Przegląd trzech miesięcy: rozprzestrzenianie się koronawirusa z Wuhan na resztę Chin i inne kraje

(Minghui.org) Pierwszą infekcję koronawirusem wykryto w grudniu 2019 r. Jej epicentrum, Wuhan, zostało zablokowane 23 stycznia 2020 r. na dwa dni przed chińskim Nowym Rokiem, ale nie zapobiegło to rozprzestrzenianiu się wirusa na inne regiony.

Jako stolica prowincji Hubei i centrum zarówno ruchu lądowego jak i powietrznego wzdłuż rzeki Jangcy, Wuhan ma zarejestrowaną populację miejską wynoszącą 9 milionów, a ponadto 5 milionów mieszkańców tymczasowych. Około 5 milionom ludzi udało się uciec z miasta po wydaniu nakazu blokady, poinformował 26 stycznia burmistrz Wuhan Zhou Xianwang.

Do 6 marca koronawirus rozprzestrzenił się na prawie 100 krajów i terytoriów. Zakaził ponad 100 000 osób i spowodował prawie 3 500 zgonów na całym świecie.

Od czasu wybuchu epidemii trzy miesiące temu, urzędnicy i media kontrolowane przez Komunistyczną Partię Chin (KPCh) bagatelizowali epidemię. Na każdym szczeblu rządowym podjęto środki w celu zaniżania liczby infekcji. Na dzień 6 marca 2020 r. urzędnicy w Chinach zgłosili 80 813 przypadków, w tym 67 592 w samym Wuhan. Liczba zgonów w Chinach podawana jest na 3 073.

Jak opisano w tym trzymiesięcznym raporcie podsumowującym, faktyczna liczba zakażeń i zgonów prawdopodobnie jest znacznie wyższa, ponieważ duża liczba przypadków pozostaje niezgłoszona podczas dalszego ukrywania ich przez KPCh.

Początki epidemii (od grudnia 2019 r. do 20 stycznia 2020 r.)

„Istnieją dowody na to, że przenoszenie wirusa pomiędzy ludźmi przez bliskie kontakty nastąpiło od połowy grudnia 2019 r.” — napisano w artykule z 29 stycznia 2020 r. opublikowanym w New England Journal of Medicine.

Artykuł „Wczesna dynamika przenoszenia w Wuhan w Chinach, nowego koronawirusowego zapalenia płuc” został napisany przez grupę naukowców z Chińskiego Centrum Kontroli i Zapobiegania Chorobom (CCDC).

Ale CCDC nie poinformowało o możliwości przenoszenia choroby z człowieka na człowieka aż do 20 stycznia 2020 r. — przez miesiąc od wybuchu epidemii. W ciągu tego miesiąca urzędnicy Wuhan wielokrotnie mówili opinii publicznej, że wirus jest „kontrolowalny i do powstrzymania”. Nie podjęli niezbędnych działań, aby zapobiec dalszemu rozprzestrzenianiu się wirusa.

W dniu 31 grudnia 2019 r. Miejska Komisja Zdrowia w Wuhan opublikowała „Pilne zawiadomienie w sprawie leczenia zapalenia płuc o nieznanej przyczynie” skierowane do lokalnych placówek medycznych, ostrzegające, że niektórzy klienci rynku owoców morza w Huanan wykazują objawy zapalenia płuc. Zawiadomienie wzywało każdą instytucję do sporządzenia listy pacjentów z podobnymi objawami. Mieszkańcy Wuhan sądzili, że stanęli w obliczu nawrotu ciężkiego, ostrego zespołu oddechowego (SARS) z 2003 roku.

W dniu ukazania się zawiadomienia przybyli do Wuhan eksperci medyczni z Pekinu i podali trzy kryteria uznawania pacjentów za potwierdzone przypadki: a) wcześniejsze przebywanie na targu owoców morza w Huanan, 2) gorączka i 3) weryfikacja na podstawie sekwencjonowania całego genomu. Według artykułu z mediów finansowych Caixin Weekly, kryteria takie były zbyt surowe, aby identyfikować przypadki bezobjawowe, co prowadziło do dalszego rozprzestrzeniania się choroby.

