​Czego brakuje w nekrologu Jiang Zemina?

(Minghui.org) 30 listopada chińskie władze opublikowały nekrolog ogłaszający śmierć byłego przywódcy Komunistycznej Partii Chin (KPCh) Jiang Zemina.

W nekrologu podano, że Jiang był wybitnym przywódcą komunistycznych Chin, pominięto w nim jednak kilka podstawowych faktów na jego temat. Na przykład: na najwyższe stanowisko awansował za swoją aktywną rolę w rozprawieniu się w 1989 roku ze studenckim ruchem demokratycznym. Zdradził Chiny, oddając ziemię Rosji. Zamienił Chiny w skorumpowane państwo. Prześladując Falun Gong, podkopał moralne podstawy Chin.

Jiang próbuje napisać historię na nowo

Jiang Shijun, ojciec Jiang Zemina, był członkiem dwóch zdradzieckich organizacji: „Pokojowego Ocalenia Narodowego” (ang. Peaceful National Salvation) i „Komitetu Tymczasowego Utrzymania Nanjin” (ang. Nanjin Temporary Maintenance Committee). Pod koniec listopada 1940 roku dołączył do rządu Wang Jingwei w mieście Nanjing, w prowincji Jiangsu – zdradzieckiego marionetkowego rządu reżimu Japończyków. Według opublikowanej w 2005 roku książki Anything for Power: The Real Story of China’s Jiang Zemin (pol. Wszystko dla władzy: prawdziwa historia Jiang Zemina), Jiang Shijun został mianowany wiceministrem w Ministerstwie Propagandy rządu Wanga, a także przewodniczącym komitetu redakcyjnego tej instytucji. Wraz z innymi zdrajcami, takimi jak znany pisarz Hu Lancheng, Jiang Shijun za „doskonałe” wyniki otrzymał od japońskich najeźdźców wiele nagród.

Jiang Shijun miał duże oczekiwania co do swojego syna Jiang Zemina, wysłał go więc na „cykl szkoleniowy Młodych Liderów Uniwersytetu Nanjing” będący ośrodkiem szkolenia agentów specjalnych marionetkowego reżimu. Cykl odbywał się pod egidą Uniwersytetu Centralnego w Nanjing, więc Jiang Zemin i inni przeszkoleni agenci specjalni zostali faktycznie przyjęci na Uniwersytet Centralny.

Ponieważ najeżdżająca armia japońska zmonopolizowała później opiumowy biznes marionetkowego reżimu, Jiang Shijun i inni urzędnicy Ministerstwa Propagandy zorganizowali w 1943 roku studenckie protesty przeciwko kontrolowanym przez Japończyków sklepom z opium. Jego syn Jiang Zemin kierował tymi działaniami.

KPCh nigdy otwarcie nie przyznała, że Jiang Zemin urodził się w rodzinie zdrajcy i był zaangażowany w szkolenie agentów specjalnych. Kiedy Jiang w 2005 roku zatrudnił amerykańskiego bankiera inwestycyjnego i autora Roberta Lawrence'a Kuhna do napisania biografii, zmienił tę część historii, twierdząc, że w 1943 roku dołączył do ruchów studenckich kierowanych przez operującą wówczas w podziemiu KPCh.

Jiang sfabrykował również inną informację, twierdząc, że w wieku 13 lat został adoptowany przez swojego wuja Jiang Shangqinga, członka KPCh. Niewiele osób wiedziało, że Jiang Shangqing już wtedy nie żył, niemniej jednak kłamstwo o „adopcji” zakryło ślady po zdradzie Jianga.

Jiang zdradza Chiny jako agent specjalny KGB

Po przejęciu władzy przez KPCh w 1949 roku Jiang Zemin został inżynierem. Opierając się na kłamstwie, że był osieroconym synem męczennika Jiang Shangqinga, był w stanie zbliżyć się do podwładnego Jiang Shangqinga, Wang Daohana, który pomógł mu rozpocząć wspinaczkę na szczyty hierarchii władzy KPCh.

