(Minghui.org) Wielokrotnie spotykałam kogoś w mojej wiosce. Zawsze narzekał na swoich rodziców i mówił, że oni lubili jego dwóch młodszych braci i źle go traktowali. Jego rodzice dawali wszystko jego braciom, ale on nic nie dostawał.

Mówił z wyrazem twarzy pełnym gniewu i oburzenia, jakby bardzo wycierpiał. Tak naprawdę w latach 70. i 80., kiedy był dzieckiem, na wsi było niewiele bogatych rodzin. W tamtych czasach posiadanie wystarczającej ilości jedzenia było bardzo dobrze. Jeśli chodzi o swoich dwóch młodszych braci, to oni wychowali się w innym okresie, więc myślałam, że jest nierozsądny i nie rozumie ani nie szanuje swoich rodziców.

Ponadto ta osoba miała wysokie mniemanie o sobie i patrzyła z góry na innych. Zawsze mówił o tym, jaki jest mądry i zdolny. W rzeczywistości miał wykształcenie tylko na poziomie 5 klasy i brakowało mu kwalifikacji potrzebnych do znalezienia pracy.

Za każdym razem, gdy go widziałam, czułam się nieswojo. Ale dlaczego często byłam świadkiem jego skarg? Dla kultywującego nic nie dzieje się przez przypadek. Patrząc w głąb siebie, nagle zdałam sobie sprawę, że to on obnażał moje przywiązania.

Nie mogłam zapomnieć niesprawiedliwości, których doświadczyłam od dzieciństwa i nie potrafiłam wybaczyć tym, którzy mnie znęcali. Nie zapomniałam również, jak kiedyś rodzice mnie źle zrozumieli. Często przypomniałam sobie te niesprawiedliwe doświadczenia.

Kiedyś sprzedałam komuś pomidory za 1216 juanów, ale on za nie nie zapłacił. Miałam do niego żal i nie mogłam odpuścić. Czasami myślałam: „Gdybym nie praktykowała Falun Dafa, zemściłabym się na nim”. Czasami śniło mi się, że walczę z tymi, którzy mnie źle traktowali. Kiedy się obudziłam, mój umysł był pełen żalu.

Kiedy się uspokoiłam, pomyślałam: „Czy to nie dlatego, że mam silną urazę? Nienawidziłam innych nawet w moich snach”. Praktykuję Falun Dafa od 27 lat, ale nadal miałam tak silną urazę. Powodem było to, że nigdy nie patrzyłam w głąb siebie. W końcu uświadomiłam sobie swoje przywiązanie, widząc zachowanie tej osoby. Powiedziałam sobie, że to przywiązanie nie jest moim prawdziwym ja i nie chcę go.

Po zachowaniu tej osoby zauważyłam również, że mam silną mentalność popisywania się. Często mówiłam innym praktykującym, jak dużo Fa studiowałam każdego dnia, jak wytrwale wykonywałam ćwiczenia wcześnie rano i ile broszur prawdy Dafa rozdawałam co tydzień. Wyglądało na to, że chciałam dać znać innym uczniom, jaka jestem doskonała.

Często patrzyłam z góry na innych praktykujących. Myślałam, że kultywuję lepiej od nich, ponieważ pilnie studiowałam Fa i robiłam trzy rzeczy. Jaka była różnica między moim zachowaniem a zachowaniem tej osoby? Kiedy praktykujący wskazywali moje niedociągnięcia, zawsze znajdowałam wymówki i broniłam się. Nie patrzyłam do wewnątrz. To wszystko były przejawy mojego ego.

Dzięki wyrazom twarzy tej osoby byłam w stanie zmierzyć moją własną mowę i działania w oparciu o wymagania Dafa, zajrzeć do środka i dopiero wtedy zdałam sobie sprawę ze swoich przywiązań i wad. Dopiero wtedy naprawdę zdałam sobie sprawę z powagi kultywacji.

Po tym, jak zaczęłam kultywować się zgodnie z Fa i zidentyfikowałam swoje wady, za każdym razem, gdy ponownie spotykałam tę osobę, nie zachowywała się jak wcześniej, ani nie wydawała mi się już pełna nienawiści, a wręcz przeciwnie, żałosna. Wiedziałam, że to dlatego, że pozbyłam się urazy i mentalności popisywania się.

Zdałam sobie także sprawę z pilności ocalania czujących istot. Wciąż jest wielu ludzi, którzy nie znają prawdy o Dafa i potrzebują zbawienia.

Dzięki temu wydarzeniu zdałam sobie sprawę, że wszystko, co spotykamy, nie jest bez powodu, ma swój powód i jest związane z naszą kultywacją. Musimy mierzyć się zgodnie z Fa, znajdować nasze przywiązania, następnie je kultywować i porzucać, i stać się naprawdę kultywowanymi uczniami Mistrza.

Chciałabym podziękować Mistrzowi za Jego współczujące oświecenie!

Tekst oryginalny ukazał się w wersji wietnamskojęzycznej na stronie vn.Minghui.org dnia 21.07.2024 r.