1 stycznia 2020 r. ośmiu lekarzy zostało ukaranych przez policję w Wuhan za rozmawianie z innymi o rosnącej epidemii. Policja powiedziała, że choroba jest pod kontrolą i nie rozprzestrzeni się między ludźmi. Tych ośmiu lekarzy zostało oskarżonych o „nielegalne czyny fałszowania i rozpowszechniania plotek oraz zakłócanie porządku społecznego”. Jeden z nich, dr Li Wenliang ze Szpitala Centralnego w Wuhan, został później zainfekowany i zmarł z powodu wirusa 6 lutego 2020 r.

Również 1 stycznia 2020 r. rynek owoców morza w Huanan został zamknięty w celu odkażania. Nazajutrz Uniwersytet Marynarki Wojennej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej (PLA) w Wuhan, wydał zawiadomienie o zakazie wejścia personelu zewnętrznego do kampusu. Zawiadomienie to wskazało, że chińska marynarka wojenna była już świadoma infekcji w 2019 r. i wydała wytyczne (2019–298) mające ją kontrolować. Podobnie Szpital Główny jednego z pięciu regionów wojskowych PLA również potwierdził wiedzę o sytuacji wirusa.

W dniu 3 stycznia 2020 r. urzędnicy w Wuhan zgłosili 44 przypadki. Chociaż niewiele było wiadomo na temat źródła, drogi przenoszenia i mutacji wirusa, media w Chinach twierdziły, że chorobie można „zapobiegać i ją kontrolować”. 10 stycznia agencja prasowa Xinhua przeprowadziła wywiad z Wangiem Hailongiem, lekarzem zaangażowanym w zapobieganie SARS w 2003 r. Wang powiedział, że nie zaobserwowano zgonów i zakażeń wśród pracowników służby zdrowia, ani nie zaobserwowano przenoszenia wirusa z człowieka na człowieka. Zapewnił opinię publiczną, że nie ma powodów do niepokoju.

W dniu 5 stycznia 2020 r. Centrum Zdrowia Publicznego w Szanghaju (powiązane z Uniwersytetem Fudan w Szanghaju) przedłożyło wewnętrzny raport do Narodowej Komisji Zdrowia. Centrum twierdziło, że koronawirus został wykryty w płynie do płukania dróg oddechowych pacjenta z objawami zapalenia płuc, który miał powiązania z rynkiem owoców morza Huanan. Sekwencjonowanie całego genomu wykazało, że materiał genetyczny wirusa jest w 89,11% homologiczny z tym z SARS. Nowego wirusa nazwano Wuhan-Hu-1.

8 stycznia wirus ten został uznany za nowego koronawirusa, a następnie przemianowany na 2019-nCoV.

Wang Guangfa, główny chirurg oddziału medycyny płucnej i intensywnej terapii Szpitala nr 1 przy Uniwersytecie Pekińskim, ogłosił 11 stycznia w gazecie People's Daily, że wirus w niewielkim stopniu wywołuje choroby. Powiedział także, że pacjenci i ogólna sytuacja związana z infekcją są „pod kontrolą”.

14 stycznia 2020 r. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) poinformowała, że zaobserwowano ograniczone przenoszenie nowego koronawirusa z człowieka na człowieka, głównie w małych kręgach rodzinnych. Maria Van Kerkhove, pełniąca w WHO obowiązki kierownika działu ds. nowych chorób, powiedziała, że w przypadku rozprzestrzeniania się wirusa agencja udzieliła szpitalom na całym świecie wskazówek na temat kontroli zakażeń, w tym poprzez „super rozprzestrzenianie się” w warunkach opieki zdrowotnej.

