Opowieści o cierpliwości w starożytnych cywilizacjach

(Minghui.org) Było wiele opowieści o cierpliwości zarówno w cywilizacjach wschodnich, jak i zachodnich.

Według starożytnej mitologii greckiej jeden z Tytanów, Prometeusz, bóg ognia, gdy zobaczył jak ciężkie jest ludzkie życie, zlitował się nad ludźmi i ukradł ogień Apollinowi, bogu Słońca, aby im go podarować. Zeus, król bogów Olimpu, ukarał Prometeusza przywiązując go do klifu w górach Kaukazu, wystawiając na działanie żywiołów. Każdego dnia wysyłano orła, aby wyrywał mu wątrobę i ją pożerał. W ciągu nocy jego wątroba odrastała, aby w niekończącym się cyklu zostać ponownie pożarta następnego dnia. Przez długi czas znosił on skrajne cierpienie, by zostać w końcu uwolnionym przez Heraklesa, który strzałą zestrzelił orła.

Sima Qian był historykiem we wczesnej dynastii Han (206 p.n.e. - 220 n.e.) w Chinach. Mimo, że za wypowiadanie się w obronie generała obwinionego o niepowodzenie kampanii przeciwko Xiongnu (agresywnej i potężnej grupie plemiennej na północnych rubieżach Chin) został ukarany kastracją, zniósł ból i upokorzenie, i aby spełnić ostatnie życzenie swego ojca, w więzieniu ukończył swoje epickie dzieło chińskiej historiografii Records of the Grand Historian. Kiedyś powiedział: „Chociaż śmierć spotyka wszystkich ludzi jednakowo, może być cięższa niż góra Tai lub lżejsza niż piórko”.

W rzeczywistości, znaczenie cierpliwości jako formy samodoskonalenia jest bardzo szerokie. Większość ludzi myśli, że „cierpliwość” oznacza wytrwałość [w znoszeniu czegoś]. To tylko jeden aspekt koncepcji. „Cierpliwość” to także wyrozumiałość, zdolność do znoszenia trudności i ponoszenia strat, świadomość siebie, akceptacja, wytrwałość, poczucie odpowiedzialności i osiągnięć, szlachetność bez arogancji, zwyciężanie bez buntowniczości, cnota i pokora, siła i tolerancja, zdolność do porzucania przywiązań, wzgląd na innych i tak dalej, i tak dalej.

Chiński znak „cierpliwości” składa się z „noża” na górze i „serca” na dole. Nie oznacza to – w wyznawanym przez wielu wąskim tego znaczeniu – że trzeba wytrwać i nic nie robić, nawet gdy nóż wbija się w serce. Zamiast tego, w obliczu noża, ludzie powinni używać serca, aby konflikty rozwiązywać. Bądź odważny i spokojny w kryzysie, bądź pewny siebie i zdecydowany, z mądrością unikaj konfrontacji, minimalizuj niepotrzebną konsumpcję i straty, a do rozwiązywania konfliktów przyjmuj altruistyczne podejście.

Cierpliwość nie polega na powstrzymywaniu urazy lub żalu w sercu. Ponieważ, jeśli ktoś trzyma w sobie takie uczucia, jego klatka piersiowa będzie ciężka, a wątroba i nerki zostaną uszkodzone. Kiedy wątroba jest dotknięta chorobą, osoba łatwo traci nad sobą panowanie; kiedy nerki są dotknięte chorobą, osoba czuje się zamroczona, co może prowadzić do nieprawidłowego mówienia i zachowania. Dlatego, praktykowanie cierpliwości może osobie proaktywnie znosić trudności, rozwiązując jednocześnie problemy z mądrością.

Znoszenie upokorzenia

Znany uczony Su Shi, z epoki Northern Song (960-1127) kiedyś powiedział: „Kiedy przeciętny człowiek zostaje upokorzony, wyciąga miecz, by walczyć”. To nie jest oznaka prawdziwej odwagi. Prawdziwie odważny człowiek, gdy tylko zostanie skonfrontowany z agresorem nie rozpoczyna walki. Zamiast tego przyjmuje postawę tolerancyjną, aby spróbować rozwiązać konflikt, dając przeciwnikowi szansę na uspokojenie się. Nawet w obliczu nie sprowokowanych przez siebie wyzwisk, zachowuje spokój.

Han Xin, bohater-współzałożyciel Zachodniej Dynastii Han, był oprócz genialnych strategii wojskowych i mądrości, szczerze podziwiany przez późniejsze pokolenia za „wielkie wytrzymałe serce”.

Kiedy był młody, uprawiał sztuki walki i zawsze nosił miecz.

Pewnego dnia, gdy szedł ulicą, młody mężczyzna obraził go, mówiąc: „Jesteś wysoki i lubisz nosić miecz, ale tak naprawdę jesteś tchórzem. Jeśli naprawdę nie boisz się śmierci, przebij mnie swoim mieczem; jeśli nie, to żeby się uchronić, będziesz musiał przeczołgać się pomiędzy moimi nogami”.

Han Xin spojrzał na młodzieńca, po czym pochylił się i przeczołgał między jego nogami. Wszystkie widzące to osoby śmiały się z Han Xina, myśląc, że jest tchórzem.

Później, Han Xin został generałem Liu Banga. Pewnego dnia wezwał mężczyznę, który w przeszłości go obraził i powiedział do obecnych: „To silny człowiek. Kiedy wiele lat temu mnie obraził, mogłem go od razu zabić. Ale nie miałem żadnego uzasadnionego powodu, aby to zrobić, więc dałem się upokorzyć. Nie osiągnąłbym tego, co osiągnąłem, gdybym wtedy nie zniósł takiego upokorzenia”.