Kiedy w 1955 roku Jiang Zemin i 12 innych osób zostało wysłanych do Moskwy na szkolenie, Jiang grał na instrumentach, śpiewał piosenki i opowiadał dowcipy, aby zwrócić na siebie uwagę. Zainteresowało się nim KGB. Okazało się, że kiedy w 1945 roku Armia Czerwona pokonała Japończyków i wkroczyła do Chin, znalazła kompletne akta działań pro-japońskich agentów specjalnych, w tym te związane z „cyklem szkoleniowym Młodych Liderów Uniwersytetu Nanjing”. Po odkryciu, że Jiang Zemin był synem notorycznego zdrajcy Jiang Shijuna i że osobiście służył wówczas jako agent specjalny Japończyków, KGB podsunęło mu tajną kochankę o imieniu Klava, aby uwiodła Jiang Zemina.

Zgodnie z oczekiwaniami Jiang wpadł w pułapkę i gdy oddał się romansowi pojawili się agenci KGB. Obiecali Jiangowi zachować w tajemnicy jego zdradziecką historię i romans z Klavą „pod jednym warunkiem, a mianowicie, że Jiang wstąpi do Dalekowschodniego Biura KGB i będzie zbierał dane wywiadowcze na temat chińskich studentów mieszkających w Związku Sowieckim oraz dostarczał pewnych informacji dotyczących Chin”, według The Real Story of China Jiang Zemin. „I tak się stało, że po powrocie z Moskwy do Chin Jiang rzeczywiście kontynuował pracę dla KGB”.

11 grudnia 1999 roku tuba medialna rządu KPCh, gazeta The People's Daily, krótko poinformowała, że Jiang Zemin i ówczesny przywódca Rosji Borys Jelcyn podpisali w Pekinie trzy chińsko-rosyjskie porozumienia graniczne zgodnie z którymi Chiny scedowały na Rosję wschodnią część chińsko-sowieckiej granicy – ponad 1 milion kilometrów kwadratowych (390 000 mil kwadratowych) terytorium Chin – i przyłączyły je do Rosji.

Podczas gdy w biografii Jianga przedstawiono go, jakby osiągał jedynie sukcesy, w ogóle nie wspomniano o jego spotkaniu na wysokim szczeblu z Jelcynem i trzech porozumieniach granicznych. Aby spojrzeć na to z innej perspektywy, scedowana ziemia była ponad 30 razy większa od Tajwanu. Z 9,6 miliona kilometrów kwadratowych Chin, pustynie i jałowe tereny stanowią około 33% wszystkich gruntów, a grunty poważnie zerodowane stanowią około 38%. Zatem tylko mniej niż jedna trzecia wszystkich gruntów nadaje się do zamieszkania. Jednak rozległa i bogata ziemia, którą Jiang oddał, była bezmierna i żyzna, odziedziczona po poprzednich pokoleniach, bogata w lasy, minerały i ropę, które są ważnymi zasobami.

Z tego powodu wiele osób nazwało Jianga największym zdrajcą Chin. Ale nawet następcy Jianga nie odważyli się tych skandali ujawnić, ponieważ poważnie zagroziłoby to „chwalebnej” historii i legitymizacji władzy KPCh.

Korupcja i gromadzenie fortuny

Na najwyższe stanowisko w KPCh Jiang wspiął się, gdyż w 1989 roku stłumił studencki ruch demokratyczny. Był niekompetentny w zarządzaniu krajem, został jednak dobrze wyszkolony przez swojego zdradzieckiego ojca w tym, jak przypodobać się innym, wykorzystując swoje uzdolnienia, takie jak gra na instrumentach, śpiewanie i tak dalej.