Niedługo potem WHO zacytowała wypowiedzi chińskich urzędników twierdzących, że żadne dowody nie wskazują na przenoszenie wirusa pomiędzy ludźmi. Rankiem 15 stycznia 2020 r. Miejska Komisja Zdrowia w Wuhan stwierdziła, że chociaż nie znaleziono żadnych dowodów na przenoszenie się wirusa z człowieka na człowieka, to nie można wykluczyć możliwości ograniczonego przenoszenia pomiędzy ludźmi.

W dniu 17 stycznia 2020 r. raport MRC Centre for Global Infectious Disease Analysis [Centrum MRC ds. Analizy Powszechnych Chorób Zakaźnych— przyp. tłum.] z Imperial College London stwierdził, że prawdopodobnie będzie „znacznie więcej przypadków”. Raport szacuje, że na dzień 12 stycznia w Wuhan odnotowano 1 723 przypadki.

Chociaż urzędnicy wiedzieli już w grudniu 2019 r., że wirus może rozprzestrzeniać się między ludźmi, mieszkańcy gminy Baibuting w Wuhan byli zobowiązani do uczestnictwa w dorocznym święcie 18 stycznia 2020 r. W organizowanym przez urząd miasta Wuhan święcie, ponad 40 000 rodzin przygotowało łącznie 14 000 dań do wspólnego spożycia. Kilka dni później wielu członków społeczności zaczęło wykazywać objawy zakażenia koronawirusem. Pięć dni później, 23 stycznia, miasto Wuhan zostało zamknięte.

Wolontariusz pracujący przy tej imprezie ujawnił, że on i niektórzy członkowie społeczności otrzymali poufne informacje, że Wuhan ma zostać zamknięte, ale powiedziano im, że święto musi trwać. Jeden z członków komitetu sąsiedzkiego powiedział, że usłyszeli o wirusie na początku stycznia. Po powiadomieniu 15 stycznia, że choroba może rozprzestrzeniać się pomiędzy ludźmi, on i inni zasugerowali odwołanie bankietu, ale ich prośba została odrzucona.

19 stycznia 2020 r. gazeta Chutian Metropolis Daily poinformowała, że następnego dnia odbędzie się masowe wydarzenie zorganizowane przez Biuro Kultury i Turystyki w Wuhan, w której udział weźmie około 200 000 osób.

Według Chińskich Obrońców Praw Człowieka, organizacji non-profit z siedzibą w Waszyngtonie, chińscy urzędnicy tylko między 22 a 28 stycznia aresztowali co najmniej 325 mieszkańców. Większość z nich oskarżono o „szerzenie plotek”, „wywoływanie paniki” lub „próbę zakłócenia porządku publicznego”. Zostali oni ukarani zatrzymaniem, grzywnami lub pouczeniem dyscyplinarnym.

Chronologia po ogłoszeniu przez KPCh, że wirus przenosi się z człowieka na człowieka

Wieczorem 20 stycznia 2020 r., Zhong Nanshan szef grupy zadaniowej ds. koronawirusa w Narodowej Komisji Zdrowia, powiedział podczas konferencji prasowej, że dowody wykazały, iż nowy koronawirus na pewno może rozprzestrzeniać się pomiędzy ludźmi.

Rankiem 21 stycznia 2020 r. Miejska Komisja Zdrowia w Wuhan stwierdziła, że u 15 osób personelu medycznego w mieście zdiagnozowano zakażenie koronawirusem plus dodatkowy, podejrzany przypadek. Spośród tych 16 przypadków jedna osoba znajdowała się w stanie krytycznym. Wiadomość ta wywołała gniew społeczeństwa z powodu wcześniejszego tuszowania epidemii przez urzędników.

Po południu 21 stycznia amerykańskie Centrum Kontroli Chorób (CDC) ogłosiło, że został zainfekowany obywatel USA z Seattle, który przebywał w Wuhan. Był to pierwszy przypadek zakażenia koronawirusem w USA.

23 stycznia Wuhan zostało zamknięte poprzez odcięcie wszelkich rodzajów środków transportu publicznego, w tym autobusów, pociągów, promów i samolotów. Później zamknięto także 15 miast w prowincji Hubei. Pekin oraz 12 innych prowincji i miast na poziomie prowincji również uruchomiło system zarządzania zagrożeniem zdrowia publicznego. Do tego czasu epidemia rozprzestrzeniła się jednak na ponad 26 prowincji.