Mężczyzna błagał go o przebaczenie. Han Xin nie tylko wybaczył mu krzywdę, ale także mianował go drobnym urzędnikiem.

Cierpliwość nie polega na byciu słabym i kłanianiu się innym. Chodzi o unikanie niepotrzebnych kłopotów i umiejętność harmonijnego współżycia z innymi. Pokazuje otwartość umysłu silnej osoby.

„Spanie na gałązkach chrustu i smakowanie żółci”

Wszyscy w Chinach znają przysłowie: „Wyśpij się na chruście i posmakuj żółci”. Mówi ono o tym, jak Goujian, król Yue, aby wzmocnić swoje postanowienie zemsty, znosił narzucone sobie po porażce trudności.

Przez dziesięciolecia, aby mieć w pamięci upokorzenie jakiego doznał z rąk wroga, królestwa Wu, upierał się, by w nocy spać na szorstkich gałęziach chrustu i przed każdym posiłkiem smakował gorzkiej żółci. „Cierpliwość” w tym kontekście odnosi się do poczucia wytrwałości i odpowiedzialności.

Co wycierpiał? W 498 p.n.e. Helü, król Wu, zaatakował krainę Yue, lecz został pokonany i zmarł z powodu odniesionych ran. Dwa lata później, jego syn Fuchai poprowadził swoje wojska do ponownego ataku na Yue i ją podbił. Goujian, król Yue, został zabrany do Wu, aby służyć jako niewolnik Fuchai, króla Wu.

Pewnego dnia król Fuchai zachorował. Goujian zaproponował, że spróbuje jego odchodów i z radością mu pogratulował: „Sądząc po kolorze i smaku odchodów, Wasza Wysokość jest zdrowy i może być spokojny”.

Trzy lata później król Wu odesłał Goujiana z powrotem do Yue. Po powrocie do własnego kraju, Goujian nadal żył tak samo jak wtedy, gdy był jeńcem w Wu i stał się jeszcze bardziej pracowity i oszczędny. Kochał swój lud, podnosił na duchu urzędników i szkolił żołnierzy.

Obok miejsca, w którym siadał wieszał woreczek z żółcią i często się w niego wpatrywał. Zawsze przed każdym posiłkiem najpierw tej żółci próbował.

Po 22 latach planowania i przygotowań Goujian rozpoczął ofensywę i pokonał Wu. Został okrzyknięty władcą i zwrócił ziemie okupowane przez Wu krajom Chu, Song i Lu.

Na przestrzeni dziejów ci, którzy potrafili dokonać wielkich rzeczy wykazywali się niezwykłą siłą woli i determinacją.

Historia Su Wu pasącego owce

W 100 roku p.n.e. Xiongnu, agresywna i potężna grupa plemienna z północnej granicy Chin, starała się nawiązać przyjazne stosunki z dynastią Han. Cesarz Han, Wu, wysłał więc pod przewodnictwem Su Wu delegację liczącą ponad 100 osób, aby złożyła wizytę Xiongnu. Jednak gdy miała już wracać do domu, wśród Xiongnu wybuchły wewnętrzne zamieszki. Zatrzymali Su Wu i jego ludzi nakazując im poddanie się. Najpierw próbowali przekupić Su Wu pieniędzmi i oficjalnymi stanowiskami, lecz on wszystkie ich oferty odrzucił.

Władca Xiongnu wydał następnie rozkaz zamknięcia go bez jedzenia i picia w otwartej celi, w ziemi. Su Wu nadal nie chciał się ukorzyć. Przeżył, jedząc swój kożuch i śnieg. Władca podziwiał silną wolę i uczciwość Su Wu. Nie chciał go zabić, ale nie chciał też pozwolić mu wrócić do Han.

Pory roku zmieniały się bez nadziei na powrót Su Wu do domu, do Han. Nie mógł powstrzymać smutku. Gdy ocierał łzy rękawem, jedna z owiec spojrzała na niego i zabeczała, jakby chciała go tym pocieszyć.

Później władca Xiongnu zesłał Su Wu nad jezioro Bajkał, aby opiekował się stadem owiec. Powiedział, że będzie mógł wrócić do Han, kiedy urodzi się tam jagnię. Lecz kiedy Su Wu dotarł nad jezioro Bajkał, zobaczył, że wszystkie owce to barany. Pasał owce dzień po dniu używając królewskiej laski Han jako laski pasterskiej.

Sezon po sezonie, rok po roku jego włosy posiwiały, lecz Su Wu pozostał stanowczy i nigdy nie naginał zasad dla osobistych korzyści.

Dziewiętnaście lat później, o sytuacji Su Wu dowiedzieli się od jednego z jego byłych asystentów ambasadorowie dynastii Han. Władca Xiongnu przyznał, że on wciąż żyje i pozwolił posłańcom Han zabrać go z powrotem do Chang'an, stolicy dynastii Han.

Nieugięta cierpliwość Su Wu pokazała jego szczerą lojalność wobec dynastii Han. Aby stać na straży sprawiedliwości, zniósł wielki ból i cierpienie i nigdy nie naruszył uczciwości dla osobistych korzyści.

Historia Su Wu pasącego owce, jest wśród Chińczyków z podziwem przekazywana z pokolenia na pokolenie.

Tekst oryginalny ukazał się w wersji anglojęzycznej na stronie en.Minghui.org dnia 16.03.2021 r.  

Dostępna wersja po angielsku

Dostępna wersja po chińsku