Kiedy Jiang pod koniec czerwca 1996 roku odwiedził Hiszpanię, król Hiszpanii Juan Carlos zaprosił go na przegląd gwardii honorowej. Ku zaskoczeniu króla Carlosa, w tym samym momencie Jiang wyjął grzebień i w obecności króla zaczął się czesać. Tego wieczoru, podczas powitalnego bankietu na jego cześć, Jiang usiadł na prawo od królowej. Po raz kolejny zaczął też przed kamerą czesać włosy. 25 czerwca 1996 roku największa gazeta w Hiszpanii, El País, jak również wiele innych gazet, opublikowały na pierwszych stronach zdjęcie i artykuł o incydencie z czesaniem włosów.

Były też niezliczone incydenty, kiedy Jiang popisywał się swoją muzykalnością, śpiewem i tańcem. Jeden z przykładów miał miejsce 30 marca 1999 roku, kiedy Jiang w towarzystwie prezydenta Austrii Thomasa Klestila odwiedził Salzburg, rodzinne miasto Mozarta. Najcenniejszym przedmiotem w dawnej rezydencji Mozarta był wiedeński fortepian, który sam maestro kupił w 1785 roku. Po tym, jak prezydent przedstawił 200-letni antyk, Jiang podbiegł do fortepianu, usiadł na stołek, otworzył fortepian i zaczął grać. Zamiast reprezentatywnych dzieł Mozarta zagrał chińską piosenkę pt. „Wave Upon Wave in the Honghu Lake”. Prezydent Klestil, wyraźnie zakłopotany, wyraźnie pragnął, by Jiang zaprzestał grać na cennym antyku maestro, lecz zgodnie z etykietą dyplomatyczną nie mógł zainterweniować. Nieświadomy tego Jiang grał dalej na pianinie, patrząc lubieżnie na stojącą obok młodą Chinkę i mając nadzieję, że zdobędzie jej podziw.

Dobrze znany w Chinach był również romans Jianga z piosenkarką Song Zuying. Po tym, jak w 1991 roku Song zadebiutowała na noworocznej gali centralnej telewizji państwowej CCTV zorganizowanej przez KPCh, przykuła uwagę Jianga. Song szybko awansowała, a po jednym z występów Jiang potajemnie wręczył jej małą karteczkę z napisem: „Przyjdź do swojego starszego brata, kiedy będziesz w potrzebie. Starszy brat może pomóc ci wszystko rozwiązać”. Później Song rozwiodła się z mężem, aby ona i Jiang mogli się częściej spotykać w dogodnych warunkach, a Jiang dał również Song Czerwoną Kartę, aby miała wstęp do Zhongnanhai (centralnego kompleksu rządowego KPCh). Nie trzeba dodawać, że ci, którzy ośmielali się ujawnić te informacje lub wszcząć śledztwo w tych sprawach, spotykali się z odwetem.

Jiang był nie tylko rozwiązły, ale i skorumpowany. Miał motto, które brzmiało: „Gromadź bogactwo, zachowując dyskrecję”. Po tym, jak w 1992 roku jego syn Jiang Mianheng wrócił ze Stanów Zjednoczonych, zbudował przy wsparciu Jiang Zemina gigantyczne przedsiębiorstwo telekomunikacyjne, dzięki czemu Jiang Mianheng stał się najbardziej skorumpowaną osobą w Chinach. Mało tego, w 1999 roku Jiang Mianheng został mianowany wiceprezesem Chińskiej Akademii Nauk, mimo że posiadał niewielkie osiągnięcia i nigdy nie był profesorem.

Zagraniczne źródła podają, że rodzina Jianga posiada zagraniczne aktywa o wartości co najmniej 1 biliona USD, z których co najmniej połowa została wyprana. Media w Hongkongu poinformowały kiedyś, że Bank Rozrachunków Międzynarodowych (ang. Bank for International Settlements) odkrył nieodebraną sumę ponad 2 miliardów dolarów, która pochodziła z Chin. Liu Jinbao, ówczesny wiceprezes Bank of China, ujawnił później – po tym, jak został aresztowany – źródło tych funduszy. Powiedział, że pieniądze należały do Jiang Zemina, który przed 16. Kongresem Narodowym KPCh przygotował sobie plan awaryjny, przesyłając fundusze za granicę.