24 stycznia, w przeddzień chińskiego Nowego Roku, chiński przywódca Xi Jinping wygłosił mowę ogólnokrajową, nie wspominając słowem o epidemii wirusa, ani o Wuhan.

25 stycznia Eric Feigl-Ding, od 15 lat badacz zdrowia publicznego na Uniwersytecie Harvarda, skomentował na Twitterze: „Ta pandemia jest niczym wybuch termojądrowy… nie przesadzam”. Powiedział, że wirus ten będzie znacznie gorszy niż poprzednie epidemie. Covid-19 według doniesień ma wskaźnik infekcji, R0 (wymawiane „R zero”), równy 3,8, co oznacza, że jedna zarażająca osoba przekaże wirusa średnio 3,8 innym osobom. Dla porównania pandemia grypy z 2009 r. (znana również jako świńska grypa, która doprowadziła do śmierci setek tysięcy) miała R0 równe 1,48, a grypa hiszpanka z 1918 r. (odpowiedzialna za śmierć 50-100 milionów) miała R0 na poziomie 1,80.

27 stycznia 2020 r. burmistrz Wuhan Zhou Xianwang potwierdził opóźniony komunikat o statusie koronawirusa i wyjaśnił, że nie był upoważniony do wcześniejszego ujawnienia tych informacji. „Rząd centralny częściowo odpowiadał za brak przejrzystości, co zakłóciło reakcję na szybko rozwijający się kryzys zdrowotny” — powiedział.

28 stycznia 2020 r. Pekin zatrzymał część transportu kolejowego, a Tiencin wprowadził u siebie stan wyjątkowy.

28 stycznia 2020 r. wyżsi urzędnicy USA poinformowali, że Pekin odrzucił ich ofertę pomocy w zwalczaniu epidemii. Sekretarz Zdrowia i Opieki Społecznej Stanów Zjednoczonych Alex Azar powiedział, że od 6 stycznia Pekin odmawiał prośbom urzędników CDC o wjazd do Chin.

29 stycznia 2020 r. w artykule opublikowanym w New England Journal of Medicine stwierdzono: „Istnieją dowody na to, że od połowy grudnia 2019 r. przenoszenie się wirusa z człowieka na człowieka następowało przy bliskich kontaktach” („Wczesna dynamika przenoszenia w Wuhan w Chinach nowego koronawirusowego zapalenia płuc”). Autorzy to pracownicy z CCDC i Prowincjonalnego Centrum Kontroli i Zapobiegania Chorobom w Hubei, którzy przebadali 425 potwierdzonych przypadków w Wuhan między grudniem 2019 r. a styczniem 2020 r.

30 stycznia 2020 r. były urzędnik chińskiego ministerstwa zdrowia Chen Bingzhong powiedział The Epoch Times, że epidemia wymknęła się spod kontroli, a Wuhan znajduje się w bardzo niebezpiecznej sytuacji. Powiedział, że jest więcej pacjentów niż można leczyć. Rzeczywista liczba przypadków była również znacznie wyższa, niż zgłoszona oficjalnie.

30 stycznia 2020 r. na konferencji prasowej premiera Giuseppe Conte, Włochy potwierdziły swoje pierwsze dwa przypadki. Byli to dwaj chińscy turyści, którzy niedawno przybyli do Włoch.

31 stycznia 2020 r., Sekretarz Zdrowia i Opieki Społecznej Stanów Zjednoczonych Alex Azar ogłosił, że koronawirus jest stanem zagrożenia zdrowia publicznego i zapowiedział wprowadzenie tymczasowych środków ochrony obywateli. Powiedział, że każdy obywatel USA powracający do kraju, który przebywał w prowincji Hubei w Chinach w trakcie ostatnich 14 dni zostanie poddany trwającej do 14 dni obowiązkowej kwarantannie. Ponadto, każdy obywatel USA powracający z innych regionów Chin w ciągu ostatnich 14 dni przejdzie badania zdrowia w wybranych punktach granicznych i zostanie poddany na 14 dni monitorowanej kwarantannie domowej.

