej Organizacji Handlu nastąpił ogromny napływ kapitału i technologii. Jednak za przeszło dwudziestoletnim wzrostem ekonomicznym stoi tania siła robocza i poważne łamanie praw człowieka, wymierzone przede wszystkim w praktykujących Falun Gong.

W odpowiedzi na krytykę międzynarodowej społeczności w sprawie łamania praw człowieka, Jiang uciszył krytyków, obiecując im bardziej intratne interesy. W miarę zwiększania się nacisków, Jiang stał się bardziej skłonny ku dążeniom do krótkoterminowych korzyści, takich jak niezrównoważony wzrost gospodarczy i niezrównoważony wzrost PKB. Oznacza to, że Jiang postawił sobie za cel przysłonić wszystkie przejawy łamania praw człowieka ryzykownym i krótkowzrocznym wyprzedzaniem krzywej ekonomicznej (przykładowo przez osiągnięcie ponadprzeciętnego tempa wzrostu PKB lub innych wskaźników ekonomicznych). W międzyczasie aparat państwowy do spraw utrzymywania stabilizacji zintensyfikował działania na rzecz blokowania informacji na temat prześladowań Falun Gong i innych działań łamiących prawa człowieka, podczas gdy ludzie tracili wolność w okowach cenzury, monitoringu internetowego, systemów rozpoznawania twarzy, danych śledzących preferencje i sztucznej inteligencji.

To, co wydarzyło się w ciągu ostatnich kilku dekad służy jako poważna lekcja. Bez ochrony praw człowieka, silny wzrost ekonomiczny sam w sobie jest nie tylko niezrównoważony, lecz prowadzi także do straszliwych konsekwencji totalitarnych rządów bez wolności. Innymi słowy, jest to niczym budowanie domu na piasku – rozpadnie się on prędzej czy później.

Następny rozdział w historii

Po śmierci w 1997 roku swego poprzednika, Denga Xiaopinga, pragnienie władzy u Jianga poszło w skrajność. Nie mógł znieść popularności praktyki Falun Gong i jej założyciela pana Li Hongzhi. Kiedy Jiang nakazał studiowanie swojego ideologicznego sformułowania „potrójnego reprezentowania” (reprezentowanie przez KPCh podstawowych interesów zdecydowanej większości Chińczyków, reprezentowanie kierowania się w stronę zaawansowanej kultury oraz reprezentowanie tendencji rozwojowych zaawansowanych sił wytwórczych), niewielu ludzi wzięło to na poważnie i traktowali to jedynie jako zadanie polityczne, gdyż wbrew twierdzeniom Jianga, KPCh nigdy nie reprezentowała tych trzech rzeczy. W przeciwieństwie do tego, Li Hongzhi oraz zasady Prawdy-Życzliwości-Cierpliwości podbiły serca dziesiątków milionów ludzi i przewodniczyły im w stawaniu się lepszymi obywatelami. Chociaż sześciu z siedmiu stałych członków Centralnego Politbiura sprzeciwiało się tłumieniu Falun Gong, Jiang i tak samodzielnie je rozpoczął wpychając Chiny na ścieżkę prowadzącą je w dół ku braku wolności, praw człowieka i moralnych wartości.

Kiedy zachodnie media donosiły o śmierci Jianga, wiele z nich (m.in. BBC, Washington Post, New York Times i inne) cytowało internetowe komentarze Chińczyków, opisujące go jako ropuchę. Nawet w okresie, gdy Jiang pełnił funkcję burmistrza Szanghaju (1985-1989), ludzie szeptali między sobą, że Jiang jest wcieleniem ropuchy. Opublikowana w 2005 roku książka Jiang Zemin Qi Ren („Prawdziwa Historia Jianga Zemina”), wyjaśnia bardziej szczegółowo, jak to złowroga dusza zazdrości opętała żabę w starożytnym grobie, a w późniejszym czasie ropucha reinkarnowała jako Jiang.

Krążył także dowcip o Jiangu. Odwiedził on raz słynnego mnicha, aby spytać, jak długo będzie żył. Mnich powiedział, że umrze w święto. Kiedy Jiang zapytał, w które święto, mnich odpowiedział, że niezależnie, w który dzień umrze, stanie się on świętem.

Jak omówiono wyżej, Jiang nie tylko prześladował Falun Gong, ale także pogrążył Chiny i nie tylko one, w bagnie niekończących się katastrof. Wraz z jego śmiercią nadszedł czas na rozważenie przed jakimi opcjami stoją Chiny i reszta świata. Czy Chiny mogą powrócić do miejsca, w którym były przed erą Jianga – z pominięciem masakry na Placu Tiananmen? Jest to możliwe. Ale najprawdopodobniej następny rozdział w historii nie nastanie dopóki ludzie nie uświadomią sobie zbrodni, jakie popełnił Jiang i pociągną go do odpowiedzialności za grzechy, które popełnił.

Tekst oryginalny ukazał się w wersji anglojęzycznej na stronie en.Minghui.org dnia 4.12.2022 r.

Dostępna wersja po angielsku

Dostępna wersja po chińsku