Korupcja Jianga szybko rozprzestrzeniła się na urzędników niższego szczebla. Agencja Reuters poinformowała, że byłemu sekretarzowi Centralnego Komitetu ds. Politycznych i Prawnych (ang. Political and Legal Affairs Committee, PLAC) oraz ministrowi bezpieczeństwa publicznego Chin, Zhou Yongkangowi, skonfiskowano aktywa o wartości co najmniej 90 mld juanów (czyli 14,5 mld USD). Guo Boxiong i Xu Caihou, dwaj wiceprzewodniczący Centralnej Komisji Wojskowej, zostali uznani za winnych korupcji i gromadzenia fortun poprzez sprzedaż stanowisk wojskowych.

W rezultacie armia stała się hipermarketem władzy, pieniędzy i transakcji seksualnych. Do tej pory przeprowadzono dochodzenia wobec ponad 160 generałów i ponad 400 urzędników szczebla wicegubernatora (lub wiceministra). Wśród nich 121 urzędników wzięło co najmniej ponad 100 milionów juanów łapówek. Za skorumpowanych uznani zostali również urzędnicy niższego szczebla. Sheng Fenggang, wiejski sekretarz partii w Pekinie, miał 31 kilogramów złota, gotówkę o wartości ponad 7,2 miliona juanów, ponad 20 luksusowych samochodów i gabloty pełne najlepszych win.

Łapówki wzięte przez urzędników i rozdzielone między ludzi mogłyby rozwiązać problem biedy w Chinach.

Niestety, powyższe fakty i liczby nie były widoczne w nekrologu Jianga. Gdyby Chińczycy znali prawdę, prawdopodobnie mieliby inny rodzaj „podziwu” dla „wybitnego” przywództwa Jianga.

Korupcja i handel ludźmi w wojsku

Z powyższego widać, że KPCh jest zepsuta do szpiku kości. W końcu Jiang poza tłumieniem ruchu demokratycznego miał niewiele kwalifikacji do bycia głową państwa. Aby zabezpieczyć swoją pozycję jako I Sekretarz Partii i przewodniczący Centralnej Armii, i kupić lojalność ludzi, nadawał liczne tytuły, tolerował przemyt i korupcję oraz pozwolił rozkwitnąć handlowi seksem.

Tylko w latach 1993-2004 Jiang awansował 79 generałów wojskowych, a liczba generałów dywizji i generałów poruczników sięgała setek. 23 stycznia 1996 roku Jiang powiedział swoim podwładnym: „Ładny dziś dzień. Może dla zabawy awansujemy kilku generałów?”. Tego dnia czterech oficjeli zostało generałami.

W połowie lat 80. wojsko, aby pokryć koszty utrzymania i „wspierać wojsko wojskiem”, zaczęło robić interesy. Po tym, jak w 1989 roku Jiang przejął władzę, pozwolił by te swawolne praktyki biznesowe i korupcja rozkwitły w wojsku. Doprowadziło to do bezprecedensowej korupcji w wojsku, a przemyt w armii był przeprowadzany na jeszcze większą skalę niż piracki.

We wrześniu 1998 roku, na krajowej konferencji poświęconej przemytowi, ówczesny premier Zhu Rongji ujawnił kilka statystyk. Tylko w ciągu pierwszych sześciu miesięcy tego roku armia zastrzeliła 450 celników, policjantów i innych funkcjonariuszy organów ścigania, a ponad 2200 zostało rannych. Spośród 800 miliardów juanów pochodzących co roku z przemytu co najmniej 500 milionów pochodziło z wojska. Zakładając, że uchylanie się od płacenia podatków stanowiło jedną trzecią kosztu towaru, oznacza to, że wojsko zgarnęło w tym okresie 160 bilionów juanów. Pieniądze te nie pokrywały wydatków wojskowych, lecz trafiały do kieszeni urzędników.