Ponadto, prezydent Trump podpisał proklamację czasowo zawieszającą wjazd do USA każdego obcokrajowca, który stwarzałby ryzyko przeniesienia wirusa. Dotyczy ona cudzoziemców innych niż bezpośrednia rodzina obywateli USA czy stałych mieszkańców, którzy podróżowali do Chin w ciągu ostatnich 14 dni.

Również z dniem 2 lutego wszystkie loty do USA przewożące osoby, które niedawno przebywały w Chinach, są kierowane na jedno z 7 lotnisk USA mających zasoby opieki zdrowotnej zdolne do przeprowadzenia rozszerzonych procedur badań przesiewowych koronawirusa. Te 7 portów lotniczych wyznaczonych przez Departament Bezpieczeństwa Krajowego USA (DHS) to: Międzynarodowy Port Lotniczy im. Johna F. Kennedy'ego w Nowym Jorku, Międzynarodowy Port Lotniczy Chicago O'Hare, Międzynarodowy Port Lotniczy San Francisco, Międzynarodowy Port Lotniczy Seattle-Tacoma, Międzynarodowy Port Lotniczy im. Daniela K. Inouye w Honolulu, międzynarodowe lotnisko Los Angeles i międzynarodowe lotnisko Hartsfield-Jackson w Atlancie.

Główne linie lotnicze odwołały loty do i z Chin. American Airlines zawiesiły loty do Chin kontynentalnych od 2 lutego do 27 marca. Delta zawiesiła wszystkie loty z USA do Chin między 6 lutego, a 30 kwietnia, podczas gdy United przedłużyło do 24 kwietnia zawieszenie lotów między USA, a Pekinem, Chengdu, Szanghajem i Hong Kongiem.

Decyzje te zostały podjęte po tym, jak Departament Stanu USA w dniu 30 stycznia 2020 r. podniósł swój poziom zaleceń w podróżowaniu do najwyższego poziomu, Poziomu 4: „Nie podróżuj do Chin z powodu nowego koronawirusa zidentyfikowanego po raz pierwszy w Wuhan w Chinach. 30 stycznia Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) ustaliła, że gwałtownie rozprzestrzeniająca się epidemia stanowi Zagrożenie Zdrowia Publicznego o Międzynarodowym Zasięgu (PHEIC)”.

3 lutego rzeczniczka chińskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych, Hua Chunying, podczas konferencji prasowej powiedziała: „Od 3 stycznia powiadomiliśmy USA o epidemii i naszych środkach jej kontroli łącznie 30 razy”. Jak wspomniano wcześniej, niektóre chińskie instytucje takie jak wojsko i Narodowa Komisja Zdrowia, wiedziały już o wybuchu epidemii pod koniec 2019 r., ale opinia publiczna była nienależycie informowana o skali i nasileniu epidemii przez cały czas.

5 lutego Neil Ferguson, dyrektor MRC Center for Global Infectious Disease Analysis w Imperial College London, powiedział, że liczba przypadków „stale rośnie”. Oszacował, że w tym czasie wykryto w Chinach tylko 10% wszystkich infekcji.

6 lutego 2020 r. serwisy informacyjne poinformowały, że wiele krajów, w tym USA, Wielka Brytania, Japonia, Australia i Indonezja, ewakuowało swoich obywateli z Chin korzystając z lotów czarterowych.

6 lutego Li Wenliang, jeden z 8 lekarzy ukaranych za podnoszenie świadomości na temat zakażenia koronawirusem, zmarł z powodu wirusa. Wiadomość ta stała się nagłówkiem w Weibo, jednej z najpopularniejszych w Chinach witryn do zakładania małych blogów o zasięgu 540 milionów. Post ten jednak został szybko usunięty z witryny.

