Zasługi Fana Zhongyana: zawsze spokojny niezależnie od osobistego zysku lub straty

(Minghui.org) Fan Zhongyan, znany urzędnik z Północnej dynastii Song, był pracowity od dzieciństwa. Studiował klasyczne dzieła konfucjańskie, takie jak Shi Jing (Księga Pieśni), Shang Shu (Księga historii) i Kronikę Wiosen i Jesieni. Później zwrócił się ku buddyzmowi.

Fan był dworskim urzędnikiem przez dekady, jednak prowadził proste życie. Nawet kiedy objął wysokie stanowisko kanclerza, nie posiadał odpowiedniej do swojej rangi rezydencji. Ludzie proponowali mu, że zbudują mu nową posiadłość, ale on uprzejmie odmawiał, mówiąc: „To do czego powinniśmy dążyć to moralność. Jeśli ktoś zawsze utrzymuje wysoki poziom moralności w swoim sercu, to zawsze będzie szczęśliwy, gdziekolwiek jest”.

Fan nie kupił też ziemi ani posiadłości dla swoich dzieci i wnuków. Zamiast tego, wykorzystał swoje pieniądze na założenie szkół i zakup ziemi, aby pomóc innym. Wiele razy został zdegradowany za opowiadanie się po stronie sprawiedliwości, ale nigdy nie czuł żalu lub smutku. Fan Zhongyan awansował na wysokie stanowiska w stolicy trzykrotnie, a za każdym razem był ostatecznie degradowany i zmuszany do opuszczenia miasta.

Pierwszy raz miało to miejsce w 7 roku okresu Tiansheng (1029 n.e.), pod panowaniem cesarza Renzonga z Północnej dynastii Song. Fan otrzymał właśnie stanowisko urzędnika odpowiedzialnego za dokumenty w Mige (biblioteka pałacu). Jednak wkrótce potem zdegradowano go i wyrzucono ze stolicy za złożenie sprawozdania przeciw ekstrawagancji cesarzowej wdowy (matki cesarza).

Kolejna degradacja nastąpiła w drugim roku okresu Mingdao (1033 n.e.), kiedy służył jako yousijian, na stanowisku doradcy. Ponownie został zdegradowany i oddelegowany do Muzhou za to, że domagał się sprawiedliwości dla innych.

W drugim roku okresu Jingyou (1035 n.e), Fan został awansowany przez cesarza Renzonga na oficera w Departamencie Rytuałów. Aby powstrzymać Fana przed dokonywaniem bezpośredniej krytyki, ówczesny kanclerz Lv Yijian złożył wniosek do cesarza, aby wyznaczyć go na sędziego w Raozhou. Lv przekazał również innym, by powiedzieli Fanowi, aby „nie komentował spraw państwowych, chyba że jest doradcą”. To był trzeci raz kiedy Fan został wygnany ze stolicy.

Takie wzloty i upadki mogłyby być nie do zniesienia dla wielu, którzy rozwinęli by postawę pełną urazy i narzekania, ale Fan zawsze pozostawał spokojny.

Nie jest łatwo osiągnąć taki spokój umysłu. Jako renomowany historyk, Sima Qian, napisał w Shi Ji (Zapiski historyka) o świecie: „Gwarny i radosny, gdzie każdy dąży do zysku”. Tak jest w ludzkim świecie, gdzie większość ludzi zajęta jest realizowaniem własnych interesów i niewielu jest w stanie porzucić własny interes ze względu innych.

W starożytności termin junzi (dżentelmen) odnosił się do kogoś kto osiągnął szlachetny i trudny do osiągnięcia stan umysłu. Nie jest on nadzwyczajnie szczęśliwy kiedy osiąga to czego pożądał, ani nie jest nieszczęśliwy kiedy traci coś co naprawdę cenił.

„Radość” lub „smutek” są przywiązaniami, które kultywujący musi porzucić. Jednak te przywiązania są zwykle ukryte i są trudne do wykrycia, szczególnie „radość”. Jednak te przywiązania muszą być porzucone przez praktykujących w czasie kultywacji.

Znany fragment z utworu Pamięć o Wieży Yueyang autorstwa Fana: „niezadowoleni z zewnętrznych korzyści, nie zasmuceni osobistymi stratami”, opisuje doskonale taki stan umysłu. Kiedy patrzymy na inne fragmenty: „zawsze być rozważnym wobec innych i zawsze stawiać potrzeby innych ponad własne”, to możemy zrozumieć stan umysłu Fana Zhongyana.