Korupcja szybko doprowadziła do handlu seksem. W 1995 roku sam III Wydział Sztabu Generalnego posiadał 15 takich „rozrywkowych” obiektów, w których zatrudnionych było 476 młodych kobiet świadczących „pełne” usługi. Poza tym wojsko posiadało wiele klubów, pensjonatów, sanatoriów i kurortów, w których wysocy urzędnicy cieszyli się takimi „przyjemnościami” ze środków publicznych. Sytuacja ta osiągnęła szczyt w 1997 roku.

Obiekty te zostały podzielone na obiekty najwyższego standardu, średniego i niższego. W Chinach, w całym kraju było osiem obiektów najwyższego standardu, które świadczyły usługi przez cały rok, 24 godziny na dobę. W całym kraju było też ponad 30 obiektów wysokiej klasy, które każdego dnia były w pełni zarezerwowane. Obiekty najwyższego standardu były wspaniałe i luksusowe, z helikopterami wojskowymi Z-9 do użytku w razie potrzeby. Kelnerki, asystentki, pielęgniarki i inne pracownice były młodymi niezamężnymi kobietami. Po zaopiniowaniu politycznym i wybraniu ich spośród wojskowych i policyjnych zespołów artystycznych, wojskowych i policyjnych szkół zdrowia oraz agencji rządowych, przed rozpoczęciem pracy w tych obiektach przechodziły również szkolenie kulturalne, społeczne, literackie, dotyczące etykiety, i inne.

W nekrologu napisano, że Jiang rządził armią ściśle zgodnie z prawem, co przyniosło wielkie osiągnięcia. Jak wspomniano powyżej, w zasadzie było na odwrót. W Chinach żartuje się, że w wiadomościach KPCh tylko prognoza pogody jest prawdziwa, podczas gdy wszystko inne jest fałszywe.

Niszczenie wartości moralnych

Gdy Jiang i jego zwolennicy całym tym chaosem rujnowali Chiny, na horyzoncie pojawiła się nowa nadzieja. W 1992 roku opinii publicznej został przedstawiony przez pana Li Hongzhi Falun Gong, system medytacyjny oparty na zasadach Prawdy-Życzliwości-Cierpliwości. Jego głębokie zasady i cudowna moc uzdrowienia ciała i poprawy charakteru szybko przyciągnęły dziesiątki milionów praktykujących.

Jiang uznał praktykę Falun Gong za zagrożenie i pomimo sprzeciwu wszystkich innych stałych członków Centralnego Biura Politycznego poprzysiągł zmiażdżyć tę dyscyplinę medytacyjną. Twierdząc, że Falun Gong zagraża partii, on i jego zwolennicy poinstruowali policję, służby wywiadowcze i media informacyjne, aby sfabrykowały materiały oczerniające Falun Gong. 7 czerwca 1999 roku, na posiedzeniu Biura Politycznego Komitetu Centralnego KPCh, nie mając żadnych dowodów, wezwał w swoim przemówieniu do przyspieszenia wysiłków zmierzających do stłumienia Falun Gong. „To jest walka polityczna pomiędzy partią, a jej wrogami o [lojalność] mas i o jej dominującą pozycję zarówno w kraju, jak i za granicą” – powiedział.

Po rozpoczęciu prześladowań w lipcu 1999 roku, Jiang poprzysiągł wyeliminować Falun Gong w ciągu trzech miesięcy i wydał rozkaz „zniesławienia reputacji praktykujących, doprowadzenia ich do bankructwa finansowego i do fizycznego wyniszczenia!”. W rzeczywistości, na jego polecenie, już 10 czerwca 1999 roku utworzono pozasądową instytucję – Biuro 610. Ta agencja działa jak Gestapo i przenika wszystkie szczeble agencji rządowych. Całkowity koszt prześladowań Falun Gong stanowił około jednej czwartej chińskiego PKB. W latach 2002-2012 wydatki na „utrzymanie stabilności” przewyższały wydatki na obronę narodową.