8 lutego ambasada USA w Chinach przekazała, że zmarł pierwszy obywatel USA zarażony koronawirusem. Pacjent miał 60 lat i zmarł w szpitalu w Wuhan.

9 lutego WHO powiedziała, że Chiny potwierdziły łącznie 40 213 przypadków i 811 zgonów. Przekroczyło to liczbę ofiar epidemii SARS w 2003 r. Więcej przypadków stwierdzono również w innych krajach i regionach, w tym w Hongkongu (10 kolejnych przypadków, w sumie 36), w Singapurze (trzy przypadki, w sumie 43), i w Korei Południowej (trzy kolejne przypadki, w sumie 27). Sześć kolejnych przypadków potwierdzono na statku wycieczkowym Diamond Princess, co zwiększyło całkowitą liczbę przypadków na statku do 70, przy czym w Japonii odnotowano 96 przypadków.

11 lutego chińska Rada Państwa wezwała chińskich mieszkańców do powrotu do pracy z dniem 18 lutego, z wyjątkiem mieszkańców prowincji Hubei. Tego dnia WHO nadała wirusowi nową nazwę COVID-19.

24 lutego Pekin ogłosił odroczenie Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych (NPC) [przyp. tłum. – parlamentu Chin] i Ludowej Politycznej Konferencji Konsultatywnej Chin (CPPCC), dwóch najważniejszych konferencji politycznych, które zwykle odbywają się 5 marca. Nakaz powrotu do pracy i jednoczesne odroczenie konferencji politycznych wywołał gniew wśród zwykłych obywateli. „Dlaczego moje życie jest nic nie warte?” — napisał internetowy komentator.

Niezgłaszanie licznych przypadków

Duża liczba dowodów wskazuje, że liczne przypadki koronawirusa nie zostały zgłoszone lub zostały ukryte przez urzędników KPCh.

Jednym z przykładów jest ośrodek dla seniorów w dzielnicy Jianhua miasta Qiqihar w prowincji Heilongjiang. Pod koniec 2019 r. 23 z 48 mieszkańców domu zostało zainfekowanych przez odwiedzających wnoszących koronawirusa. Przypadki te zostały potwierdzone w połowie lutego, ale nie zostały uwzględnione w zgłaszanej liczbie przypadków.

Według artykułu opublikowanego przez CCDC w chińskim czasopiśmie Chinese Journal of Epidemiology przed 31 grudnia 2019 w Wuhan i innych rejonach prowincji Hubei zaobserwowano około 104 przypadki koronawirusa, lecz raport Miejskiej Komisji Zdrowia w Wuhan z 31 grudnia wykazał tylko 27 przypadków.

Rozbieżność trwała dalej. W powyższym artykule odnotowano w Chinach wzrost o 653 przypadki między 1 a 10 stycznia 2020 r., z czego 88,5% miało miejsce w prowincji Hubei. Ale raport Miejskiej Komisji Zdrowia w Wuhan z 11 stycznia wykazał w tych dniach tylko 41 przypadków.

Według opublikowanych i wewnętrznych raportów, w prowincji Shandong w dniu 19 stycznia 2020 r. zidentyfikowano co najmniej 49 przypadków, ale tylko dwa przypadki pojawiły się w oficjalnym raporcie z tego dnia.

23 lutego 2020 r. Wuhan rozpoczął swój drugi miesiąc pod blokadą. Korea Południowa potwierdziła 169 nowych przypadków, co daje łączną liczbę 602; wzrost ten skłonił kraj do podniesienia poziomu ostrzegania chorobowego do najwyższego poziomu. Tego samego dnia zidentyfikowano 57 kolejnych przypadków na Diamond Princess, co w sumie daje 691 przypadków na tym statku.

24 lutego 2020 r. o 11 rano urzędnicy Wuhan oświadczyli, że blokada miasta zostanie zakończona. Jednak w ciągu trzech godzin zawiadomienie zostało wycofane.

Według informacji z Departamentu Policji w Hubei, od 25 lutego zarażonych koronawirusem zostało 293 funkcjonariuszy policji i 111 paramilitarnych funkcjonariuszy policji, a czterech z nich zmarło. Prawie połowa tych przypadków (47,4%) to byli funkcjonariusze komisariatów policji.

Na dzień 26 lutego 2020 r. wirus został wykryty na wszystkich kontynentach oprócz Antarktydy. Liczba przypadków w Korei Południowej, Iranie i we Włoszech gwałtownie wzrosła.

27 lutego amerykański CDC zaktualizował swoje kryteria, aby ułatwić ocenę osób objętych dochodzeniem odnośnie COVID-19. Następnego dnia CDC wydało Health Alert Network (HAN) [Sieciowy Alarm Sanitarny — przyp. tłum.]: Aktualizacja i tymczasowe wytyczne dotyczące wybuchu epidemii COVID-19.

Liczba infekcji gwałtownie wzrosła we Włoszech. Beatrice Lorenzin, była włoska minister zdrowia, powiedziała, że prawdopodobnie przyczyną były zainfekowane osoby, które podróżowały do Włoch z Chin lotami z przesiadkami i nie deklarowały swojego pierwotnego punktu wylotu, ani nie wyraziły chęci poddania się dobrowolnej kwarantannie w okresie inkubacji wirusa.

W dniu 29 lutego 2020 r. Włochy zgłosiły 239 nowych przypadków i 8 nowych zgonów zwiększając całkowitą liczbę zakażeń do 1128, a liczbę ofiar śmiertelnych do 29. USA podniosły poziom zaleceń w zakresie podróży do Włoch do poziomu 3 (Ponowne rozważenie podróży), z częścią Włoch uznaną za Poziom 4 (Nie podróżuj).

W dniu 29 lutego 2020 r. źródła podały, że oddział tomografii komputerowej Pierwszego Szpitala Qiqihar w prowincji Heilongjiang miał ponad 100 zakażeń koronawirusem, w tym pracownicy służby zdrowia, ale liczba ta nie została zgłoszona, aby uniknąć sprzeczności z oficjalnie opublikowanymi danymi.

W lutym 2020 r. opublikowano książkę Da Guo Zhan Yi (Jak wielki naród walczy z epidemią), opracowaną przez Wydział Propagandy KPCh i Biuro Informacyjne Rady Państwa, przedstawiając urzędników KPCh jako bohaterów, którzy pokonali infekcję koronawirusa. Książka nagle została wycofana z księgarń w całych Chinach w dniu 1 marca 2020 roku.

Zwykli obywatele ofiarami propagandy

Podobnie jak w innych przypadkach w ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci, urzędnicy KPCh rutynowo zaniżają znaczenie klęsk żywiołowych i próbują kontrolować opinię publiczną, aby zdobyć dla siebie jej uznanie. Za każdym razem jednak, kiedy tak się dzieje, zwykli obywatele stają się ofiarami, a osoby z zewnątrz są źle poinformowane.

Chociaż urzędnicy Wuhan i Hubei byli świadomi epidemii na początku stycznia, nie podjęli działań aż do 20 stycznia i w pośpiechu utworzyli grupę zadaniową ds. epidemii dopiero 26 stycznia. Jednak większość członków grupy zadaniowej reprezentowała agencje rządowe odpowiedzialne za kontrolę mediów i/lub „utrzymanie stabilności”. Oznaczało to, że podstawową funkcją grupy zadaniowej było raczej kontrolowanie informacji, a nie kontrola rozprzestrzeniania się epidemii.

Aby zmniejszyć liczbę zgłaszanych przypadków, urzędnicy pominęli Baibuting, gdzie odbyło się świętowanie 40 000 rodzin. „Wiele osób zostało zarażonych tym wirusem. Ale przywódcy w Wuhan dali nam tylko jeden zestaw testowy dziennie na grafik, który zawierał około 4000 rodzin” — napisał mieszkaniec Baibuting na stronie internetowej. Wkrótce wpis został usunięty.