Praktykujący Falun Gong nie mają żadnych aspiracji politycznych – chcą po prostu być dobrymi ludźmi. Jednak Jiang, wykorzystując do tego KPCh, zmobilizował aparat państwowy i różne środki do zniesławienia Falun Gong. Skala i dotkliwość działań wykroczyły poza to, co działo się podczas Rewolucji Kulturalnej i nie miały precedensu w historii. Wszystkie gazety, stacje telewizyjne i radiowe produkowały i propagowały kłamstwa oczerniające Falun Gong, takie jak fałszywe przedstawienie pokojowego apelu z 25 kwietnia 1999 roku; obwinianie Falun Gong za spowodowanie śmierci pacjentów; oraz inscenizacja samospalenia na Placu Tiananmen. W rzeczywistości, zgodnie z artykułem opublikowanym przez Minghui 11 października 2000 roku, aby wrobić Falun Gong, Biuro 610 miało już zaplanowany incydent samospalenia. Samospalenie rzeczywiście miało miejsce 23 stycznia 2001 roku, w przeddzień chińskiego Nowego Roku.

Z powodu swojej wiary w Prawdę-Życzliwość-Cierpliwość, w ciągu ostatnich 23 lat niezliczona liczba praktykujących Falun Gong została aresztowana, była przetrzymywana, więziona i torturowana. Niektórzy stali się ofiarami grabieży narządów – nowej formy zła na tej planecie. Informacje otrzymane z Minghui potwierdziły, że w wyniku prześladowań życie straciło ponad 4700 praktykujących, podczas gdy z powodu cenzury i blokady informacji rzeczywista liczba ofiar jest prawdopodobnie znacznie wyższa. W czerwcu 2019 roku niezależny Trybunał dla Chin, wydał orzeczenie stwierdzające, że grabież organów w Chinach nadal trwa, a praktykujący Falun Gong są jej głównymi ofiarami.

Aby podtrzymać i zintensyfikować prześladowania, Jiang i jego zwolennicy powiązali awans urzędników z tym, jak dobrze prowadzili politykę prześladowań. Agenci Biura 610, organy ścigania, obozy pracy przymusowej i więzienia również otrzymywały finansowe zachęty, aby zmusić praktykujących do wyrzeczenia się wiary. Wszystkim organizacjom w Chinach, czy to agencjom rządowym, organizacjom biznesowym czy szkołom nakazano, by zorganizowały dla swoich pracowników sesje oglądania filmów oszczerczych wobec Falun Gong i aby następnie zadeklarowali się, że są przeciwko Falun Gong. Propaganda nienawiści była także w podręcznikach dla uczniów, materiałach uzupełniających i arkuszach egzaminacyjnych. W niektórych miejscach pasażerowie przed wejściem do autobusu lub pociągu byli zmuszani do nadepnięcia na wizerunek założyciela Falun Gong.

Ironiczne, że nekrolog wychwalał Jianga jako doskonałego przywódcę, podczas gdy miał on na koncie kłamstwa, zdradę, brutalność, korupcję i degenerację moralną. Pogrążył Chiny w otchłani problemów społecznych i moralnych, z ponurą przyszłością dla nas – przyszłych pokoleń i całego świata. Wiele lekcji można tu wyciągnąć, i zanim wrócimy na właściwe tory, musimy zrozumieć grzechy popełnione przez Jianga i KPCh.

Poglądy wyrażone w tym artykule odzwierciedlają opinię i zrozumienie autora tekstu. Wszystkie treści publikowane na Minghui.org są chronione prawem autorskim. Minghui będzie publikowało kompilacje treści online w sposób regularny, jak i przy specjalnych okazjach.

Tekst oryginalny ukazał się w wersji anglojęzycznej na stronie en.Minghui.org dnia 5.12.2022 r.

Dostępna wersja po angielsku

Dostępna wersja po chińsku