Gdy burmistrz Wuhan, Zhou Xianwang mówił, że wysiłki w zakresie kontroli epidemii zostały opóźnione, ponieważ nie był on upoważniony do działania, to główny przywódca KPCh Xi Jinping powiedział, że instrukcje dotyczące kontroli i zapobiegania epidemii przekazał już 7 stycznia.

Narodowa Komisja Zdrowia i CCDC w Wuhan również przerzucały winę. Opublikowali liczne artykuły w chińskich i międzynarodowych czasopismach stwierdzające, że wybuch został rozpoznany na wczesnym etapie, ale pozwolono mu się tak szeroko rozprzestrzenić z powodu bezczynności rządu.

Podczas gdy placówki medyczne, lokalne rządy i najwyżsi urzędnicy w rządzie centralnym nawzajem obwiniali się o epidemię, prawdziwy problem wynikał z systematycznej cenzury informacji i opinii publicznej przez KPCh.

Barron’s, amerykański magazyn o tematyce finansowej i statystyce, opublikował niedawno artykuł zatytułowany: „Liczby koronawirusa w Chinach nie sumują się”. „Liczba skumulowanych zgłoszonych zgonów jest opisana prostą formułą matematyczną z bardzo dużą dokładnością” — napisała Lisa Beilfuss — „Niemal idealna 99,99% wartość odchylenia jest wyjaśniona równaniem”. Analitycy danych twierdzą, że taki niemal idealny model prognozowania prawdopodobnie nie wystąpi naturalnie, co poddaje w wątpliwość wiarygodność liczb zgłaszanych do WHO przez Chiny.

Artykuł cytuje Melody Goodman, profesora biostatystyki w Szkole Globalnej Opieki Zdrowotnej na Uniwersytecie Nowojorskim, która mówi: „Nigdy w życiu nie widziałam wartości podniesionej do kwadratu równej 0,99. Jako statystyka, zmusza mnie to do kwestionowania takich danych”. Powiedziała, że prawdziwe dane ludzkie nigdy nie są w pełni przewidywalne, jeśli chodzi o coś takiego jak epidemia, ponieważ istnieje niezliczona liczba sposobów w jaki osoba może wejść w kontakt z wirusem. Na przykład „naprawdę dobry” r do kwadratu pod względem danych dotyczących zdrowia publicznego wyniósłby 0,7. „Coś w rodzaju 0,99 zmusiłoby mnie do myślenia, że ktoś symuluje dane. Oznaczałoby to, że już wiesz, co się wydarzy — powiedziała.

25 lutego Sekretarz Stanu USA Mike Pompeo powiedział dziennikarzom: „Gdyby Chiny zezwoliły własnym i zagranicznym dziennikarzom oraz personelowi medycznemu na swobodne wypowiadanie się i dochodzenia, to chińscy urzędnicy i inne narody byłyby znacznie lepiej przygotowane do sprostania temu wyzwaniu”. 6 marca w wywiadzie dla telewizji CNBC wyraził swoją frustrację mówiąc, że odmowa udostępnienia danych przez Chiny postawiła USA w walce z epidemią „za zakrętem”.

Zeng Guang, główny epidemiolog CCDC, w wywiadzie dla Global Times z 30 stycznia ujawnił metodologię podejmowania decyzji przez KPCh. Powiedział, że urzędnicy KPCh muszą brać pod uwagę czynniki polityczne, stabilność społeczną i kwestie gospodarcze oraz że opinie naukowców stanowią tylko „część ich podstaw decyzyjnych”. Innymi słowy, polityka ma najwyższy priorytet, a za nią stabilizacja i gospodarka. Dla porównania, życie ludzkie wydaje się mieć niewielkie znaczenie.

Stephen Bannon, były główny strateg Białego Domu powiedział w wywiadzie dla „Zoom in with Simone Gao”, cotygodniowego programu raportowania śledczego, że KPCh nie dba o to, ile osób zmarło na wirusa i że bierze pod uwagę tylko to jak utrzymać się przy władzy. Wezwał do złamania chińskiej zapory internetowej, aby obywatele chińscy mogli komunikować się z resztą świata.